Niels Bastiaens

• donderdag 12 mei 2022 om 07:40

Interview Waar een weekje rust al niet goed voor is. Gianni Vermeersch koerste afgelopen week als herboren in de Vierdaagse van Duinkerke, met een knappe zege tegen Oliver Naesen en Philippe Gilbert op de Casselberg als hoogtepunt. Van rusten is er geen sprake meer. “Ik wil nog meer koersen winnen, tot en met het BK. En wie weet volgt daarna ook de Tour”, vertelt Vermeersch aan WielerFlits.

2022 was vooralsnog niet het jaar van Gianni Vermeersch. Vorig jaar was hij nog een van de revelaties van het voorjaar, met een negende plaats in de E3 Saxo Bank Classic, tiende in Gent-Wevelgem en zevende in de Ronde van Vlaanderen als exponent. Naast die resultaten, toonde Vermeersch zich ook als superknecht voor Mathieu van der Poel. Dit seizoen was het allemaal een beetje minder… tot deze Vierdaagse. “Ik voelde me het hele voorjaar niet slecht, maar ik kwam altijd een paar procentjes te kort. Nu zijn die procentjes er duidelijk weer bij.”

Een weekje rust doet blijkbaar wonderen?
“Klopt (lacht). Ik denk dat mijn lichaam er wel deugd van heeft gehad om een paar dagen te rusten. Ik had er ook wel nood aan. In eerste instantie was ik niet voorzien om hier te rijden meteen na de klassiekers. Na de Waalse Pijl zou ik oorspronkelijk iets langer rusten, maar toen ik hoorde dat ik in Duinkerke moest rijden, was ik onmiddellijk gemotiveerd om van start te gaan, op de wegen waar ik veel op train. Ik heb een week goed getraind in functie van deze koers.”

Foto: Cor Vos

Het lijkt wel een heel korte rustperiode na een zwaar voorjaar, niet?
“Dat klopt wel, en dat zal voor veel renners zo zijn. Maar dat heeft vooral te maken met die andere plek op de kalender van Parijs-Roubaix. Normaal nemen de klassieke renners na die koers een dikke week rust, maar nu was er nog eerst de Amstel en had ik na Roubaix ook nog de Waalse Pijl op mijn kalender staan. Heel druk, maar ik heb het gevoel dat die paar dagen rust wel voldoende voor mij waren.”

Je was dit voorjaar nochtans niet de allerbeste versie van jezelf. Is het vooral die val in de Strade Bianche die je heeft gehinderd?
“Ja, eigenlijk wel. Ik ben na die val onmiddellijk van start gegaan in de Tirreno, waar ik dan de eerste dagen tijd nodig had om te herstellen. En dan ben ik op het einde van de Tirreno nog ziek geworden. Waarschijnlijk mede door de gevolgen van die val en door een beetje te diep te gaan. Maar er waren ook veel andere renners ziek in het peloton op dat moment. Ik heb een week griep gehad, waardoor ik niets heb kunnen trainen. Pas de maandag voor de E3 Classic zat ik weer op de fiets. Dan weet je dat je die week training te kort komt om met de besten mee te doen.”

Was dat moeilijk? Veel mensen verwachtten dat je die topuitslagen van vorig jaar zou bevestigen.
“Ja, je verwacht er altijd een beetje meer van. Ik heb elke wedstrijd mijn deel van het werk kunnen doen. Zowel in Dwars door Vlaanderen als in de Ronde heb ik voor Mathieu kunnen doen wat er van mij werd verwacht. Het persoonlijke resultaat volgde niet, maar ik denk dat de ploeg wel tevreden was.

Ik snap je wel: als je mijn resultaten naast die van vorig jaar legt, dan is het een heel pak minder. Maar dat zijn dan die vaak procentjes. En waar het vorig jaar allemaal net wel lukte, was nu vaak net niet. In de Ronde reed ik bijvoorbeeld een heel goede wedstrijd. Maar dan werden we op een kilometer van de streep nog ingehaald door een groepje, waardoor ik geen ereplaats pak.”

Foto: Cor Vos

In Duinkerke leek je afgelopen week wel herboren.
“Die valpartijen hebben mij veel krachten gekost, dus na even de tijd te nemen om te herstellen, voelde ik mezelf weer beter worden. Maar ik moet ook zeggen: in de etappe die ik won zat alles ook voor 100 procent mee. Ik ken de Casselberg goed van op training. En doordat Maurice Ballerstedt en Michael Gogl in de aanval waren, zat ik in het peloton constant op mijn gemak. Ik wist dat ik gewoon naar Philippe Gilbert moest kijken. Op de laatste Cassel zat ik op het moment dat hij aanzet een beetje in de tang, maar op de uitloper had ik nog iets over om terug naar hem toe te rijden. In de laatste bocht was ik nog een beetje verrast door Oliver Naesen, maar toch voelde ik dat ik er nog over zou komen.”

Zonder straftijd doe je ook mee om de eindzege. Een gemiste kans?
“Ja inderdaad, dat zijn dingen waar je achteraf wel over nadenkt. Ik vond het een belachelijke beslissing, en de Franse jury heeft zich die eerste dagen niet correct gedragen. Het is zonde, want zonder die tijd had ik in dezelfde tijd gestaan als Phil. Het kon nog een mooie strijd geweest zijn, maar kijk, kan er niets meer aan veranderen.”

Smaakt die zege nu naar meer? Of komt er toch nog een langere rustperiode aan?
“Nee, nu blijf ik nog een tijdje doorkoersen. Volgende week de GP Vermarc. En de Antwerp Port Epic, waar ik twee jaar terug heb gewonnen, is echt een groot doel. Daarna volgen de rondes van Noorwegen en België en het BK. Tot en met die koers blijf ik sowieso doorgaan, en ik zie ook veel kansen op mooie resultaten. Zeker in Noorwegen heb je interessante aankomsten. Ik hoop dat ik de goede flow nu te pakken heb en er nog een paar procentjes bij kan doen in functie van de volgende wedstrijden.”

Je spreekt niet over de Tour de France?
Ja, dat is nog niet besproken met de ploeg. Natuurlijk, moest ik in een goede conditie zijn, hoop ik kans te maken. Dat zou een droom te zijn. Maar dan moet ik me zeker de komende maanden nog meer bewijzen.”