Hij neemt zelf die uitspraak niet in de mond. Een journalist gooit hem op en hij kan zich er in vinden. Aangezien hij inhoudelijk niets mag vertellen over de stukken kan hij niet veel meer. Hij geeft dus echter wel aan dat de rook die in deze zaak gemaakt wordt volgens hem afkomstig is van het vuurtje dat hij in de stukken heeft aangetroffen. Hij gaat zelf niet deze zaak op basis van de rook aan, hij zit dichter bij het vuur dan de journalist die het spreekwoord op heeft gegooid.

Dat doet hij toch niet? Hij gaat uit van de gedachte dat hij vuur heeft geconstateerd. Welke andere reden kan hij hebben om een zaak aan te gaan? Hetgeen ze in het onderzoek hebben aangetroffen bestempeld hij niet als rook van een mogelijke overtreding, maar als de overtreding van de dopingregels zelf.

Het wankelen van het onderzoek was op basis van de ene positieve koppeling van sporter aan infuuszak. Gezien het feit dat er meer dan een sporter een zaak aan zijn broek heeft kunnen we er vanuit gaan dat zo'n koppeling niet de enige basis zal zijn van de verdenking. De professor uit Leuven die de zakken heeft onderzocht staat op dat specifieke punt dan wel dicht op het vuur. Daarmee is echter niet gezegd dat hij het hele dossier kan overzien.

De bedenkingen zouden dus heel goed over een deel van het dossier kunnen gaan, terwijl het vertrouwen van de procureur in zijn zaak wat vreemd zou zijn wanneer de bedenkingen het hele dossier betroffen. Je mag er tenslotte vanuit gaan dat iemand die in het verleden zaken zelden om niets heeft gevoerd, dat in al deze gevallen opeens wel zou doen.