Interview Ellen Van Loy is intussen 39. Maar Sven Nys noemt ze nog steeds ‘de rots in de branding’ bij Telenet-Baloise. “Ik weet niet exact wat Sven daarmee bedoelt. Soms heb ik wel eens de drang om het goede voorbeeld te willen geven aan de jeugd. Misschien dat dat geapprecieerd wordt…”

Ben je zo bezig met het ‘opvoeden’ van de nieuwe lichting, Ellen?
“Overdrijf dat vooral niet. Er is zoiets als een generatiekloof en daar kan ik wel mee om, hoor. Maar soms wil ik wel het goede voorbeeld geven, ja. Daar zal mijn leeftijd wel iets mee te maken hebben. Wie ik ben, ook. Mijn job (Ellen werkt parttime in een zorgcentrum, red) zal er ook wel voor iets tussen zitten…”

Wat wil je hen leren?
“Respect. Dankbaarheid. Zulke dingen. Soms worden dingen te vanzelfsprekend gevonden. Ik weet niet of daar in slaag, maar ik kan het maar proberen. Pas op, niemand moet naar mij opkijken, hé. Maar soms denk ik: kijk toch eens in de spiegel.”

Ongetwijfeld heeft Sven het ook over je prestaties op de fiets. Als 38-jarige eindigde je vorige winter nog 18 keer in de top vijf.
“Het was nochtans een winter in twee delen. Het eerste deel was zeer constant. En het is van die regelmaat dat ik het moet hebben. En waar ik fier op ben. Een veelwinnaar ben ik niet. Dat zal ik ook niet meer worden. Maar tot begin december heb ik mooie dingen getoond. Dan kwam die zware val in Overijse en was het zoeken… Wekenlang heb ik de muren opgelopen.”

Wat liep er in die periode zo fout?
“Die knieblessure hakte er dieper in dan ik ooit had durven vermoeden. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Ik had dat nog niet meegemaakt, dus wist ik niet hoe ik er mee moest omgaan. Ik wilde helemaal niet geblesseerd zijn. Ik moest en zou zo snel mogelijk herbeginnen en mijn plekje terug opeisen. Maar zo werkt het dus niet.”

Had die drang om zo snel terug te keren ook met je leeftijd te maken?
“Oh ja. Als je 25 bent, kan je redeneren: ik zet alles op volgend seizoen. Maar ik wist toen helemaal nog niet of er nog een volgend seizoen zou komen. Dus wilde ik er rap weer bijhoren. Mijn dokter sprak aanvankelijk over een herstel van zes weken. Zes weken? Laat ons proberen met twee, repliceerde ik. Ik kwam in een flipperkast van emoties terecht. Ik haalde daarna nog wel enkele mooie resultaten, zoals een vijfde plaats in de wereldbekermanche in Pontchâteau. Maar de regelmaat was weg.”

Negen maanden later ben je helemaal hersteld?
“Ja. Ik heb een goede zomer achter de rug. Met ongeveer eenzelfde aantal wedstrijden zoals een jaar geleden. Iets tussen de tien en de vijftien. Voornamelijk een programma dat ik zelf heb uitgestippeld, met de focus op de Belgische kampioenschappen. Met tussendoor af en toe eens een wedstrijd met de nationale ploeg. Je hoort me niet klagen.”

Dan kan je deze winter opnieuw proberen dat jonge geweld te weerstaan
“Ach… (denkt na). Ik had het er onlangs met mijn man over. Het klopt: de tegenstand is er ferm op vooruit gegaan. Maar ik heb de voorbije jaren ook stappen gezet. Ik ben ook op die trein moeten springen om de kloof niet té groot te laten worden. Ik verdedig me met hand en tand.”

Je krijgt met de komst van Lucinda Brand versterking. Ben je daar blij mee?
“Zeker en vast! Lucinda maakte deze zomer indruk op stage. Ik kom niet aan haar hielen. Maar je moet dat uiteraard in de juiste context zien. Lucinda zat toen in haar laatste rechte lijn naar het WK in Yorkshire. En ze is fulltime prof. Dat is een ander, professioneler leven.”

“Of het klikt? Ik zal niet achter haar aan hollen als een superfan, maar ik heb veel respect voor haar. En ik had vanaf de eerste minuut al het gevoel dat dat wederzijds is. Dat zij dat ook heeft voor mij. Dus ja, ik ben enthousiast met haar komst.”

Wellicht neemt zij ook wat druk van jou weg?
“De verwachtingen bij mij liggen – en lagen – niet super hoog. Mijn druk is vooral mezelf tevreden houden met mijn prestaties, rekening houdende met de omstandigheden. Lucinda heeft andere doelen. Maar misschien kan dat wel wat druk wegnemen van de schouders van Fleur en Marthe (Nagengast en Truyen, red). Want stilaan werd toch al richting hen gekeken wat de opvolging betreft.”

Hoe lang ga je nog door?
“Zolang de resultaten nog evenredig zijn met het harde werk dat ik ervoor lever, zijn ze van mij nog niet verlost.”