Podcast Het houdt de gemoederen de laatste dagen enorm bezig: de overgang van Cian Uijtdebroeks naar Jumbo-Visma. Maar zijn vorige (of huidige ploeg?) BORA-hansgrohe is het totaal niet eens met de gang van zaken. Ook de UCI buigt zich over de kwestie en zonder dat zij er iets aan kunnen doen, staan ze enorm onder druk. Dat hoor je in de WielerFlits Podcast.

In het wielrennen is een overgang tussen twee ploegen bij een doorlopend contract (Uijtdebroeks ligt nog vast bij BORA tot eind 2024) alleen mogelijk als renner, oude ploeg, nieuwe ploeg én de UCI akkoord zijn. In dit conflict is daarvan duidelijk geen sprake, omdat het Duitse team nog altijd volhoudt dat Uijtdebroeks ook in 2024 bij hen onder contract staat. Een transfer is volgens de UCI-regels daarom verboden. De 20-jarige Belg zou volgens insiders echter gebruikgemaakt hebben van de Wet van ’78, een Belgische wet uit 1978 die geldt voor topsporters. Delicaat.

Die wet schrijft voor de betaalde sportbeoefenaars de mogelijkheid hebben om voortijdig en eenzijdig een contract van een bepaalde duur te verbreken, mits de sporter daartegenover een vergoeding betaald aan de entiteit waaraan hij of zij verbonden is. Die vergoeding staat gelijk aan het te ontvangen loon van de sporter vanaf het moment van het verbreken van het contract tot de eigenlijke einddatum van de verbintenis. In het geval van Uijtdebroeks gaat dat om dertien maanden. “Die wet zie je vooral in het voetbal, waar de FIFA het verboden heeft”, legt Youri uit.

Cian Uijtdebroeks – foto: Cor Vos

Wet ’78 ook in het wielrennen
“Hij is dus ook niet heel veel gebruikt”, gaat hij verder. “Voetballers die ervan gebruikmaken om te verkassen naar het buitenland, krijgen een schorsing van de FIFA. Je ziet het dus eigenlijk uitsluitend bij voetballers die binnen België verhuizen, al hebben de clubs daar inmiddels ook een gentlemen’s agreement dat ze geen spelers kopen die van die Wet gebruikmaken. Vaak wordt de Wet wel gebruikt als pressiemiddel om een verbeterd contract te kunnen tekenen of om toch een transfer te forceren. Dat deed Steven Defour bijvoorbeeld in 2006, toen Ajax hem wilde hebben.”

De wet is echter ook al een paar keer in het wielrennen gebruikt. “Wijlen Frank Vandenbroucke deed het in 1994 om over te kunnen stappen van Lotto naar Mapei en tien jaar later deed de huidige Belgische bondscoach Sven Vanthourenhout hetzelfde toen hij van Quick-Step naar Rabobank ging. De laatste keer dat het optrad, was bij Wout van Aert – weliswaar in zijn nadeel. Hij verbrak destijds zijn contract bij Veranda’s Willems-Crelan om naar LottoNL-Jumbo te kunnen gaan. De rechtszaak over het al dan niet rechtmatig verlopen van die overstap uit 2018, loopt nu nog steeds.”

Van Aert en Nick Nuyens – foto: Cor Vos

Andere situatie
Maxim merkt terecht op dat het in alle voorbeelden Belgische werknemers betreft bij Belgische teams of clubs. “Maar bij Uijtdebroeks is dat niet het geval. Hij is weliswaar een Belgische werknemer, maar in dienst van een Duitse ploeg en een Oostenrijkse paying agent.” Youri kaatst terug: “Dat maakt het zo interessant, ook juridisch gezien. In hoeverre heeft een Belgische wet invloed op het arbeidsrecht wat in Oostenrijk van toepassing is? Daar kan mogelijk een heel gekke situatie ontstaan. Het punt is alleen: welke macht ligt in dit geval nu nog bij de UCI?”

Volgens Youri staat de wielerbond met de rug tegen de muur en zwaar onder druk. “En daar kunnen ze niets aan doen. Maar als nu blijkt dat EU-regelgeving of landelijke wetgeving leidend is ten opzichte van de UCI-reglementen, wat zijn de regels dan nog waard? Wat zijn contracten dan nog waard? Als de overgang van Uijtdebroeks volgens de gerechtelijke gang plaatsvindt, schept dat een precedent voor een transfermarkt in het wielrennen. Een aantal rennersmakelaars volgt deze zaak daarom ook op de voet. De transfer kan verstrekkende gevolgen hebben.”

Luister hierboven naar de podcast en abonneer je via je favoriete podcastapp.
iTunes
Spotify
RSS-feed