Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Zo kun je het Tadej Pogacar en Mathieu van der Poel toch lastig maken
Opinie In een zonnig Vlaanderen straalde de regenboog als nooit tevoren. Met de wereldkampioenen Tadej Pogacar en Lotte Kopecky (allebei met witte broek) kreeg de Ronde van Vlaanderen de grootste kampioenen op de hoogste podiumtrede na twee fantastische wedstrijden. Dit was dé Hoogmis van het voorjaar. Wielrennen op het allerhoogste niveau met de grote kampioenen die de finale kleurden.
Twee jaar geleden deed Adrie van der Poel na Parijs-Roubaix al een oproep: Beseffen jullie allemaal wel welke schitterende koersen er momenteel gereden worden? Sindsdien is het niveau alleen maar hoger komen te liggen. Hoewel windkracht vier de renners extra geselde, werd er de snelste Ronde van Vlaanderen uit de geschiedenis verreden: 44,981 kilometer per uur.
Met grote dank aan Tadej Pogacar en Mathieu van der Poel. Twee uitzonderlijke kampioenen die altijd, maar dan ook werkelijk altijd willen koersen. Kijk naar hun cijfers in de Monumenten: Van der Poel heeft een 65% podiumscore in de Monumenten waar hij aan de start stond (13/20), terwijl Pogacar op 64,7% zit (11/17).
Na de mooiste Milaan-San Remo van deze eeuw zorgde dit tweetal dat het tweede Monument van het jaar een van de mooiste edities van de laatste decennia kan worden genoemd.
Pogacar wist in Vlaanderen zijn achtste Monument te winnen, waar Van der Poel op zeven bleef steken. Voor de Sloveen was het zijn tweede overwinning in de Ronde van Vlaanderen, waar de kopman van Alpecin-Deceuninck er niet in slaagde om recordhouder met vier zeges te worden.
Foto: Cor Vos
Oók bewonderenswaardige koers Van der Poel
Natuurlijk was Pogacar dé man van de wedstrijd en was hij zonder twijfel ook de sterkste coureur in koers. Op exact dezelfde plek als in 2023, vlak voor de kasseien van de Oude Kwaremont, zette hij opnieuw zijn winnende solo in. Het is echter bewonderenswaardig hoe ‘MVDP’ ondanks drie dagen ziekte en een zware valpartij in het begin van de wedstrijd bleef vechten en heel lang weerstand aan Pogacar gaf.
Je zag dat hij op bepalende momenten zoals tweede keer Oude Kwaremont, Koppenberg en Steenbeekdries te ver van achteren zat en met zijn krachten moest gooien om weer naar het wiel van de wereldkampioen toe te snellen. Vervolgens schuwde hij geen moment de arbeid. No guts, no glory.
Op de laatste keer Oude Kwaremont brak Van der Poel. Als je niet honderd procent bent dan kan het niet anders dan dat je op niveau op een bepaald moment de rekening moet betalen. Dat hij zich uiteindelijk naar de derde plaats in de sprint vocht, zegt veel over zijn karakter.
Lof voor Visma | Lease a Bike en Lidl-Trek
Natuurlijk Pogacar en Van der Poel zijn de superkampioenen van deze generatie, maar de schoonheid van deze ‘Vlaanderens Mooiste’ zat zeker ook in de koerswijze van Visma | Lease a Bike en Lidl-Trek. Zij wisten met hun collectieve kracht, met de nummers, een serieus antwoord te geven op het geweld van de twee groten.
Lidl-Trek had hun twee beste mannen Mads Pedersen en Jasper Stuyven van voren. Misschien was Pedersen nog iets te gretig en had hij na de Taaienberg geen kopwerk hoeven te doen toen hij even vooruit was met Pogacar en Van der Poel. Hij had immers Stuyven nog achter zich.
Foto: Cor Vos
Richting de laatste beklimming van de Oude Kwaremont zat Lidl-Trek met hun tweetal het best vertegenwoordigd in de kopgroep van vijf met Pogacar, Van der Poel en Van Aert. De ideale tactiek is dan om Stuyven voor de laatste twee klimmen in de aanval te sturen, maar daar had de Belg niet meer de benen voor.
Wederopstanding Wout van Aert
Ondersteund door zijn ploegmaten Tiesj Benoot en Matteo Jorgenson werd deze Ronde van Vlaanderen dé wederopstanding van Wout van Aert. De renner uit Herentals kon dit seizoen nog niet de goede benen vinden, waardoor de twijfel beetje bij beetje begon te overheersen.
In het openingsweekeinde had hij problemen met positioneren. De E3 Saxo Classic was een tegenvaller doordat hij op het breekpunt de Taaienberg gewoon niet mee kon. En in Dwars door Vlaanderen verloor hij gênant de sprint om de zege van Neilson Powless.
‘WVA’ zou na zijn valpartijen van vorig jaar angst hebben om te vechten voor zijn positie. En na zijn zware knieblessure uit de Vuelta a España werd er zelfs de vraag gesteld of hij zijn oude niveau nog wel kon halen.
Wout van Aert en Jasper Stuyven. Foto: Cor Vos
Op alle kritische opmerkingen heeft Van Aert fantastisch met zijn benen geantwoord. Ja, hij is duidelijk wat minder sterk direct uit zijn hoogtestage gekomen. Daarom miste hij nu misschien nog een procentje explosiviteit, maar de inhoud voor lange inspanningen is er zeker. Waar hij het op de Koppenberg lastig had, zag je hem in de finale alleen maar sterker worden. Op de laatste klim Oude Kwaremont was hij achter Pogacar zelfs de tweede sterkste man in koers. De beloning voor de goede koers met een podiumplek bleef net uit.
Maar deze vierde plek, en vooral de wijze hoe hij de koers reed, zal de beste motivatie richting Parijs-Roubaix zijn. De Hel ligt Van Aert beter dan ‘Vlaanderens Mooiste’. Hier komt het minder op explosiviteit aan, maar meer op inhoud. Juist daar heeft tijdens de hoogtestage op El Teide keihard aan gewerkt.
Al moeten we ook zo eerlijk zijn dat Van Aert voorlopig nog geen antwoord op de ‘wervelwind’ van Pogacar heeft en Van der Poel zal normaal in de ‘Enfer du Nord’ hersteld zijn van zijn ziekte na Harelbeke en de valpartij tijdens deze hoogmis. Ook op de meest vreselijke kasseizones zullen Pogacar en Van de Poel volgende week zondag de sleutel van de koers in handen hebben.
Zoals wereldkampioene Lotte Kopecky met haar Team SD Worx-Protime de regie in de vrouweneditie zal hebben.
