Op het WK voor beloften mannen werden de crossliefhebbers getrakteerd op een strijd tussen Nederland en België. Met Ryan Kamp, Pim Ronhaar en Mees Hendrikx stonden er drie Nederlandse favorieten aan de start, maar Joran Wyseure, Emiel Verstrynge en Thibau Nys zorgden voor een volledig Belgisch podium.

Kamp, die zelf genoegen moest nemen met een zesde plaats, kwam na de cross met een duidelijke analyse. “Het draaide vanaf de eerste ronde al verkeerd uit, waardoor Mees (Hendrikx, red.) al in de eerste ronde het heft in handen moest nemen. Emiel (Verstrynge, red.) trok in de openingsronde zo hard door, dat ik er eigenlijk niet eens in kon komen. Ze hebben tactisch heel erg sterk gereden”, vertelde de Nederlander in gesprek met onder meer WielerFlits.

De wereldtitel ging uiteindelijk naar Joran Wyseure, die een lange solo tot een goed einde wist te brengen. Kamp: “Over Joran werd vooraf een beetje laks gedaan. ‘Goede renner, maar net niet‘. Vandaag laat hij echter zien dat hij het net wel is. Hij versnelde op een moment dat iedereen aan het herstellen was van de eerste ronde. Hij ging echt vol aan. Een paar renners gingen mee, maar moesten meteen een paar meter later.”

Kamp kritisch op Ronhaar: “Kom op Pim, waarom blijf je nu in het wiel zitten?”
“Ik zat op dat moment zelf ingesloten, maar ook al had ik erbij gezeten… Ik had vandaag niet de benen om mee te doen”, is Kamp eerlijk. De regerende Europese veldritkampioen bij de beloften besloot zich vervolgens op te offeren in dienst van Hendrikx. Ronhaar, die andere Nederlandse favoriet, reed dan weer een afwachtende wedstrijd. Kamp plaatste na afloop vraagtekens achter de koerstactiek van zijn landgenoot.

“Pim was vandaag verre van wat hij moest zijn. Dan denk je: kom op Pim, waarom blijf je nu in het wiel zitten? Ik voel me ook ruk en ik rijd ook op kop voor Mees. Die laatste was de afgelopen weken de sterkste van ons, heel simpel. Tijdens de bespreking is gezegd dat we met drie kopmannen zouden beginnen aan de wedstrijd. Maar als het niet gaat, moet je je meerdere erkennen en eerlijk zijn. Dat heb ik gelijk in de eerste ronde gedaan.”

De drie Nederlanders moesten echter al snel hun meerdere erkennen. “We botsten gewoon op een veel te sterk Belgisch blok. Chapeau. Ik heb nog geprobeerd om Mees af te zetten aan de voet van de klim, maar het vet was wel van de soep. Er werd onderweg echt wel hard gereden. De Belgen waren te sterk en Joran reed gewoon te hard.”