Niels Bastiaens

• donderdag 18 augustus 2022 om 08:23

Interview Net voor zijn allereerste Vuelta kreeg Xandro Meurisse heuglijk nieuws: hij verbindt zijn toekomst tot en met 2025 aan Alpecin-Deceuninck. Op je dertigste is zo’n lange zekerheid geen overbodige luxe. “Maar de performance staff gaf aan dat het weinig risico’s zag in zo’n lange verlenging voor mij. Ik ben misschien 30, maar ik heb nog lang niet alles gezien in de koers”, aldus Meurisse bij WielerFlits.

Bijtekenen bij Alpecin-Deceuninck, was dat een logische keuze voor jou?
“Zeker. Ik had eind vorig jaar al aangegeven dat ik me goed voelde in de ploeg en graag wilde blijven. Daarop besloten we een eerste keer samen te zitten op de ploegstage in januari, een tweede keer na het Circuit de la Sarthe. Daarna waren we er redelijk snel uit. Sommige mensen zullen zeggen: ‘waarom zo vroeg? Er kunnen nog altijd andere ploegen op je pad komen.’ Maar ik ben 30 jaar. Dan wil je vooral blijven waar je je goed voelt. Hier heb ik mijn plaats gevonden.”

Het is nochtans maar je tweede seizoen bij de ploeg, terwijl je voordien vijf jaar bij Wanty zat. Wat maakt Alpecin-Deceuninck zo speciaal voor jou?
“Speciaal is misschien het verkeerde woord. Het is gewoon een ploeg met een missie. Heel lang stonden ze bekend als ‘de ploeg van Van der Poel’. Maar dat is de laatste jaren veel veranderd. In de breedte zijn we enorm versterkt. In de Giro winnen we drie ritten, in de Tour twee. ‘Maar’ één van die vijf is behaald door Mathieu. Het is ook een ploeg die altijd maar stappen blijft zetten en blijft groeien, in dat opzicht is het leuk om mee door te blijven groeien.”

Die groei wordt kracht bijgezet doordat de ploeg voor het eerst onder een WorldTour-licentie koerst in 2023. Hoe belangrijk is het voor jou om voor het eerst op dat niveau actief te zijn?
“Ik heb dat lang een must gevonden. Zeker als je jong bent, in je eerste jaren als prof, hecht je veel belang aan die status. In dat opzicht is het best vreemd dat het er voor mij nog nooit van is gekomen. Na twee jaar bij Wanty wilde ik absoluut naar de WorldTour. Ik heb uiteindelijk toch mijn contract verlengd, maar toen ik in mijn derde jaar zo’n goede Tour had gereden, legden we contacten met WorldTeams. Toen mijn contract een jaar later afliep, voelde ik wéér die must om naar de WorldTour te gaan, maar door de interesse van deze ploeg ben ik daar van afgestapt.

Als je kijkt naar de manier waarop we de koersen aanpakken, met wat voor omkadering we werken, dat is meer dan WorldTour-waardig. WorldTeam zijn, in veel gevallen is het enige verschil is een logootje op je trui. En toch… Na mijn carrière zal ik wellicht blij zijn dat ik kan zeggen dat ik minstens drie jaar op het allerhoogste niveau heb gereden. Dat is toch iets wat je wil afvinken.”

Foto: Cor Vos

Je nieuwe contract loopt tot en met 2025. Is dat iets waar je zelf op hebt aangedrongen?
“In het begin niet, al zat ik er wel mee in mijn hoofd. Ik ben nu 30, dus het kon een heel belangrijk contract zijn voor mij. Toen Philip (Roodhooft, red.) bij het tweede gesprek vroeg wat ik wilde en ik hem toegaf dat ik met drie jaar in mijn hoofd zat, zei hij: ik had verwacht dat je zoiets zou zeggen, en we zijn bereid om je daarin te volgen. Het was dus geen lastige onderhandeling.”

Heeft dat vertrouwen in een dertiger ook te maken met het feit dat je een laatbloeier bent? Je kreeg pas op je 25e je eerste profcontract.
“Dat denk ik wel. Ik zeg nog dikwijls: ik ben 30, maar ik heb nog niet alles gezien in de koers. Er zijn jongens die nu 25 jaar zijn en alles al hebben meegemaakt. Bij mij is dat bijlange niet zo. Ik heb nog niet in een WorldTeam gereden, en van de grote rondes reed ik alleen nog maar de Tour. Ik ben nog lang niet uitgekeken op de koers en dat heeft de ploeg ook door. De performance staff heeft aangegeven dat het weinig risico’s inhoudt om mij zo’n lang contract te geven. Er zit ook nog rek op. Natuurlijk, iedereen heeft zijn limieten, maar ik voel dat ik nog altijd sterker word. En ik kijk nog altijd uit naar ieder trainingskamp, ieder rondje, elke training.”

Welke rol zie je voor jezelf weggelegd?
“We willen de vrijbuiter in mij blijven combineren met goed knechtenwerk. Daarom hebben we afgelopen winter beslist om niét de Tour, maar de Vuelta te proberen. In de Tour zou ik meer knecht zijn, en van de performance staff uit willen ze niet dat ik het instinct verlies om een koers af te maken. Dat verlies je snel als je altijd in een knechtenrol rijdt. Drie vierde van het jaar offer ik mij op, maar er zijn ook dagen dat ik mijn eigen kans krijg. De druk om altijd voor de prestaties te moeten gaan, zou ik moeilijk aankunnen. Maar vrijbuiter in de Vuelta, dat is iets voor mij.”

Is een ritzege in een grote ronde iets wat je op je palmares mist?
“Zeker. Dat is een droom die je hebt vanaf je begint met koersen. En of je nu een rit wint in de Tour, Giro of Vuelta: persoonlijk zet ik deze drie op gelijke hoogte. Voor de buitenwereld ligt dat misschien anders, maar het niveau ligt tegenwoordig zo hoog, dat een rit in een grote ronde altijd iets groots is. Dat proberen we dit jaar na te streven. Als dat niet lukt, wil dat niet zeggen dat mijn ronde mislukt is. Maar ik zou wel ontgoocheld zijn en ik zou de Vuelta dan niet als honderd procent geslaagd beschouwen. Winnen zou de bekroning zijn voor de afgelopen zes jaar.”