Niels Bastiaens

• vrijdag 17 november 2023 om 18:45

Interview Ellen Van Loy wil de komende jaren een belangrijke rol spelen in de begeleiding en ontwikkeling van jong talent. De 43-jarige Kempische gaat zich voor haar werkgever De Ceuster-Bonache bezighouden met jonge Belgische meisjes, in hun weg naar de top van de cross. “Natuurlijk is het niet gezegd dat die meisjes er later gaan komen, maar hoe vroeger je begint om hen warm te maken, hoe meer kans er is dat iemand het zal maken”, vertelt Van Loy aan WielerFlits.

Om de ambities kracht bij te zetten kwam er recent een zogenaamd samenwerkingsverband tussen opleidingsploeg Acrog-Tormans en De Ceuster-Bonache, de ploeg van Laura Verdonschot en Alicia Franck. De Acrogploeg vormt al meer dan 75 jaar een belangrijke factor in talentontwikkeling, maar wil nu mee bijdragen aan het begeleiden van jonge meisjes. Ellen Van Loy, die pas begin dit jaar stopte met crossen, wordt een van de spilfiguren in het hele verhaal.

“Als je mijn rol in één woord zou moeten beschrijven, kan je het jeugdcoach noemen. Ik heb nog geen functievergunning als ploegleider, maar ik kan de meisjes wel al coachen. In de praktijk krijg ik carte blanche om de jonge meisjes van Acrog-Tormans te ondersteunen, om ze dan hopelijk enkele jaren later af te leveren bij De Ceuster-Bonache. Daarnaast zetten we ook in op het ‘ontdekken’ van nieuw talent. Ook meisjes die nog niet bij Acrog-Tormans rijden, zal ik individueel begeleiden en van naderbij volgen. Acrog-Tormans moet dan op termijn een soort van tussenhalte worden richting De Ceuster-Bonache.”

Van Loy zal vanop de fiets coachen – foto: Cor Vos

Trage groeiers
Van Loy neemt een rol op zich die voorheen misschien ontbrak in de Belgische crosswereld. “Ik wil geen afbreuk doen aan het werk van andere trainers, maar misschien is er nood geweest aan een vrouw die zich met de jonge generatie meisjes ging bemoeien. De meisjes die overduidelijk talent hebben en crossen winnen, daar steken veel grote ploegen graag hun nek voor uit. Maar er zijn nog te veel rensters die uit de boot vallen. Daar wil ik me graag mee bezighouden, te beginnen vanaf meisjes die bij de nieuwelingen uitkomen.”

De ex-crosster wordt dus eigenlijk een soort ‘talent scout’. “Het is niet gezegd dat de meisjes die bij Acrog-Tormans rijden talent hebben of het ooit gaan maken bij de profs, maar ik wil iedereen wel de kans geven om zich te bewijzen. Zowel meisjes die al bij de ploeg zitten als rensters die ik op het oog krijg in de wedstrijden. Ik maak er een punt van om niet alleen te kijken naar de eerste drie meisjes in de uitslag, maar ook goed op te letten wie er in de achtergrond mooie dingen doet. Het doel is om hen sterker te maken, hen te motiveren. Het is de bedoeling dat we daarmee onze voet naast de ploegen van Roodhooft en Mettepenningen kunnen zetten en talentvolle meisjes af te leveren.”

Want ook bij die ‘tragere groeiers’ kunnen volgens Van Loy grote talenten zitten. “De rensters die op jonge leeftijd meteen goed zijn, dat wil nog niet veel zeggen. Toptalenten moeten nog veel watertjes doorzwemmen om er uiteindelijk te geraken. Hun schoolcarrière, familiale zaken, partner, et cetera zullen allemaal een invloed uitoefenen. Voor mij is het vooral belangrijk om de rensters te laten genieten van de sport en hen uit te dagen om stappen te zetten. Als ze fysiek de marge hebben om te verbeteren, komt dat er vroeg of laat wel uit. We moeten dat niet overhaasten. Het enige wat ik vraag, is dat ze inzet en motivatie tonen. Dan zullen ze altijd op mij kunnen rekenen.”

Van Loy in gesprek met Loes Sels – foto: Cor Vos

Een ander deel van haar takenpakket: de ploegtrainingen organiseren. “Op woensdagnamiddag begeleid ik die trainingen samen met Shana Maes. Zij heeft dat jarenlang aan de zijde van Geert Wellens gedaan, en sinds hij er niet meer is, deed ze dat een tijdje alleen. We vullen elkaar perfect aan. Shana geeft langs de zijlijn advies en roept de rensters opdrachten toe, terwijl ik mij er letterlijk tussenzet. Ik fiets met de meisjes mee. Het leuke is: ik kan hen soms verrassen, door achter de bocht te staan kijken en hen motiveren om er nog harder vandoor te gaan. Hen wat op te jutten. Daar zijn al leuke momenten van gekomen, en ik merk dat ze een boost krijgen om wat harder te gaan.”

Nederland als voorbeeld
Kan België op termijn zo haar voet naast de Nederlandse werking zetten, waar vrouwelijke toptalenten de laatste jaren veel talrijker zijn? “Die vraag krijg ik wel vaker. Het lijkt soms alsof de toptalenten in Nederland aan de bomen hangen. Het verschil zit erin dat ze daar de sport al heel vroeg beginnen te beoefenen. In Woerden of Gieten zie je elk jaar ongelooflijk veel jonge meisjes aan de start. Soms zijn ze maar vijf jaar, of rijden ze nog met een loopfietsje. Natuurlijk is het niet gezegd dat dié meisjes er later gaan komen, maar hoe vroeger je begint om hen warm te maken, hoe meer kans er is dat iemand het zal maken. Die boot hebben ze in België wat gemist.”

“We hopen vooral dat onze vijver om het talent uit te vissen, wat groter wordt”, stelt Van Loy. “Als je met vijftig kinderen start en je houdt er vijf over die het later maken, dan heb je goed gewerkt. Maar als je ‘maar’ met tien start, moet het al lukken dat er één groot talent bij zit. Daarom is het hele verhaal van Acrog-Tormans zo leuk, want we kunnen zo uit een grotere poule vissen. Op den duur zal het jammer genoeg een selectieprocedure zijn, willen we echt op topniveau meisjes afleveren. Dat wordt lastig, maar zo ver zijn we nog niet.”