De Kale Berg is altijd veel minder saai dan zijn bijnaam doet vermoeden

De Tourkaravaan strijkt op de tweede rustdag neer aan de kust van de Middellandse Zee, in Montpellier om precies te zijn. Daar vertrekt daags na de rustdag ook de zestiende etappe. In de stad - die ruim 300.000 inwoners telt - zijn veel bezienswaardigheden te bekijken. Zo is de Universiteit van Montpellier een van de oudsten van Europa. In het jaar 1289 was die universiteit er al en mogelijk zelfs eerder, maar dat valt niet met zekerheid te zeggen. Vandaag de dag biedt het plaats aan ruim 55.000 studenten. In de binnenstad bruist het daardoor altijd; straattheater en muzikanten horen thuis in het historische stadscentrum. Ook is het de geboorteplaats van Rémi Gaillard. Filmpje van de bekende komiek zijn op YouTube honderden miljoenen keren bekeken.

De stad ademt teven sport. Voetbalclub Montpellier HSC werd in 2012 verrassend (en voor het eerst) landskampioen dankzij sterspeler Olivier Giroud. Het was ook een van de tien speelsteden tijdens het WK voetbal van 1998, waar de achtste finale tussen Duitsland en Mexico gespeeld werd in het Stade de la Mosson. Olivier Bierhoff tekende - hoe kan het ook anders - drie minuten voor het eindsignaal de winnende treffer. Ook de Tour komt graag in Montpellier. Al 32 keer was de kuststad etappeplaats. De laatste keer was in 2016, een memorabele finish. In de finale nodigde de wind Peter Sagan en Maciej Bodnar uit voor een aanval, beantwoord door Geraint Thomas en geletruidrager Chris Froome. Sagan won, Froome sprokkelde zes seconden tijdwinst.

Op papier lijkt de zestiende rit relatief eenvoudig: een lange aanloop met finish op de Mont Ventoux. Toch schuilt in de naam van die iconische beklimming ook het gevaar van deze etappe. In de naastgelegen regio Occitanië is vent het woord voor wind. Daarnaast zou de naam Ventoux zijn opgedragen aan de Keltische god van de wind Vintour. Vanuit de start aan de Middellandse Zee is het dus opletten geblazen voor waaiers. De Tour-organisatie stuurt de renners namelijk door de buitengebieden ten noorden van de steden Montpellier, Nîmes en Avignon. Op de open wegen heeft de wind daar vrijspel. Eerst afwachten of de windrichting en -kracht gunstig zijn.

Uiteindelijk wacht de Mont Ventoux, een mythische beklimming in de Tour. Toch is het ‘pas’ de elfde keer in de rijke Tourhistorie dat we finishen bovenop De Kale Berg of de Reus van de Provence. We zetten de winnaars op een rij: Charly Gaul (1958), Raymond Poulidor (1965), Eddy Merckx (1970), Bernard Thévenet (1972), Jean-François Bernard (1987), Marco Pantani (2000), Richard Virenque (2002), Juan Manuel Garate (2009), Chris Froome (2013) en Thomas De Gendt (2016). Overigens reden ze door te harde wind in 2016 niet naar de top, maar was de finish aan Chalet Reynard: de rit waarin geletruidrager Froome in alle hectiek rennend naar boven ging. 

Naast de tien eerdere aankomsten bergop, zat de Ventoux nog eens zeven keer in het parcours. De laatste keer was in 2021, toen zelfs twee keer in één etappe. Wout van Aert was die dag de beste vluchter. Net als vier jaar geleden rijden ze de berg nu op de moeilijkste zijde omhoog. Voor de fanatiekelingen onder ons: dat is de zuidkant vanuit Bedoin. Dat maakt dat de Mont Ventoux dit jaar 19,5 kilometer lang is met een gemiddelde stijging van 7,9%. Vooral het laatste deel als je uit het bos komt is loodzwaar. De renners komen dan uit in een soort maanlandschap (daar dankt de Ventoux de bijnaam Kale Berg aan), waarbij de wind nog maar eens een bepalende factor is.