Interview In 2018 was Xandro Meurisse een van de revelaties in het profpeloton. Zo liet hij zich zowel op het EK als WK in positieve zin opmerken. Tijdens het voorbije voorjaar hoopte de 27-jarige West-Vlaming nog een extra stapje te zetten. “Dat is helaas niet gelukt”, vertelt Meurisse aan WielerFlits. “Ik hoop dat het deze zomer beter loopt.”

Winst in de Druivenkoers, ereplaatsen à volonté en heel veel positieve commentaren na zijn EK en WK. Dat was voor Xandro Meurisse 2018 in een notendop. Op naar 2019, op zoek naar bevestiging, dacht de Wanty-Gobertprof bij de jaarwisseling. En wie weet, nog een stapje beter doen. Niet dus…

“Mijn voorjaar is samen te vatten in 50 procent miserie en 50 procent terug opbouwen”, grijnst Meurisse. “Ik begon eind januari op Mallorca al aan mijn seizoen met darmklachten, waardoor ik in de derde Trofeo moest opgeven. Twee weken later kwam ik ten val in de openingsrit van de Tour de la Provence. Dat hinderde mij behoorlijk tijdens de rest van de rittenkoers.”

Ziek in Catalonië
In zijn volgende wedstrijd, de Ronde van de Algarve, ging Meurisse opnieuw tegen dek in de eerste etappe. “Niet zo heel erg, maar het zorgde wel weer voor vertraging in mijn voorbereiding. Na de Omloop trok ik op hoogtestage om verder op te bouwen richting de Ronde van Catalonië en een paar voorjaarsklassiekers. Maar in Catalonië werd ik ziek. In de rit naar Vallter 2000 haalde ik nog het einde, maar ’s anderendaags kon ik niet meer van start. Het zijn allemaal kleine dingetjes, onafhankelijk van elkaar. Maar dan toch weer niet, vooral omdat dat ook mentaal een rol begint te spelen. Je komt in een soort negatieve spiraal terecht.”

Over zijn debuut in Dwars door Vlaanderen en de Ronde was de Harelbekenaar wel tevreden. “Voor een eerste ervaring, viel het wel mee. Ook in het Circuit de Sarthe leek het de goede kant op te gaan, zodat ik met vertrouwen uitkeek naar de Waalse klassiekers. Maar ook daarin liep het niet zoals verhoopt. Vooral de Brabantse Pijl was een tegenvaller. In de Amstel Gold Race (27ste) haalde ik dan toch weer een aanvaardbaar niveau. In de slotronde zat ik zelfs nog in de groep waaruit uiteindelijk Van de Poel wegreed. Al was die laatste lus er wel te veel aan.”

In Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Romandië tot slot stelde Meurisse zich ten dienste van kopman Guillaume Martin, maar ook hier slaagde hij er nooit in zich in de kijker te fietsen. “In Romandië voelde ik me de hele week vermoeid. Het is een beetje een samenvatting van de rest van mijn voorjaar, zeker… Ik haalde nooit echt mijn gewenste niveau. Deels door de omstandigheden, maar – toegegeven – ook omdat het niveau in het peloton dit jaar een stuk hoger ligt dan voorheen.”

Tourdebuut
Meurisse is immers overtuigd dat een pak teams in de sterkte verbreed zijn. “Vroeger had je alleen Deceuninck-Quick-Step die met meerdere kopmannen van start ging. Nu zie je dat bij veel meer ploegen. Hoe sterk is Astana in de breedte? Team Sky (ondertussen Ineos, red) in de Tour of Alps. En kijk naar EF Education First dat in de Ronde van Vlaanderen zowel Bettiol, Langeveld als Vanmarcke lang voorin had. Ook Jumbo-Visma heeft meerdere pionnen. Dat is goed voor het wielrennen, maar het betekent wel dat je niets mag mankeren als je op niveau wil presteren.”

Deze week laat Meurisse de fiets aan de kant. Volgende week start hij ook niet in de Vierdaagse van Duinkerke, waarin hij in 2016 nog een rit won. “Na deze week verlof, begin ik stilaan op te bouwen richting het tweede deel van het seizoen. Onder meer met een driedaagse in de Ardennen. De competitie hervat ik in de Tour de l’Ain (24-26 mei, red), gevolgd door de Franse semi-klassiekers GP de Plumelec (1 juni) en de Boucles de l’Aulne (2 juni). Daarna volgt de Dauphiné, plan ik nog een eigen stage in Calpe richting het Belgisch kampioenschap en maak ik me stilaan op voor mijn debuut in de Ronde van Frankrijk. Tenminste, dat is toch het plan…”