Erop of eronder in de eerste Pyreneeënrit naar vaak beslissende Hautacam

We hebben er even op moeten wachten, maar net na halfweg deze Ronde van Frankrijk krijgen we een écht zware etappe in het hooggebergte. Daarvoor reizen we af naar de Pyreneeën. Op Hautacam krijgen we een eerste showdown tussen Tadej Pogačar, Jonas Vingegaard en Remco Evenepoel. Tijdens de laatste aankomst op deze Pyreneeëncol speelden de eerste twee een hoofdrol. Met dank aan vluchter Wout van Aert kon Vingegaard - in de gele trui - definitief afstand nemen van Pogačar. Hoewel Jumbo-Visma met heel het personeel weigerde te juichen, was voor de buitenwacht wel duidelijk dat de Deen de eerste Tourzege aan de Nederlandse ploeg bezorgde.

Dat het pijn gaat doen, weten de renners al als ze naar de naam van de startplaats kijken: Auch! Van daaruit volgt een op het eerste oog makkelijke etappe. In de eerste 105 kilometer zitten amper noemenswaardigheden. In de beginfase kan het twee kanten op: of het peloton vindt het prima en er rijd al snel een kopgroep weg met daarin relatief kleine namen die - met alle respect - geen schijn van kans maken op de dagzege. Óf het duurt heel lang voordat de vlucht weg is, omdat men wel een kans denkt te maken. Maar dat zal zich in de etappe moeten uitwijzen.

De rit is in totaal 181 kilometer lang en kent bijna 4000 hoogtemeters. Maar die zitten wel vrijwel allemaal in de laatste zestig kilometer. Na 105 kilometer beginnen de wegen al behoorlijk omhoog te lopen, maar volgens het routeboek is de voet van de Col du Solour (11,8 kilometer à 7,7%) na 121,5 kilometer. Wie Solour zegt, zegt doorgaans ook Col d’Aubisque. Maar die bekende klim laat de organisatie nu rechts liggen. Ze dalen de andere kant de Solour naar beneden en zetten dan koers naar de Col des Bordères (3,1 kilometer à 7,6%), die snel volgt.

De meest iconische en zwaarste klim van allemaal begint vervolgens na een afdaling van iets meer dan 25 kilometer: Hautacam, waar in het verleden meerdere keren Tour-geschiedenis geschreven is. De meesten van ons zullen zich nog wel de machtsgreep van Bjarne Riis in 1996 herinneren, maar ook de editie van 2001 was beslissend voor het klassement. Toen reed Lance Armstrong eeuwige rivaal Jan Ullrich op Hautacam de vernieling in. En de voorlaatste keer dat-ie erin de Tour zat, won Vincenzo Nibali. De strijd om het geel was toe niet spannend meer.

De Hautacam (13,6 kilometer à 7,8%) is een echte Pyreneeën-klim met veel onregelmatige stijgingspercentages en steile uitschieters. Waar de eerste kilometers nog vrij tam beginnen met percentages van rond de 6%, krijgen de renners het halfweg echt zwaar, als het kilometerslang boven de 10% blijft. Vuurwerk tussen de klassementsrenners gaan we dus zeker krijgen.