Youri IJnsen

• woensdag 20 september 2023 om 13:15

Op woensdag 20 september staan tijdens het Europees kampioenschap wielrennen 2023 de individuele tijdritten op het programma. Bij de beloften zoekt de Europese wielerbond UEC naar een opvolger voor Alec Segaert, al is de Belg ook nu de topfavoriet. Wie zijn grootste uitdagers zijn, lees je in de uitgebreide voorbeschouwing van WielerFlits!

Historie

Waar het EK voor profs pas in 2016 werd geïntroduceerd, werken de beloften al sinds de invoering op het WK van 1996 Europese kampioenschappen af. Dat betekent dat in 1997 dus voor het eerst een renner zich een jaar lang de beste tijdrijder van Europa mocht noemen. De boomlange Guillaume Auger (1 meter 95 groot) was destijds de allereerste winnaar ooit. De Fransman werd het jaar erop prof bij BigMat-Auber ’93, waarmee hij in 2001 de Tour de France reed. Drie jaar later deed hij dat nog een keer in het shirt van R.A.G.T.-MG Rover, maar in 2005 beëindigde hij zijn carrière. Op de erelijst van Auger staan vijf profzeges.

Toeval of niet, ook de winnaar van 1997 werd prof bij BigMat-Auber ’93. Oleg Zhukov won dat jaar als nobele onbekende, voor naar later bleek goede profs: Marco Pinotti en László Bodrogi. Net als Auger, zou ook Zhukov geen lang profbestaan opbouwen. Dat geldt tevens voor Martin Čotar, die niet verder kwam dan twee seizoenen voor Post Swiss. De Kroaat won in 1999 en werd later in zijn carrière meervoudig Kroatisch kampioen tijdrijden. In hetzelfde jaar dat hij Europees kampioen tijdrijden bij de beloften werd, werd hij in dezelfde discipline wereldkampioen onder de militairen. In 2000 won de eerste ‘grote’ naam: Evgeni Petrov.

Evgeni Petrov werd in 2000 ook wereldkampioen U23, voor twee ‘anderen’ – foto: Cor Vos

De Rus werd een jaar later prof bij Mapei-Quick-Step en was later in zijn carrière ook actief voor grote en bekende ploegen als iBanesto.com, Saeco, Lampre, Tinkoff, Katusha, Astana en Tinkoff-Saxo. Toch moeten we naar het jaar 2008 voordat we weer een écht bekende naam op de erelijst tegenkomen. Toen won Adriano Malori, die in datzelfde jaar ook wereldkampioen U23 werd. De Italiaan groeide ook bij de profs uit tot een zeer erkentelijk tijdrijder, getuige onder andere een tweede plaats op WK van 2015. Een zware valpartij in de Vuelta a San Luis 2016 zorgde anderhalf jaar daarna echter voor het einde van zijn carrière.

Weer een jaar later – we schrijven 2009 –  ging de titel naar Marcel Kittel, die zijn sprintersbenen toen nog moest ontdekken. Hij was slechts enkele honderdsten van een seconde sneller dan Timofey Kritskiy. Het was dat jaar sowieso spannend, want Rasmus Quaade werd derde op een seconde. De Deen zou drie jaar later wél winnen; tussendoor pakten Alex Dowsett en Yoan Paillot het goud. Recordhouder is overigens Dmytro Gabrovskyy, die als Oekraïner won in 2005 en 2006. Later neutraliseerde hij zich tot Israëliër. Hij werd ook wereldkampioen U23 op de weg (2005). Gabrovskyy overleed echter in januari 2017 aan een hartaanval.

De laatste tien jaar wonnen hier over het algemeen toch de topfavorieten. Onder meer Victor Campenaerts, Stefan Küng, Lennard Kämna, Kasper Asgreen, Edoardo Affini en Andreas Leknessund zijn uitgegroeid tot goede profs, waarbij de meesten hun volle potentieel nog niet eens bereikt hebben. Voor Steven Lammertink bleek het zijn hoogtepunt uit een korte carrière. Na zijn titel werd hij prof bij LottoNL-Jumbo, maar daar kwam hij totaal niet uit de verf. Ook bij Vital Concept kon het jongere broertje van Maurits nooit doorbreken, waarna hij in 2019 geen nieuw profcontract meer kreeg. 

Mede-recordhouder Price-Pejtersen won het laatste EK in Nederland voor Mikkel Bjerg en Stefan Bissegger – foto: Cor Vos

De laatste jaren kreeg Grabovskyy overigens een mede-recordhouder. In 2019 (Alkmaar) en 2021 (Trente) pakte Johan Price-Pejtersen de titel, wat hem op gelijke hoogte bracht met de Oekraïner. In dat laatste jaar werd de boomlange Deense tijdritspecialist overigens ook wereldkampioen tijdrijden bij de beloften. Daarmee verdiende hij een transfer van Uno-X naar Bahrain Victorious.

Laatste tien winnaars EK tijdrijden U23
2022: Alec Segaert
2021: Johan Price-Pejtersen
2020: Andreas Leknessund
2019: Johan Price-Pejtersen
2018: Edoardo Affini
2017: Kasper Asgreen
2016: Lennard Kämna
2015: Steven Lammertink
2014: Stefan Küng
2013: Victor Campenaerts

Vorige editie

Vorig jaar vond het EK tijdrijden U23 separaat plaats van het kampioenschap voor de profs, dat toen deel uitmaakte van een Super EK in München. De beloften reisden aan het begin van de zomer af naar Portugal, Sangalhos om precies te zijn. In en rond dat kleine Portugese dorpje stond er geen maat op Alec Segaert. Het Belgische toptalent vermorzelde de tegenstand en won bijna met een minuut voorsprong op de nummers twee en drie, Fran Miholjević en Eddy Le Huitouze. De Nederlanders speelden op het kampioenschap geen enkele rol van betekenis.

EK tijdrijden U23 2022, Sangalhos
Alec Segaert
Fran Miholjević
Eddy Le Huitouze
4. Fabian Weiss 
5. Jonathan Vervenne
14. Axel van der Tuuk
Volledig verslag + uitslag

Parcours

Op woensdag 20 september 2023 staan de individuele tijdritten op het programma. De junioren en beloften werken hetzelfde traject af als de elite mannen en vrouwen, behoudens de westelijke lus bij Noord-Sleen. De jeugdcategorieën slaan dus meteen rechtsaf, terug richting Emmen. In totaal is de ronde goed voor 19,8 kilometer. Al bij al een inspanning van zo’n 25 minuten.

De start is in dierenpark Wildlands zoals de laatste jaren ook het geval was bij het NK tijdrijden, de finish ligt net als die edities op de Hondsrugweg. Dat is de autoweg die voor het dierenpark ligt, naast het nieuwe centrum. Hier zal ook een fanzone en mixed zone zijn. Door de lange, rechte stukken is het EK tijdrijden iets voor powerhouses. Wel is de wind een niet te onderschatten factor, want in de polders tussen Emmen, Erg, Sleen en Noord-Sleen heeft Aeolus vrij spel.

Start eerste renner: 13.05 uur
Finish laatste renner: rond 14.08 uur

• 

  20 sep

  Lees ook EK 2023: Starttijden individuele tijdrit beloften mannen - Alle ogen op Alec Segaert

  20 sep

Favorieten

Je merkt dat ook bij de beloften de sjeu een beetje van het seizoen af is. Het WK en de Tour de l’Avenir waren beide vorige maand en dus moesten sommige landen echt op zoek naar renners die nog motivatie kunnen opbrengen voor het EK zo laat in het seizoen. Zo ontbreekt hier bijvoorbeeld wereldkampioen Lorenzo Milesi én ook een Britse afvaardiging. Dat komt vanwege bezuinigingen bij de Britse bond; de beloftenselecties reden alleen het WK en de Tour de l’Avenir. Ook ontbreekt op de lijst met inschrijvingen voorlopig een selectie uit bijvoorbeeld Noorwegen. Desalniettemin staat er een mooi deelnemersveld aan de start in dierenpark Wildlands te Emmen.

Alec Segaert – foto: Cor Vos

De topfavoriet ligt echter een straatlengte voor op de concurrentie nog voor het EK begint. Alec Segaert is titelverdediger en was op het jongste WK nog goed voor zilver. Toen was het Milesi die hem ietwat verrassend het nakijken gaf, maar de Italiaan is er nu niet bij. Segaert is weliswaar al prof bij Lotto Dstny sinds het begin van dit jaar, maar de 20-jarige Belg reed vooral een U23-programma. Daar won hij onder meer de individuele tijdrit in de Giro Next Gen (over 9,4 km), waar hij sowieso sterk in de rondte reed. Daarnaast werd Segaert tweede op zowel het BK voor de profs op de weg en in de tijdrit. Alleen Wout van Aert en Remco Evenepoel hielden hem af.

De voornaamste uitdager van de Belg is ex-Spaans kampioen tijdrijden bij de profs Raúl García. De 22-jarige tijdrijder pur sang heeft de laatste drie seizoenen bij Equipo Kern Pharma zijn transfer naar de WorldTour verdiend. Na deze winter komt García namelijk uit voor het Franse Arkéa-B&B Hotels. Hij zal zijn huidige ploeg dan ook graag een mooi afscheidscadeau gunnen en met een Europese titel kan dat. De Spanjaard viel op het WK in Glasgow nog net buiten de prijzen, maar nu zou hij op het podium moeten kunnen eindigen. Hij beschikt de laatste tijd over een goede conditie, getuige zijn prestaties in onder meer de Ronde van Slovenië, Burgos en Castilla y Leon.

Raúl García – foto: Cor Vos

Dat je in een U23-wedstrijd rekening moet houden met een profrenner die je het hele jaar amper gezien hebt, bewees Milesi nog maar eens op het WK. Ook in Drenthe kan zo’n scenario zich voor doen. Hoofdrolspeler in die kwestie: Fran Miholjević. Het 21-jarige tijdrittalent werd eind juni kampioen van Kroatië in die discipline. Maar verder valt hij in zijn eerste seizoen bij Bahrain Victorious eigenlijk nauwelijks op. We zien veel DNF’s en ook weinig imponerende tijdritprestaties. Vorig jaar was dat als belofte anders en maakte hij wél indruk. Hij werd onder meer elfde op het WK en tweede op het EK. We herinneren ons ook nog zijn solo profzege in de Giro di Sicilia.

Groot-Brittannië ontbreekt dus vanwege financiële middelen, iets waar buurland Ierland vorig jaar mee te maken had gedurende het seizoen. Gelukkig zijn ze er nu wel bij, want op de tijdrit komt een van de grootste talenten uit het U23-circuit aan de start. Dat is de 20-jarige Darren Rafferty, die deze winter de overstap maakt van Hagens Berman Axeon naar EF Education-EasyPost. Hij werd dit jaar onder meer vijfde in Luik-Bastenaken-Luik, tweede in de Giro Next Gen en hij won in de zomer de loodzware Giro della Valle d’Aosta. Zijn tijdritten waren over het jaar oké. Dat hij daarin ook met de besten kan wedijveren, bewees Rafferty op het WK. Daar werd hij vijfde.

Darren Rafferty – foto: Cor Vos

Zweden staat niet bekend als een gerenommeerde wielernatie. Na Magnus Bäckstedt, Emma Johansson, mountainbikester Jenny Rissveds en iconische broers Erik, Gösta, Sture en Tomas Pettersson houdt het wel op. Wel heeft het Scandinavische land in het verleden een aantal goede tijdrijders gehad en daar lijkt er nu eentje bij te komen. De 20-jarige Jakob Söderqvist is dit jaar voor het eerst actief buiten Scandinavië en de Baltische Staten, maar dat werpt wel zijn vruchten af. De Zweed won een rit in de Tour du Loir et Cher (UCI 2.2), werd verrassend zevende op het WK in Glasgow én won begin deze maand de Flanders Tomorrow Tour, dankzij een sterke tijdrit.

Als eerstejaarsbelofte maakte Eddy Le Huitouze in 2022 indruk. Hij werd onder meer Frans kampioen tijdrijden bij de beloften, derde op het EK, zevende op het WK en achtste tijdens Chrono Nations U23. Prima cijfers die een groot tijdrittalent aantonen. Dit seizoen heeft de Fransman het echter lastig. Uitschieters zijn een zevende plek in Parijs-Roubaix U23 en een nieuwe Franse titel tijdrijden, maar verder valt het niet mee. Op het WK in Glasgow kwam hij niet verder dan een zestiende plek en ook in de koersen daarna had hij het heel lastig. Toch heeft Groupama-FDJ hem beloond met een tweejarig profcontract. Zeggen cijfers meer dan resultaten?

Fabian Weiss – foto: Cor Vos

Zweden heeft een kandidaat voor eremetaal, Noorwegen schittert door afwezigheid en wat stelt Denemarken namens Sacandinavië beschikbaar voor het EK? Wel, zij komen met nationaal kampioen Carl-Frederik Bévort naar Emmen. De 19-jarige renner maakt komende winter de overstap van de opleidingsploeg naar de hoofdmacht van Uno-X. Als eerstejaarsbelofte maakte hij vorig jaar indruk met een achtste plek in de tijdrit van de inmiddels verdwenen Le Triptique. Ook op de Deense kampioenschappen kon hij goed mee, gevolgd door plek zes op het WK. Dit jaar groeit hij gestaag door, met een dertiende plek op het WK en dus onlangs de Deense titel.

Wie aan de strijd tegen de klok denkt, zal ook snel afdwalen naar Zwitserland. Het Alpenland staat immers bekend om haar prestigieuze uurwerken. Sterker nog, met Tudor is er zelfs een horlogemerk dat helemaal op zichzelf de wielerploeg van Fabian Cancellara sponsort. Toeval of niet, bij de opleidingsformatie van dat team rijdt een kandidaat-medaillewinnaar rond. Fabian Weiss kan op een goede dag heel ver komen. De 21-jarige Zwitser werd vorig jaar al vierde op het EK en is nog altijd regerend U23-kampioen van zijn land op deze discipline. Op het WK viel hij weliswaar tegen. Maar zijn twaalfde plek in de tijdrit tijdens Coppi & Bartali eerder dit jaar tussen de profs over ongeveer dezelfde afstand zoals we die op het EK zien, spreekt boekdelen.

Axel van der Tuuk – foto: Cor Vos

Thuisland Nederland heeft op voorhand niet de topfavoriet in haar rangen, maar wellicht kan Axel van der Tuuk in zijn eigen provincie voor een verrassing zorgen. De 22-jarige renner van Metec-Solarwatt werd vorig jaar met overmacht Nederlands kampioen in deze discipline, op vrijwel een identiek parcours. De Drent kent de ronde dus op zijn duimpje, maar het gaat nog altijd om wie het hardst kan trappen. Vorig jaar speelde Van der Tuuk op het EK (veertiende) en het WK (24ste) geen rol van betekenis. Dit seizoen reed hij echter goede tijdritten in Olympia’s Tour (achtste), de ZLM Tour (dertiende tussen de profs) én won hij onlangs de tijdrit in de Flanders Tomorrow Tour.

Je hebt van die grillige natuurtalenten die het soms compleet laten afweten en er de volgende dag ineens kunnen staan. Dat stempel past ook goed op Gustav Wang. Als laatstejaars nieuweling maakte hij in 2019 plots indruk door alle junioren op het Deens kampioenschap te verslaan en zo de titel te pakken. Een jaar later verlengde hij die titel na een reeks sterke wedstrijden, maar in 2021 raakte hij zijn trui kwijt en was ook de rest van zijn seizoen beste teleurstellend. Tot hij in Leuven plots de wereldtitel pakte met een ruim verschil op Joshua Tarling en Segaert. De laatste weken gaat het bij Wang na een sterk voorjaar weer wat stroef. Een teken aan de wand?

Gustav Wang – foto: Cor Vos

Outsiders
Afgaande op de lijst met inschrijvingen, lijkt het goud al te zijn weggelegd voor Segaert. Daarachter mogen echter een hele hoop renners dromen van het podium. Naast de negen favorieten die reeds benoemd zijn, kunnen daar eigenlijk nog wel twee renners bij. In de eerste plaats Italiaans U23-kampioen Bryan Olivo. De 20-jarige tijdrijder van CT Friuli-ASD kan echter ook zo maar tegenvallen; op het WK werd hij slechts 46ste op ruim vier minuten van landgenoot Milesi. En wat te denken van Iván Roméo? De 20-jarige Spanjaard van Movistar werd vorig jaar nog achtste op het EK en onlangs vijftiende op het WK. Profiteert hij van WorldTour-intensiteit?

Andere namen die mogelijk kunnen verrassen zijn Oostenrijks kampioen tijdrijden Adrian Stieger, het pas 18-jarige grote talent Pavel Novak uit Tsjechië, de Estse tijdritspecialist Gleb Karpenko (in 2019 nog vijfde op het EK tijdrijden U19, eveneens in Nederland), regerend Europees kampioen bij de junioren Mathieu Kockelmann, de Duitse tandem Morgan Kretschy en Tim Torn Teutenberg en de Litouwse schaduwfavoriet Aivaris Mikutis, die derde werd in de openingstijdrit van de Giro Next Gen. Dark horse ten slotte is de 20-jarige Belg Victor Vercouille. De stagiair van Bolton Equities Black Spoke en aspirant-prof van Flanders-Baloise grossierde dit jaar in podiumplekken tijdens verschillende tijdritten. Als alles voor hem samenvalt, is er veel mogelijk.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Alec Segaert
*** Raúl García, Fran Miholjević
** Darren Rafferty, Jakob Söderqvist, Eddy Le Huitouze
* Gustav Wang, Fabian Weiss, Iván Romeo, Carl-Frederik Bévort

Website organisatie
Deelnemerslijst (FirstCycling)

Weer en tv

In Emmen is het woensdag grauw en grijs, maar in de middaguren is er de kans dat de zon doorbreekt. Het kwik stijgt dan richting de 21 graden Celsius en normaal blijft het droog. Er staat verder een stevige tot zelfs harde wind (aan een kracht van vier) vanuit het zuiden, zo meldt Weeronline. Dat betekent dat de renners hem in het eerst deel schuin tegen hebben, in het tweede deel vol in de rug en in het laatste deel vol in de rechterzij.

De Europese kampioenschappen tijdrijden zijn woensdag de hele dag live te volgen via de NOS, Eurosport en Sporza. Voor de mensen die niet voor de televisie kunnen kruipen, is er natuurlijk ook de mogelijkheid om de koers te volgen via de online kanalen van Eurosport.nl, Discovery+ en GCN+ en NOS.nl. Voor meer informatie kun je altijd terecht in onze tv-gids Wielrennen op TV.

Uiteraard kun je de tijdritten ook volgen via het WielerFlits Wielercafé. Bespreek daar het verloop van de tijdritten.