Interview Wout van Aert is zijn regenboogtrui kwijt. Maar hij heeft er vrede mee. “Mathieu van der Poel verdient hem. Op basis van zijn seizoen, maar ook op basis van zijn wedstrijd vandaag.” Na afloop van het WK hadden we in Bogense een uitgebreide babbel met de uittredende wereldkampioen.

“Ik bedoelde eerder dat ik er vrede mee heb dat ik die trui heb moeten afgeven. Ik heb vandaag alles gegeven. Ik heb het Mathieu toch – een half uur – moeilijk kunnen maken en het hoogst haalbare er uitgehaald.”

De Belgische journalisten in de perszaal begonnen er wel even in te geloven. Toen je het gaatje op Mathieu dichtte… Je leek een goede dag te hebben.

“Ik geloofde er al een hele week in. Anders was ik niet naar hier gekomen. Dat meen ik oprecht. Een wedstrijd moet altijd gereden worden. En ja, ik voelde me goed. Ook de laatste dagen, in de rechtstreekse opbouw hier naartoe. Maar Mathieu heeft vandaag een foutloos parcours afgelegd. Zelfs toen ik terug aansloot en hem wat zenuwachtig kon maken, bleef hij zijn eigen ding doen.”

En maakte jij een fout op de schuine kant. Is dat puur technisch? Of komt daar ook kracht bij kijken?

“Tijdens de verkenning ging het vlekkeloos. Maar elk parcours ziet er gemakkelijk uit. Tot wanneer je daar in de koers aankomt met vermoeide benen. Wie dan het meeste overschot heeft, komt die passage het best door. Als je niet veel overschot meer hebt, zoals ik nu, begin je fouten te maken. Op dat stuk wordt gewoon duidelijk wie de betere is.”

Als Van der Poel niet op dat schuine kantje weg rijdt, rijdt hij dan gewoon ergens anders weg?

“Het was heel moeilijk om ergens anders het verschil te maken. Maar zoals ik daarnet zei, die schuine kant is een weerspiegeling van de verhoudingen in de koers. Hij was gewoon beter.”

Zeg je nu dat je het niet jammer vindt dat je die trui verliest?

“Natuurlijk niet. Maar op een bepaalde manier is het ook vermoeiend als je er niet kan in winnen of als je er een seizoen mee rijdt zoals ik nu aan het doen ben. Laat mij nu maar in die merkentrui tot rust komen.”

Welk shirt wordt dat? Eentje die we nog niet gezien hebben en die je maar één keer gaat dragen, want woensdag sluit je je winter af in Maldegem.

“Dat is nog een verrassing. Eerlijk? Ik weet het zelf niet. De sponsors vroegen of het goed was als die maandag klaar lag. Ik heb gezegd dat woensdagmorgen ook oké was. Ik zal het wel zien” (lacht).

In België was de aandacht rond je persoon groot. Hoop je nu op een rustiger manier de volgende winter in te gaan?

“Ik hoop het, maar ik geloof er niet in… Ach, het is gewoon anders. Nu kreeg ik een seizoen lang dezelfde vragen. Je bent wereldkampioen en je kan niet winnen. Daarom heb ik er ook vrede mee dat ik hem een jaartje niet draag. Trouwens, Mathieu verdient het op basis van zijn seizoen en hij verdient het op basis van zijn koers vandaag. Châpeau daarvoor. En ik ben blij dat ik het hem moeilijk heb kunnen maken.”

Een nieuwe wereldtitel had je seizoen nog een beetje kunnen omdraaien.

“Vind je? Dat is bullshit. Het is niet omdat je wereldkampioen wordt, dat je plots een goed seizoen hebt. Dat staat helemaal los van elkaar. Het is de mooiste trui, het is de schoonste koers om te winnen, maar het zijn twee aparte dingen. Ik kwam niet naar hier om mijn seizoen goed te maken, wel om wereldkampioen te worden.”

Is dit seizoen voor herhaling vatbaar?

“Wat denk je nu zelf? Ja, daar droom ik van, hoor. Om nog tien winters op die manier rond te ‘kloten’.”

We bedoelen eerder je programma-indeling?

“Daar heb ik nog niet over nagedacht. Maar ik denk niet dat de opbouw een reden is waarom het minder liep. Maar daar gaan we rustig over nadenken als de tijd zich aandient.”

Kende je vandaag je beste dag van het seizoen?

“Ik was iets beter dan de voorbije weken, maar dat is op een WK meestal bij iedereen het geval. Maar het was nu ook niet wauw, want na zes ronden was ik al steendood. Ik bots zoals de hele winter al tegen een bepaalde limiet. Fysiek en dan ook mentaal, wat samenhangt. Ik rijd ook niet meer rap tegen wat achter mij komt. Kijk, ik ben tweede en dat is het. Ik heb nu geen zin in grote analyses…”

En nu volgt een korte pauze…

“Woensdag sluit ik mijn veldritseizoen dus af. Daarna vertrek ik met Sarah naar Girona, waar we hopelijk wat zon zullen zien en voelen. De eerste dagen zal ik niet veel aan fietsen denken. Pas na het weekend begin ik rustig aan weer op te bouwen. Ik blijf er drie weken. Ver van alles weg.”

Door je contractbreuk en de gevolgen ervan, liep je achterstand op. Is al dat gedoe nu achter de rug?

“Ik heb in elk geval het gevoel dat ik een nieuwe start gemaakt heb. Ik pak hier zilver op het WK en dat kan je niet als je slecht bent. Ik heb een heel goede basis om verder op te bouwen. Als ik vrij ben in het hoofd kan de klik er snel komen. Laat me nu maar gewoon doen. Binnen een maand ben ik terug in het circus.”