zondag 30 januari 2022 om 21:30

WK veldrijden 2022 in Fayetteville: Voorbeschouwing elite mannen

De climax van het WK veldrijden 2022 vindt plaats op zondagavond rond de klok van 21.30 uur, Nederlands-Belgische tijd. Dan gaat namelijk het wereldkampioenschap voor elite mannen van start. Bij afwezigheid van Wout van Aert en Mathieu van der Poel ligt de titelstrijd volledig open. Dat belooft spektakel! WielerFlits blikt vooruit.

Historie

Al sinds 1950 is er een wereldkampioenschap veldrijden voor elite mannen. De eerste jaren was het vooral een Frans feest, met Jean Robic als eerste WK-winnaar in Charenton-le-Pont. Renato Longo (1959) was de eerste Italiaanse wereldkampioen, Rolf Wolfshohl (1960) de eerste Duitser, Eric De Vlaeminck (1966) de eerste Belg en Hennie Stamsnijder (1981) de eerste Nederlander.

Met zeven wereldtitels mag De Vlaeminck zichzelf nog altijd recordhouder noemen. Hij wist dat aantal te behalen tussen 1966 en 1973. Hij wordt gevolgd door de Fransman André Dufraisse (1954-1958), de Italiaan Renato Longo (tussen 1959 en 1967) en de Zwitser Albert Zweifel (tussen 1976 en 1986) die ieder vijf keer het WK wonnen. Roland Liboton was vier keer de beste en hij kreeg afgelopen jaar Mathieu van der Poel naast zich.

Het WK veldrijden in Louisville 2013 – foto: Cor Vos

Een mondiale titelstrijd in de Verenigde Staten? Fayetteville is de tweede Amerikaanse stad waar een WK veldrijden plaatsvindt. De eerste keer was nog niet eens zo lang geleden, namelijk in 2013 in Louisville. Ook toen was er natuurlijk het tijdsverschil, waardoor de wedstrijden in de Europese avond zijn, en de kijkcijfers van toen zijn nog altijd ongeëvenaard bij Sporza. Hoe het WK in Fayetteville kwam, daar maakten we deze week een special over.

De laatste zeven jaar is het WK telkens gegaan naar óf Mathieu van der Poel óf Wout van Aert. De Nederlander won in 2015 bij zijn elite-debuut, maar zag de drie jaar daarna zijn eeuwige rivaal uit België winnen. Van der Poel revancheerde zich in Bogense, kwam op gelijke hoogte in Dübendorf en overtrof Van Aert in Oostende vorig jaar. Een ding weten we zeker voor het WK van 2022: er wordt iemand wereldkampioen die het nog nooit geworden is bij de elites. MVDP en WVA ontbreken allebei.

Laatste winnaars WK veldrijden voor elite mannen
2020-2021: Mathieu van der Poel
2019-2020: Mathieu van der Poel
2018-2019: Mathieu van der Poel
2017-2018: Wout van Aert
2016-2017: Wout van Aert
2015-2016: Wout van Aert
2014-2015: Mathieu van der Poel
2013-2014: Zdenek Stybar
2012-2013: Sven Nys
2011-2012: Niels Albert

Vorige editie

Mathieu van der Poel wist vorig jaar voor de vierde keer wereldkampioen veldrijden te worden. De Nederlandse kopman was de beste na een spannende zandcross in Oostende. Hij versloeg zijn eeuwige concurrent Wout van Aert na een tweestrijd. De beslissing viel al in de derde ronde, toen Van Aert een lekke band kreeg.

Van Aert en Van der Poel kwamen elkaar in de eerste ronde al tegen, op ruim tien seconden gevolgd door de vier Belgen. In de tweede ronde kon WVA een klein gaatje slaan en in zijn jacht om dat gat dicht te rijden, kwam Van der Poel hard ten val. De Nederlander liet zijn hoofd echter niet hangen. Door een goede passage in aanloop naar de brug reed hij een stuk van zijn achterstand dicht en zo sloot hij aan het einde van de derde ronde weer aan bij Van Aert.

foto: Cor Vos

Niet veel later werd duidelijk hoe dat kon: de Belgische favoriet had een lekke band en moest van fiets wisselen. Hierdoor kon Van der Poel een voorsprong pakken van elf seconden. Het werd een waar man-tegen-mangevecht tussen de twee grootmeesters, waarin elk foutje in het zand of op de brug duur te staan kwam. Dat ondervond ook Van Aert in de vijfde ronde, want Van der Poel wist zijn voorsprong te verdubbelen. Ook in de zesde ronde liep hij verder uit.

Technisch maakte de Nederlander geen fouten meer. Zijn Belgische opponent deed nog verwoede pogingen om het gat te dichten, maar dat lukte alles behalve. Het verschil bleef, mede omdat Van der Poel geen risico meer nam, rond de 30 seconden hangen. De strijd om het brons werd gewonnen door Toon Aerts.

foto: Cor Vos

Uitslag
Mathieu van der Poel in 58m57s
Wout van Aert op 37s
Toon Aerts op 1m24s
4. Tom Pidcock op 1m37s
5. Laurens Sweeck op 2m05s

Parcours

Het WK veldrijden wordt verreden in het Centennial Park, dat gelegen op een paar minuten van de binnenstad van Fayetteville. Die stad is dan weer gelegen in het noordwesten van de staat Arkansas. Het circuit heeft een totale lengte van 3,1 kilometer (of zoals de Amerikanen zeggen: 1.75 mijl) waarvan 3% verhard en 97% gras.

Dat is iets langer dan het Wereldbeker-parcours waarop afgelopen oktober gecrost werd, die ronde was toen 2,89 kilometer lang. Onder meer aan de zuidkant van het parcours, vlak voor de kasseienstrook, is de lus iets vergroot ten opzichte van enkele maanden terug.

Kunstmatige hindernissen op het parcours zijn twee bruggen, een trappenpartij en een kasseisectie. Voorts is er een helling van 250 meter met een gemiddelde stijgingsgraad van 7,4% en een maximale stijgingsgraad van goed 15% en dus een strook met kasseien.

Brook Watts, een van de grote mannen achter de cross in Fayetteville, startte begin 2018 met het ontwerpen van het parcours en haalde zijn inspiratie uit de vele Belgische en Nederlandse veldritten die hij bezocht. Zo ontwierp hij een trappenpartij met 38 tredes. Watts vertelde ons eerder dat hij zich vooral liet inspireren door Ruddervoorde en Valkenburg, en daar ‘een vleugje’ Namen aan toevoegde.

Programma

Programma zondag 30 januari:

WK veldrijden junioren mannen (U19)
Start: 11.00 uur / 18.00 uur
Finish: rond 11.45 uur / rond 18.45 uur

WK veldrijden beloften vrouwen (U23)
Start: 13.00 uur / 20.00 uur
Finish: rond 13.40 uur / rond 20.40 uur

WK veldrijden elite mannen
Start: 14.30 uur / 21.30 uur
Finish: rond 15.30 uur / rond 22.30 uur

Locatie:
S Centennial Park Ln, Fayetteville, AR 72704, Verenigde Staten

Website WK veldrijden
Website UCI over het WK veldrijden

Twitter organisatie
Twitter UCI Cyclocross

Deelnemerslijst

Favorieten

Een WK veldrijden zonder Wout van Aert en Mathieu van der Poel. Het is al even geleden en het leek lange tijd ook een domper op de feestvreugde te worden voor zowel de organisatoren in Fayetteville als het crosspubliek. Anderzijds… Voor de spankracht van een WK is het misschien zelfs beter dat ze allebei afwezig blijven dan dat er eentje niet is.

Hun afwezigheid biedt in elk geval kansen voor de rest van het veld, met name Tom Pidcock, Eli Iserbyt en Lars van der Haar. De drie stonden in Hulst voor het eerst samen op een wereldbekerpodium. Het kleinste podium ooit – letterlijk dan – en dat zou zondag in Fayetteville zomaar eens opnieuw het geval kunnen zijn.

Eli Iserbyt is ontegensprekelijk de man van het seizoen. De kopman van Pauwels Sauzen-Bingoal won tot nu toe veertien wedstrijden, waarvan zeven in de Wereldbeker, het regelmatigheidscriterium dat hij met de vingers in de neus naar zijn hand zette. En de West-Vlaming gaf België vorige week in Hoogerheide ook hoop, door Tom Pidcock te kloppen. Een opsteker, waardoor Iserbyt maandag met veel zelfvertrouwen naar de VS is afgereisd.

En toch geven we onze drie sterren aan zijn generatiegenoot Tom Pidcock. De Britse klasbak startte deze winter in twaalf wedstrijden, waarvan hij er ‘slechts’ drie won: de wereldbekermanches in Rucphen en Hulst en de minder sterk bezette cros in Gullegem. In Namen was Michael Vanthourenhout hem echter de baas, in Hoogerheide moest hij het dus afleggen tegen Iserbyt en van der Haar.

Iserbyt en Van der Haar plaatsen we dus net onder de Brit. Lars van der Haar pakte begin november de Europese titel op de VAM-berg en snel daarna wist hij de Wereldbeker in Tábor te winnen. Het lijkt erop dat de Nederlander net op tijd naar zijn tweede piek is toegegroeid. De Jack Russell klampte in Hoogerheide niet alleen aan, de sprinter in hem toonde zich in de laatste rechte lijn ook nog eens sneller dan Pidcock.

Zoals een ervaren ploegleider ons in Hoogerheide na de demarrage van Eli Iserbyt vertelde: “Het is over en out voor Pidcock. Ofwel blijft Iserbyt voorop, ofwel komt Pidcock terug, maar dan wint Van der Haar.” Om maar te zeggen dat Van der Haar niet moét aanvallen. De concurrentie moet hem er afrijden.

Dat geldt niet voor Toon Aerts, samen met Michael Vanthourenhout de belangrijkste outsiders na ons favorietentrio Pidcock-Iserbyt-Van der Haar. Aerts maakte indruk in Hoogerheide, met een sterke terugkeer na zijn pech in de eerste koershelft. Ei zo na kwam hij nog terug aansluiten in de kop van de koers. Na zijn brons van vorig jaar in Oostende, lijkt hij opnieuw podiumrijp, maar dan moet hij wel voor de aanval kiezen.

Vanthourenhout toonde zich in Hoogerheide eens te meer een prima ploegmaat voor Iserbyt, door de kloof met Pidcock te dichten. Vanthourenhout mag in Fayetteville zijn ding doen. Als hij zijn benen van Namen terugvindt, kan er veel, al had het parcours voor de West-Vlaming ongetwijfeld iets technischer mogen zijn.

Laatste ster gaat naar Laurens Sweeck als onze ‘dark horse’. Sweeck is meestal niet de beste starter, maar als het vooraan af en toe stilvalt, knokt hij zich dikwijls terug in de koers om dan – meestal net voor de finale – voor de aanval te kiezen. Het WK is en blijft een landenwedstrijd. Als dan niet snel gereageerd wordt, heeft ‘kampioenschapsrenner’ Sweeck misschien wel een kans. Hij beschikt in deze fase van het seizoen over zijn beste benen, bewees hij vorige zaterdag in Hamme.

Favorieten volgens WielerFlits
*** Tom Pidcock
** Eli Iserbyt, Lars van der Haar
* Toon Aerts, Michael Vanthourenhout, Laurens Sweeck

Weer en TV

Het WK veldrijden voor elite mannen is het slotstuk van het WK-weekend. De start is om 21.30 uur onze tijd, maar Sporza (op Eén) is er vanaf 21.00 uur live bij met voorbeschouwing en aansluitend de cross. Ook via Eurosport 1 en de Eurosport Player is de wedstrijd live te zien, vanaf iets voor 21.30 uur. De NOS heeft ruimte vrijgemaakt voor een live-uitzending op NPO3. Vanaf 21.15 uur is daar het WK te zien.

Voor de weersverwachting beroepen we ons zoals gewoonlijk op Meteovista.be. Zondags is het in Fayetteville nog iets warmer dan zaterdag. Het kwik stijgt in de middag tot 12 graden Celsius. Een warme dag voor een WK.