WK wielrennen 2022: Voorbeschouwing individuele tijdrit vrouwen
Ellen van Dijk pakte vorig jaar haar tweede wereldtitel - foto: Cor Vos
Lucien Dhaene
zaterdag 17 september 2022 om 19:40

WK wielrennen 2022: Voorbeschouwing individuele tijdrit vrouwen

Alle masochisten verzamelen! De wereldkampioenschappen wielrennen worden geopend met de tijdrit voor vrouwen. 34,2 kilometer lang moeten de pedalen worden gegeseld. Een vrouw-tegen-vrouwgevecht, maar zeker ook een interne strijd tegen de pijn. Kan Ellen van Dijk op het golvende parcours in Wollongong haar titel verlengen of gaat de regenboogtrui naar een van de andere kapers op de kust?

Historie

Al sinds 1958 zijn vrouwen welkom op het WK, echter duurde het nog wel een poos tot er ook tegen de klok om de regenboogtrui werd gekoerst. Deze mondiale titelstrijd stond pas in 1994 voor het eerst op het programma. Waar de vrouwen vaak langer op hun kans moesten wachten dan de mannen, is dat op dit onderdeel niet het geval. Ook voor de heren stond dit onderdeel pas in 1994 voor het eerst op het WK-programma.

Bij de mannen kreeg de Brit Chris Boardman de primeur om zichzelf de eerste wereldkampioen tijdrijden te noemen. Bij de vrouwen was het een Amerikaanse die met de regenboogtrui mocht pronken. Karen Kurreck bleef in de eerste editie Anne Samplonius en Jeannie Longo voor. Laatstgenoemde zou zich in de jaren daarna ontpoppen tot een dominante factor in het tijdrijden. Met vier titels heeft ze nog altijd het record te pakken.

Verder zijn er zeven vrouwen die de titel twee keer op hun naam schreven, te weten: Judith Arndt, Kristin Armstrong, Karin Thürig, Leontien van Moorsel, Amber Neben, Annemiek van Vleuten en Ellen van Dijk. Neben deed er het langst over om haar tweede titel te pakken. De diepgelovige Amerikaanse won haar eerste regenboogtrui in Varese (2008) en acht jaar later trok ze op 41-jarige leeftijd opnieuw aan het langste eind.

Daarmee is Neben overigens niet de oudste winnares ooit van het WK tegen de klok, want ook in deze statistiek is Longo baas boven baas. Zij werd in 2001 voor het laatst wereldkampioene op de gezegende wielerleeftijd van 43 jaar.

Zoals wel vaker in het vrouwenwielrennen was het de laatste jaren tijdens het WK tijdrijden ook Oranje Boven. Van de laatste vijf regenboogtruien werd er slechts eentje niet om de schouders van een Nederlandse gehangen. In 2017 en 2018 was Van Vleuten de beste, waarna Chloé Dygert de trui uit oranje handen griste. Een jaar later won Anna van der Breggen haar eerste en enige WK tijdrijden, gevolgd door Van Dijks tweede triomf.

Laatste tien winnaressen WK tijdrijden
2021: flag-nl Ellen van Dijk
2020: flag-nl Anna van der Breggen
2019: flag-us Chloé Dygert
2018: flag-nl Annemiek van Vleuten
2017: flag-nl Annemiek van Vleuten
2016: flag-us Amber Neben
2015: flag-nz Linda Villumsen
2014: flag-de Lisa Brennauer
2013: flag-nl Ellen van Dijk
2012: flag-de Judith Arndt


Vorig jaar

Vanuit Knokke-Heist werd gestart om via Westkapelle en Oostkerke in de richting van Dudzele te rijden. De finish lag na 30,3 kilometer in het centrum van Brugge. Afgezien van een bochtje her en der was het vooral een tijdrit voor de grote plaat: kop naar beneden en boren maar. Ideaal voor een renster als Ellen van Dijk.

Onderweg verpulverde ze dan ook de tussentijden van Riejanne Markus, de eerste die een richttijd had genoteerd. Van Dijk brommerde zelfs de eerder gestarte Lisa Klein voorbij. Niet gek ook, ze denderde met meer dan 50 kilometer per uur over het vlakke parcours.

Maar zou dit genoeg zijn voor de wereldtitel? Dat was de vraag die door het hoofd van Van Dijk heen spookte toen ze op de hot seat mocht plaatsnemen. “Het was echt verschrikkelijk, Annemiek van Vleuten moest nog starten toen ik er kwam te zitten. Ik wist niet wat mijn tijd waard was, maar mensen om me heen zeiden dat het goed was. Toen moest ik nog een uur wachten op de uitslag en ik wist niet of dat in mijn voordeel was of niet.”

foto: Cor Vos

“Ik zag de bui al hangen toen Reusser bij de tussenpunten sneller was…” Maar de voorsprong van de Zwitserse stoomlocomotief, het hele jaar al de plaaggeest van Van Dijk, was niet heel groot. Dik drie seconden aan het eerste tussenpunt aan kilometerpaal 13,8 en net iets minder dan drie tellen bij de tweede tijdmeting, zeven kilometer later. Kortom: nagelbijtend schietgebedjes prevelen met de billen tegen elkaar.

Reusser kon haar tempo niet helemaal tot het eind volhouden. De klad kwam er wat in en haar beperkte voorsprong was veranderd in een achterstand. Op de finish was het verschil tien seconden. Goud voor Van Dijk, zilver voor Reusser. Van Vleuten, die op 24 seconden finishte, legde beslag op het brons.

Uitslag WK Tijdrijden 2021
flag-nr1 flag-nl Ellen van Dijk in 36m05s
flag-nr2 flag-ch Marlen Reusser op 10s
flag-nr3 flag-nl Annemiek van Vleuten op 24s
4. flag-us Amber Neben op 1m24s
5. flag-de Lisa Brennauer op 1m29s


Parcours

Zo’n tachtig kilometer ten zuiden van Sydney is er niet heel veel ruimte voor een nederzetting, maar ingeklemd tussen de bergen en de zee ligt Wollongong daar toch maar mooi op een vlak plakje aarde. Door de Dharawal werd de stad en een flink gebied daaromheen naar verluidt al zoiets als ‘het prettige gebied bij de zee’ genoemd. Niet verwonderlijk dat sinds de negentiende eeuw, na de komst van de eerste Europeanen, de populatie flink is gegroeid.

De teller staat nu op zo’n 300.000 mensen, waarmee de stad net ietsje groter is als de vorige Australische WK-stad, Geelong. We vinden er vele afstammelingen van de originele bewoners, maar ook onder anderen een hoop Nederlandse immigranten. Een hoop kwamen na de Tweede Wereldoorlog naar de stad voor een nieuw leven en om te werken in de lokale staal- en ijzerwerken. Op Carters Lane, vlak bij de splitsing met Pioneer Road, vinden we de gereformeerde kerk die ze er stichtten.

Maar de stad is een echte smeltkroes van allerlei culturen. Want van alle werelddelen kwamen ze naar Wollongong toe om er een nieuw bestaan op te bouwen. Het resulteerde in een grote verscheidenheid aan gebedshuizen. Zo ligt in een buitenwijk de Nan Tientempel, een van de grootste boeddhistische tempels op het zuidelijk halfrond, Qua inwoners is de stad dan ook sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog ruim verviervoudigd.

Nog steeds is het een industriestad, en dat zal ook nog wel even zo blijven, maar er is ook steeds meer ruimte voor de schone kunsten en toerisme. En de fiets, wat heeft geleid tot het verkrijgen van het UCI Bike City label als enige stad in Australië. Niet dat de lokale infrastructuur daar ook maar enigszins in de buurt komt van de gouden Nederlandse standaarden, maar kom, er worden in ieder geval stappen in de juiste richting gezet. De komst van het WK wielrennen zal het toerisme ongetwijfeld ook een impuls moeten geven.

Hoog tijd om het over het tijdritparcours te hebben. Het af te leggen traject is 34,2 kilometer lang met in totaal 312 hoogtemeters. Het startpodium zal op Market Street staan, in het meest historische deel van de stad. Vanaf daar slingert en golft het richting het enige klimmetje op het parcours, onder meer langs de fraaie botanische tuinen. De voornaamste hindernissen zijn enkele bochten van negentig graden en een rotonde.

Op Dumfries Avenue loopt het serieus op. Lang is dit klimmetje niet, maar het is wel een echte kuitenbijter die je helemaal uit je ritme kan halen. Na een korte afdaling en nog een aantal serie bochten draaien we Carters Lane op. Nog even moeten de rensters naar het noorden, maar na het ommetje via Marlo Road hoeft er vrijwel niet meer geremd te worden tot aan de finish.

De streep ligt zowat aan het strand, maar de tijdritkanonnen kunnen pas na twee finishpassages een duik in de zee nemen. Want het net beschreven, toch wel redelijk technische rondje moet nog een keer worden afgelegd.

Zondag 18 september, WK tijdrijden vrouwen: Wollongong – Wollongong (34,2 km)
Start: flag-au 09.35 uur / flag-nl flag-be 01.35 uur
Finish: flag-au rond 12.30 uur / flag-nl flag-be rond 04.30 uur


Favorieten

Het is een totaal ander parcours in vergelijking met een jaar eerder. Desondanks zouden dezelfde drie rensters zomaar weer op het podium kunnen staan. Ellen van Dijk zal er in ieder geval alles aan doen om haar titel te verdedigen. Het is geen parcours waar ze continu met de neus op het stuur kan rijden, wat helemaal ideaal voor haar is, maar ze zou hier toch ook een eind moeten kunnen komen.

Maar reken maar dat Annemiek van Vleuten er veel aan gelegen is om de regenboogtrui van haar landgenote over te nemen. Ondanks dat het biljartvlakke traject van vorig jaar haar niet echt lag, ging ze er toch maar mooi met het brons vandoor. Dit parcours heeft wel wat weg van die van 2017 in Bergen, toen AvV haar allereerste wereldtitel pakte.

Met Shirin van Anrooij rijdt er nog een derde Nederlandse mee in de tijdrit. Een plek bij de eerste tien zou voor haar prima zijn. Nee, de kans is niet zo groot dat ze op dit rondje mee gaat doen voor de medailles. In de elitecategorie welteverstaan, want bij de rensters onder 23 beschouwen we haar als de topfavoriete. Afgelopen zomer was ze bij het EK voor belofterensters in Anadia al de beste in de tijdrit en de wegrit.

Shirin van Anrooij – foto: Cor Vos

Gaat ze nu door op dat elan? Dan zal ze in ieder geval rensters als Vittoria Guazzini voor moeten blijven, zoals ze dat in Portugal al deed. Goed om te weten: mocht Van Anrooij of een van haar concurrentes het podium behalen tussen de eliterensters, dan wordt ze twee keer gehuldigd. Dit is anders dan bij de Nederlandse kampioenschappen, waar ze op Van Dijk na de snelste was, maar geen zilveren medaille kreeg omgehangen.

Maar de kans dat Marlen Reusser op het podium zal staan is vele malen groter, zo eerlijk moeten we zijn. Vrijwel niemand die er aan twijfelt dat ze ooit de regenboogtrui zal pakken in deze edele wielerdiscipline. De vraag is alleen: wanneer? Dit jaar al? Na twee opeenvolgende tweede plaatsen op de mondiale titelstrijd zou het haar gegund zijn.

Iemand die we ook zeker niet uit gaan vlakken is Kristen Faulkner. Ja, ze stapte voortijdig uit de Ceratizit Challenge omdat ze zich niet helemaal goed meer voelde. Corona-naweeën zorgen ervoor dat ze niet meer zo goed herstelt als eerst, wat natuurlijk vrij essentieel is in een meerdaagse. Maar voor het WK maakt dat niet uit. De week die er tussen de tijd- en de wegrit zit moet voldoende zijn. En met al twee fraaie chronozeges op zak zal ze met vertrouwen afreizen naar Australië.

Kristen Faulkner – foto: Cor Vos

De laatste Amerikaanse wereldkampioene tegen de klok, Chloé Dygert, was ook een gegarandeerde naam geweest in de sterrenverdeling, maar zoals bekend rijdt zij niet. Leah Thomas is niet van hetzelfde kaliber, maar verdient desondanks een vermelding in dit lijstje. Met de namen die hier allemaal aan de start staan wordt het rijden van een top vijf-klassering erg lastig, maar met een regelrechte superdag moet ze hiertoe in staat kunnen zijn.

Eigenlijk geldt hetzelfde voor Emma Norsgaard. Ja, we kennen haar als klassiekerspecialiste en snelle sprintster, maar tijdrijden kan ze ook zeer behoorlijk. Wonderen hoeven we van de Deense niet te verwachten, maar een leuke uitslag kan zeker. Maar dan zal ze wel rensters als Juliette Labous, Ashleigh Moolman-Pasio en Georgia Baker voor moeten blijven. Ook de Belgische afgevaardigden, Lotte Kopecky en Julie Van De Velde, zouden eventueel de top tien in kunnen duiken. Maar plaats vijftien kan het ook zomaar worden, met zoveel rensters

De Ceratizit Challenge by La Vuelta was haar allereerste WorldTour-koers, maar olympisch wegkampioene Anna Kiesenhofer liet zich daarin positief opmerken. Wat heet: op de voorlaatste dag schudde ze opnieuw een van haar gevreesde solo’s uit haar benen. Hoewel ze onder de vod werd gegrepen en de overwinning misliep, heeft de Oostenrijkse daar wel bewezen dat ze beslist geen eendagsvlieg is. Haar grootste liefde is de strijd tegen het uurwerk en op het mondiale toneel zou ze zomaar weer bij de eerste tien kunnen eindigen.

Kiesenhofer kan een serieus stukje alleen rijden – foto: Cor Vos

Opvallend: geen Georgia Williams en geen Britse rensters die deelnemen aan de tijdrit. Wie er voor Duitsland in actie komen is nog onduidelijk, maar Ricarda Bauernfeind en Mieke Kröger lijken gegadigden. Ook geen vrouwen die de Van Vleutens, de Reussers en de Van Dijks van deze wereld even zullen bedreigen, toch zijn ze op topdagen tot leuke dingen in staat.

Tot slot: de thuisfavoriet. Grace Brown is gezegend met een gigantische motor. Dat leverde haar al de tijdrittitel op bij de Commonwealth Games en de Australische kampioenschappen. En wie haar in de Ceratizit Challenge heeft gezien, weet dat ze nog altijd in vorm is. Voor eigen volk zou ze maar wat graag het podium betreden. Liefst met een regenboogtrui, maar een medaille winnen is in dit veld ook al magnifiek. Samen met Van Vleuten, Reusser, Van Dijk en Faulkner maakt zij onderdeel uit van het clubje rensters dat serieuze aspiraties mag hebben.

In de olympische tijdrit was Brown zeven seconden verwijderd van brons – foto: Cor Vos


Favorieten volgens WielerFlits
**** Annemiek van Vleuten
*** Marlen Reusser, Ellen van Dijk
** Grace Brown, Kristen Faulkner, Leah Thomas
* Georgia Baker, Shirin van Anrooij, Anna Kiesenhofer, Juliette Labous

Website organisatie
Deelnemerslijst
Live timing


Weer en TV

De weersverwachting is volgens Weeronline zo klaar als een klontje: vrij veel zon en slechts een hele kleine kans op neerslag. Als de eerste renster van het startpodium dendert is het eerst zo’n 16 graden. Bij de finish van de laatsten is het zo’n 19 graden. Best een lekker temperatuurtje voor een tijdrit.

Rond half twee ’s nachts Nederlands-Belgische tijd beginnen de uitzendgemachtigden eraan. Dit zijn de NOS, Sporza, Eurosport, Discovery+ en GCN. De tijd dat de uitzending op TV begint, kan afwijken van de starttijd van de online uitzending.


RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.