De Driedaagse Brugge-De Panne 2020 is gewonnen door Yves Lampaert. De 29-jarige renner van Deceuninck-Quick-Step was na een razendsnelle wedstrijd vol waaiers de beste na een solo van zeven kilometer. Mathieu van der Poel zat mee in de kopgroep, maar kwam hard ten val.

De weersomstandigheden deden terugdenken aan de iconische editie van Gent-Wevelgem in 2015. Donkere wolken, regen, rukwinden en veel waaiers. Vanwege de intense weersomstandigheden werd de wedstrijd met zo’n dertien kilometer ingekort tot 188 kilometer.

Waaiers
Na amper twaalf kilometer was het al raak. De harde wind sneed het peloton als een mes in verschillende stukken. Voor Michal Kwiatkowski, Oliver Naessen en Sep Vanmarcke kwamen al vroeg in de koers ten val en stapten uit de race.

In het eerste wedstrijduur werd een afstand van maar liefst 51,7 kilometer afgelegd. De hoge snelheden resulteerde halverwege de koers op een voorsprong van bijna dertig minuten op het snelste tijdschema.

Koplopers waaien weg
De sterke zuidwestenwind haalde snelheden van ver boven de veertig kilometer per uur. Wie goed ‘op de kant’ kon rijden, was vandaag in het voordeel. Bij de eerste van drie passages aan de finish had een eerste waaier zich weten af te splitsen met daarin klinkende namen; als Van der Poel, John Degenkolb, Stefan Küng, Tim Merlier, Matteo Trentin en Kasper Asgreen.

Grote afwezigen in de voorste groep waren de mannen van Jumbo-Visma. Voor de ploeg van kopman Mike Teunissen zat er niks anders op dan achtervolgen. Door toedoen van onder meer Teunissen, Taco van der Hoorn en Pascal Eenkhoorn kwam de voorste waaier eventjes in het zicht van de achtervolgers. Maar met nog zo’n veertig kilometer te gaan, brak de veer en liep de voorsprong weer op.

Mathieu van der Poel hard ten val

Van der Poel stapt de ploegwagen in – foto: Cor Vos

In de kopgroep stond ondertussen de achterdeur wagenwijd open. Renners als Sénéchal, Hofstetter en Krieger moesten lossen. Piotr Havik had misschien wel het minste geluk. Door een windvlaag werd hem de pas afgesneden en kletste daardoor hard tegen het asfalt.

De finale werd met nog twintig kilometer te rijden ingeluid met een flinke regenbui. De dertien renners vooraan hielden eventjes een wapenstilstand, die werd beëindigd door een een nieuwe versnelling van Alpecin-Fenix en Deceuninck-Quick-Step. Achteraan het groepje zat Van der Poel. Door de wind en nervositeit vooraan raakte hij vermoedelijk het voorwiel van zijn voorganger. En dook hard de sloot in. De Nederlands kampioen bleef even liggen, maar stapte later zelfstandig de ploegwagen in.

Guerrillaoorlog vooraan
Vooraan was de kopgroep inmiddels uitgedund tot acht personen. Vier van de Deceuninck-Quick-Step (Asgreen, Declerq, Lampaert, Van Lerberghe), Alpecin-Fenix met twee (Merlier en Rickaert) en de eenzaten Degenkolb (Lotto Soudal) en Trentin (CCC). In een spervuur aan demarrages speelde Deceuninck-Quick-Step het ploegspel voortreffelijk.

Met nog zeven kilometer te gaan sprong Lampaert weg, Trentin liet een gat vallen die niet werd opgevolgd. Lampaert kon vervolgens zijn voorsprong langzaam uitbouwen tot een twintigtal secondes. Bij de achterblijvers was de geest uit de fles, waardoor Küng en Jempy Drucker konden terugkeren.

Lampaert hield zijn voorsprong vast en kwam solo met de handen in de lucht over de streep. Ploegmaat Declerq maakte het feestje compleet door tweede te worden. Merlier sprintte naar de derde plek.