Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2021? Elke werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de traditionele Zubeldia-Award.

Wil je de tussenstand of uitslag van de Eindejaarslijstjes-poll bekijken? Check dan elke dag de Instagram Stories van @WielerFlits!

In 2017 sloot Haimar Zubeldia een loopbaan van bijna twintig jaar af. De Bask reed in totaal 27 grote rondes en eindigde zes keer in de top-10 van het algemeen klassement. Vijf keer deed Zubeldia dat in de Tour de France en een keer in de Vuelta a España. Niet heel opvallend voor een sterke klimmer, maar de manier waarop was juist onopvallend.

Na drie weken koers was er vaak een ‘Hè, Zubeldia?’-momentje. Op sluwe wijze en zonder veelvuldig in beeld te rijden, wist hij zich in de top van het klassement te nestelen. Jaarlijks treden renners in zijn voetsporen, door haast onopgemerkt in de top-10 van een grote ronde te eindigen. Welke renners maken dit jaar kans op de Zubeldia-Award? Wij hebben alvast een voorselectie gemaakt.

Eerdere winnaars Zubeldia Award
2020: Damiano Caruso
2019:  Mikel Nieve
2018:  Pello Bilbao
2017:  Louis Meintjes
2016:  Kanstantin Siutsou

Romain Bardet (Zevende in de Giro)

foto: Cor Vos

In de Giro d’Italia rekende Team DSM op Romain Bardet en Jai Hindley, maar het was de Fransman die de meubelen redde voor de Duitse ploeg. Hij sleepte een zevende plaats in het algemeen klassement uit het vuur. Bardet was wisselvallig, maar wist mede dankzij een tweede plaats in Cortina d’Ampezzo, een vierde plaats op Alpe Motta en een zevende plaats op Campo Felice een ereplaats te behalen.

Als nummer vijf van het klassement begon Bardet aan de slottijdrit naar Milaan, maar 30 kilometer later was hij nog twee plaatsen gezakt: Daniel Felipe Martínez en João Almeida wisten hem nog in te halen. Uiteindelijk strandde de Franse kopman op ruim acht minuten van eindwinnaar Egan Bernal.

Tobias Foss (Negende in de Giro)

foto: Cor Vos

Vanuit Nederlands oogpunt viel de Giro d’Italia van Tobias Foss wel op, aangezien hij in het geel-zwart van Jumbo-Visma koerst. Maar de manier waarop hij een negende plaats veroverde, verdient wel een nominatie voor de Zubeldia Award. Zo begon de Noorse klimmer als helper van kopman George Bennett aan de Ronde van Italië, maar de Nieuw-Zeelander gaf niet thuis. Foss begon uitstekend aan de Giro, met een derde plaats in de tijdrit in Turijn, maar al op de vierde dag zakte hij naar een 31ste plaats.

Uiteindelijk sloeg gelegenheidskopman Foss in de gravelrit naar Montalcino een belangrijke slag. Hij was een van de beste klassementsrenners en klom naar de negende plaats. Hoger dan die plek kwam Foss niet. Op de Monte Zoncolan zakte hij nog even uit de top-10, maar in Cortina d’Ampezzo heroverde hij die negende plaats weer. In een niemandsland – drie minuten na de nummer acht en zeven minuten voor de nummer tien – eindigde hij op bijna 12 minuten van Egan Bernal.

Wilco Kelderman (Vijfde in de Tour)

foto: Cor Vos

De beste Nederlander in de Tour de France 2021, maar heel spectaculair was de ronde van Wilco Kelderman niet. Van de 21 etappes stond hij er achttien bij de beste tien in het algemeen klassement, maar nooit hoger dan de vijfde plaats. De klimmer van BORA-hansgrohe begon goed aan de Tour, met een vijfde en een vierde plaats. Door een tegenvallende tijdrit in de openingsweek zakte hij wat weg, maar al snel was Kelderman terug in de top-10.

In de bergetappes was Kelderman vaak de beste net-niet-renner bij de favorieten. Hij was niet in staat om Tadej Pogačar, Jonas Vingegaard en Richard Carapaz bij te benen, maar deed op eigen tempo vaak goede zaken. In de slotweek, waarin hij onder meer een zesde plaats veroverde in de zware bergrit naar de Col du Portet, kwam hij nog dicht bij Ben O’Connor, maar de Australische ritwinnaar hield uiteindelijk elf seconden over om zijn vierde plek te behouden ten opzichte van Kelderman.

Alexey Lutsenko (Zevende in de Tour)

foto: Cor Vos

Meermaals vormde Alexey Lutsenko een duo met Wilco Kelderman. De Kazachstaanse kopman van Astana-Premier Tech wist vaak op de power zijn wagonnetje aan te haken bij de favorietengroep. Nadat hij in het Criterium du Dauphiné al tweede was geworden, verraste hij ook in de Tour de France als klassementsrenner. En dat voor een renner die we tot nu toe vooral kenden als klassiekerrenner en rittenkaper.

Door een ijzersterke tijdrit naar Laval nestelde Lutsenko zich op de vijfde plaats in het klassement. Even stond de Kazach nog op de derde plek in het klassement, maar toen het echte hooggebergte opdoemde zakte hij wat weg. Vanaf de negende etappe wisselde Lutsenko telkens tussen de zevende en de achtste plaats. Hij was altijd present, maar haakte vaak als eerste af als er weer versneld werd in de favorietengroep. Het eindresultaat? Zevende in de Tour op ruim twaalf minuten van Pogačar.

Pello Bilbao (Negende in de Tour)

foto: Cor Vos

Wordt Pello Bilbao de eerste renner die twee keer de Zubeldia-Award in ontvangst mag nemen? De Baskische klimmer won in 2018 deze verkiezing al en ook dit jaar maakt hij kans vanwege zijn negende plaats in de voorbije Tour de France. Nadat hij eerder al dertiende was geworden in de Giro d’Italia, trok Bilbao als rittenjager en helper van Bahrain Victorious-kopman Jack Haig naar Frankrijk.

Het liep allemaal anders, want Haig moest na een valpartij al vroeg opgeven. Bilbao had nog niet meteen de klassements-mindset, want pas in de achtste rit naar Le Grand-Bornand nestelde hij zich voor het eerst in de top-10. Lange tijd was het stuivertje wisselen tussen de tiende en de elfde plek, maar na een zevende plek op de Col du Portet en een elfde plaats op Luz-Ardiden verzekerde hij zich van de negende plaats. Hij finishte in Parijs op zestien minuten van Tadej Pogačar.

Gino Mäder (Vijfde in de Vuelta)

Mäder in het wit met de andere trui-winnaars in de Vuelta – foto: Cor Vos

Gino Mäder eindigde in de Vuelta a España als vijfde in het algemeen klassement én hij won het jongerenklassement. Wij herhalen: Gino Mäder eindigde in de Vuelta a España als vijfde in het algemeen klassement én hij won het jongerenklassement. Een bijzondere prestatie van de 24-jarige Zwitser, die eerder in het jaar al een bergrit won in de Giro d’Italia. Mäder begon niet slecht aan de Vuelta, maar weinig wees op een top-10-notering in het eindklassement.

Een goede uitslag op de Alto de Velefique (zevende) was een eerste teken aan de wand, maar in de slotweek brak de Zwitser echt door. Het gebeurde redelijk in de schaduw, omdat Jack Haig bij Bahrain Victorious de kopman was die mocht hopen op een podiumplek. Mäder eindigde in de slotweek drie keer in de top-10 en klom zo op naar de vijfde plaats in de eindstand, op elf minuten van eindwinnaar Primož Roglič. Bovendien hielp hij ploeggenoot Haig naar de derde plek in Madrid, en omdat Egan Bernal wat plaatsen verloor, mocht Mäder als klap op de vuurpijl nog de witte jongerentrui in ontvangst nemen.

Felix Großschartner (Tiende in de Vuelta)

foto: Cor Vos

Met een achterstand van 22 minuten in het algemeen klassement in de top-10 van het eindklassement eindigen. Felix Großschartner flikte het in de Vuelta a España. De Oostenrijkse klimmer van BORA-hansgrohe was aanvankelijk een rittenjager, maar vanuit die rol kwam opeens een goede eindklassering in zicht.

Zes keer eindigde Großschartner in de top-10 van een rituitslag. Door zijn aanvalslust kwam hij zelfs nog dicht bij de rode leiderstrui, maar uiteindelijk scheelde het acht seconden met Primož Roglič na de achtste etappe. In de daaropvolgende bergritten zakte Großschartner weg en etappes lang was hij tiende. In de zware slotweek stond hij nog even dertiende in het klassement, maar mede door een zevende plaats in de slottijdrit eindigde hij als tiende in de Ronde van Spanje.

Stem hier op jouw favoriet!