Ties Wijntjes

•

Fietstoerisme Sommige beklimmingen zijn onlosmakelijk verbonden met de koers. De Madonna del Ghisallo, de Poggio, de Paterberg. In dat rijtje kunnen we ook de Col d’Èze scharen. Zwaardere beklimmingen zijn er zat in de Alpen, maar met een rijkere koersgeschiedenis vindt je ze niet veel.

Op de top staat een metershoge fiets en een aanduiding dat je de top van de Col d’Èze hebt bereikt, met daaronder een fel geel bordje waarop ‘Col du Tour de France’ prijkt. Aan de ene kant kijk je het achterland van de Franse kusstreek rondom Nice in, terwijl aan de andere kant bomen en bebouwing het gezicht blokkeren.

De aanduiding van 507 meter op het Colbordje klopt niet helemaal, gezien je voor die laatste zeven hoogtemeters eigenlijk nog eens 500 meter verder moet fietsen, het kleine dorpje Èze in. Afin, ze zijn niet merkbaar en in feite sta je hier gewoon op de top.

Klimmen in de omgeving van Nice levert fraaie vergezichten op, zoals hier bij het Fort de la Revère – foto: Canyon/Simon Gehr

Grote kans dat het geen beschrijving van een col is die bij bijzonder veel liefhebbers een eigen fietsherinnering ophaalt. Toch is dit een van de beklimmingen die steevast op het hoogste niveau van de wielersport te bewonderen is. De Col d’Éze is al jaren de klim die de ontknoping vormt van Parijs-Nice.

Tientallen keren werd de beklimming al opgenomen in het parcours van Parijs-Nice, als tijdrit of slotklim van een etappe in lijn. De meeste overwinningen op de fameuze klim zal menig wielervolger niet verrassen: mister Paris-Nice Sean Kelly won naast zeven keer het eindklassement ook vijf klimtijdritten op de Col d’Èze in de ‘Koers naar de Zon’.

Ook in de Tour maakte de klim al driemaal zijn opwachting, meest recent in 2020, toen het de voorlaatste col van de tweede etappe was, waar Julian Alaphilippe de overwinning wist te grijpen. Al bleef vuurwerk op de Èze destijds achter.

In 2015 zat de Col d’Èze voor het laatst in het parcours van Parijs-Nice als klimtijdrit, Richie Porte won destijds zowel de etappe als het eindklassement – foto: Cor Vos

Maar, er is grote kans dat er een bijzonder Tourhoofdstuk aan de geschiedenis van de Col d’Èze toegevoegd gaat worden in 2024. De beklimming is opgenomen in de afsluitende tijdrit van de Tour de France 2024. Alhoewel het niet om de volledige beklimming gaat, wordt de top wel aangedaan en zijn er genoeg ingrediënten voor een fraaie ontknoping van de Tour op een toch al historische col.

Klimmen langs de Franse Rivièra
De klim start net buiten Nice, in een van de buitenwijken van de Franse kuststad. Hier krijg je gelijk het zwaarste stuk van de beklimming, als de weg twee kilometer aan ongeveer 8% omhoog loopt. De weg is hier bij vlagen nog best druk terwijl een bergwand enerzijds en woningen anderzijds het uitzicht redelijk blokkeren.

Dit is niet het allermooiste stuk van de klim, al loopt de weg hier wel lekker steady omhoog. Het is even werken, maar lang is deze passage ook niet. Met die eerste twee kilometer achter de rug begin je al wat meer uitzicht op de omgeving te krijgen, al duurt het dan nog steeds even tot je met het fraaie uitzicht wat de Èze karakteriseert te maken krijgt.

Zo rijd je nog door wat stukken bos en langs plukjes huizen, tot ongeveer halverwege de klim het uitzicht over de Zuid-Europese kust steeds beter zichtbaar wordt. De weg die als een slang langs de bergwand kronkelt, komt steeds meer in een open omgeving terecht waar je je geen seconden hoeft te vervelen met het fraaie beeld over de eindeloze zee.

De tweede helft van de klim wordt ingeluid met twee kilometer aan ongeveer 7%, maar in het slot vlakt de klim behoorlijk af. Hier kan je nog even stevig aanzetten en snel finishen, of even extra genieten van de omgeving.