Wout van Aert: “Dood Michael Goolaerts deed me beseffen hoe relatief sport is”
foto: Cor Vos
dinsdag 1 januari 2019 om 18:00

Wout van Aert: “Dood Michael Goolaerts deed me beseffen hoe relatief sport is”

Column Mijn allerbeste wensen aan de lezers van WielerFlits. Ook voor mij is het dit jaar een ontspannen nieuwjaarsdag. Ideaal voor een terugblik op 2018. Een bewogen jaar en dat is nog zacht uitgedrukt. Een rollercoaster van emoties, weliswaar met één uiterste die al de rest in het niets doet verdwijnen: de dood van Michael Goolaerts. Meer dan acht maanden later heb ik dat verlies nog steeds geen plaats kunnen geven.

Een derde Belgische titel op rij, gevolgd door een derde opeenvolgende regenboogtrui. In Valkenburg gaf ik een matige winter in extremis heel wat glans. Ik heb de voorbije drie jaar geleerd te focussen richting een belangrijke wedstrijd. Zowel mentaal als fysiek. Het rendeerde ook in de winter van 2018. De voldoening was enorm. De daarmee gepaard gaande vertrouwensboost zorgde mee voor een vlotte overstap naar de weg.

Dat Vlaamse voorjaar werd eveneens een succes. Twee jaar lang kreeg ik te horen dat de combinatie veld-weg in het huidige wielrennen geen haalbare kaart was. Alsof iedereen er zat op te wachten dat het mislukte. Maar van de Omloop tot Parijs-Roubaix deed ik beter dan vooraf verwacht. Het doet me geloven dat er op termijn, mits wat meer ervaring en een sterker team om me heen, nog meer in zit. Wie weet binnen een paar maanden al, dan in Jumbo-Visma outfit.

“Heb de dood van Michael nog steeds geen plaats kunnen geven”
Maar op de piste van Roubaix in schoonheid afscheid nemen van dat voorjaar, is er jammer genoeg niet van gekomen. Die dag verloren we met Michael Goolaerts niet alleen een ploegmaat, maar ook een goede vriend. Een drama in de letterlijke zin van het woord. Ondertussen zijn we meer dan acht maanden verder, maar ik heb de dood van Michael nog steeds geen plaats kunnen geven. Ik sta er ook nog heel vaak bij stil. Zo las ik het voorbije weekend nog een bijlage in de Gazet van Antwerpen: 2018 in beeld. Uiteraard werd daarin ook aandacht besteed aan Michael. Gelukkig maar. Laat ons hopen dat de (wieler)wereld hem ook in 2019 niet vergeet.

Zijn naam prijkt nog steeds op het kader van mijn fietsen. Na mijn contractbreuk bij mijn vorig team, heb ik er bij het lakken van mijn nieuwe fietsen op aangedrongen om #All4Goolie opnieuw op te zetten. Zo blijft hij met ons mee fietsen. Een paar weken geleden kreeg ik vier nieuwe fietsen, een verrassing waar mijn mecanicien Kristof Cop voor zorgde. Witte crossfietsen met baby-blauw en een aantal andere accenten die verwijzen naar ‘Team Belgium’ met een nieuw design richting de kampioenschappen. Stevens Bikes zorgde ook hierop voor de hashtag die naar Michael verwijst. Het is iets wat ik in de toekomst wil blijven behouden, desnoods met een stickertje. De dood van Michael zinderde lang na. Zo annuleerden we onze huwelijksreis naar de States omdat ik absoluut de begrafenis niet wilde missen. Ik ben nog steeds blij dat ik toen die beslissing heb genomen.

“Het deed me beseffen hoe relatief sport is”
Eind juni volgde met ons huwelijk een nieuw persoonlijk hoogtepunt. Ook sportief liep het deze zomer vlot met een podiumplaats op het Europees kampioenschap in Glasgow. Het najaar was dan weer pakken minder door de contractbreuk met de ploeg en een eerste seizoenshelft in het veld waarin het nooit vlotte zoals ik wilde. Natuurlijk kan ik hier niet blij mee zijn. Maar als je dan bij een terugblik het hele jaar nog eens ziet passeren, dan verdwijnen al die uitersten in het niets bij het overlijden van Michael Goolaerts. Het doet me beseffen hoe relatief sport – zelfs al is het topsport – is. Dat heb ik dit jaar meer dan ooit beseft. Noem het gerust een levensles.

Wat mij betreft mag 2019 iets ‘vlakker’ zijn. Ik weet, iedereen kent in zijn jaar ups en downs. Daar had ik zelf ook al best wat ervaring mee. Maar 2018 was er toch één met te extreme uitersten. Anderzijds mag je ook niet té veel de sport relativeren. Persoonlijk leef ik vanaf nu vol toe naar het WK en het daaropvolgende voorjaar. Het worden nog interessante weken, met het Belgisch kampioenschap en het WK in Bogense als eerste hoogtepunten. Hopelijk kan ik daar in Denemarken voor wat extra spanning zorgen.

RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.