Twee weken na de Strade Bianche is het, na een guur intermezzo in de Benelux, tijd voor opnieuw een Italiaanse wedstrijd. De Trofeo Alfredo Binda staat garant voor een interessant koersverloop en een keur aan rensters heeft er kans om te winnen. Van klimgeiten tot sprintkanonnen en alles daartussenin. Wie treedt in de voetsporen van Marianne Vos en schrijft de verreweg oudste koers op de Women’s WorldTour-kalender op haar naam? WielerFlits kijkt vooruit!

Historie

Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije. De wielermonumenten voor mannen noemen ook een hoop niet-wielerliefhebbers op. Voor de vrouwen ligt dit echter iets gecompliceerder. Welke koersen zouden op deze lijst horen?

We beginnen maar met het monument van dit weekend dat ooit al een vrouwenversie kende. La Primavera Rosa. Van 1999 tot en met 2005 werd deze wedstrijd georganiseerd als onderdeel van de wereldbeker. Start in Varazze, al aan de Ligurische kust, finish een goede 120 kilometer verderop in San Remo. Met Diana Žiliūtė, Susanne Ljungskog, Mirjam Melchers en Zulfia Zabirova heeft de ter ziele gegane wedstrijd niet te klagen over kwaliteit op de erelijst. De laatste winnares, Trixi Worrack, rijdt overigens nog altijd rond in het peloton.

What about Parijs-Roubaix? In potentie zeker, maar om de wedstrijd nu al voor een eerste editie een monumentale status te geven? Dat zou een regelrechte slag in het gezicht zijn van vele organisaties die al veel langer een vrouwenwedstrijd organiseren. Een Ronde van Drenthe bijvoorbeeld, om een enigszins gelijkaardige wedstrijd te noemen.

Het is wellicht ook nog iets te vroeg om Luik-Bastenaken-Luik tot de monumenten te rekenen, aangezien we dit jaar pas toe zijn aan de vijfde editie. Dan valt er eerder iets te zeggen voor de Waalse Pijl, die al sinds 1998 wordt georganiseerd.

Een must op dit lijstje zou de Ronde van Vlaanderen moeten zijn. Daar is alles en iedereen het wel zo’n beetje over eens. En verder? Het jaarlijkse treffen in Vårgårda zou hiervoor in aanmerking kunnen komen, maar met de vervangende Battle of the North in aantocht… Amstel Gold Race? Strade Bianche? Plouay? Voor al deze wedstrijden valt zeker iets te zeggen, al zijn er ook ‘ja-maars’ aan te dragen.

Alfredo Binda op een portret in zijn eigen museum – foto: Cor Vos

Van een vrouwenversie van de Ronde van Lombardije is voorlopig geen sprake. Hoewel, we zouden de Trofeo Alfredo Binda, als veruit de belangrijkste vrouwenwedstrijd in Lombardije, wel als zodanig kunnen omschrijven. De wedstrijd is genoemd naar de fietsende stukadoor Alfredo Binda. Op de erelijst van de Trompettist van Cittiglio staan twee keer Milaan-San Remo, vier keer de Ronde van Lombardije, vijfmaal de Ronde van Italië en driemaal het WK wielrennen op de weg.

Nu jullie weer.

Niet ver van het Lago Maggiore wordt Binda op 11 augustus 1902 geboren in Cittiglio, een vrij onbeduidende nederzetting in Lombardije. Binda, kind nummer tien in een gezin van veertien, zou uitgroeien tot de tweede der Campionissimi. Hoewel hij in de buurt van Nice zou resideren zou hij vooral koersen in Italië. Na zijn carrière werd Binda – een stijlvol coureur die met zijn andere bijnaam ‘La Gioconda’ werd vergeleken met de Mona Lisa – bondscoach. En niet geheel zonder succes, met vier Tourzeges en nog eens drie wereldtitels.

In de zomer van 1986 sterft Binda in de plaats waar hij het levenslicht zag. In Cittiglio wordt dan el enige jaren de Trofeo Alfredo Binda georganiseerd. De wedstrijd, verreweg de oudste nog bestaande koers op de Women’s WorldTour-kalender, staat al sinds 1974 bijna onafgebroken op het programma. En de grote namen weten de wedstrijd dan al te vinden. De tweede winnares van de eendagskoers is bijvoorbeeld de legendarische Nicole Van Den Broeck. Ook Maria Canins, Fabiana Luperini en Valeria Cappellotto zijn klinkende namen op de erelijst.

In de jaren negentig lijkt de koers een stille dood te sterven. Gelukkig zette de gemeenschap er na twee jaar afwezigheid de schouders weer onder en de wedstrijd kon in 1999 worden gereanimeerd. Sindsdien is de Trofeo Binda elk jaar van de partij op de internationale kalender. In 2008 kreeg de wedstrijd het wereldbekerstatuut toegewezen en daarom was in 2016 niet meer dan logisch dat deze koers het label ‘WorldTour’ zou krijgen. De wedstrijd heeft kortom genoeg historie voor monumentale status.

Ook voor jeugdige wielrensters is de omgeving van Cittiglio van belang. Sinds 1979 wordt er namelijk ook een juniorenwedstrijd georganiseerd. Onder meer Noemi Cantele, Fabiana Luperini, Giorgia Bronzini, Marta Bastianelli, Amalie Dideriksen, Megan Jastrab en Lorena Wiebes wonnen er in het verleden al. Dit jaar is de Piccolo Trofeo Binda openingsmanche van de UCI Women Junior Nations’ Cup. Traditiegetrouw wordt deze belangrijke juniorenkoers de ochtend voor de wedstrijd voor elitevrouwen verreden.

De editie van 2017 leverde een van de meest memorabele finishfoto’s van de voorbije jaren op – foto: Cor Vos

Laatste tien winnaressen Trofeo Alfredo Binda
2019: Marianne Vos
2018:  Katarzyna Niewiadoma
2017:  Coryn Rivera
2016:  Elizabeth Armitstead
2015:  Elizabeth Armitstead
2014:  Emma Johansson
2013:  Elisa Longo Borghini
2012:  Marianne Vos
2011:  Emma Pooley
2010:  Marianne Vos

Vorige editie

Direct je allereerste WorldTour-wedstrijd winnen. Het is maar weinigen gegeven, maar Demi Vollering slaagde er in de laatste editie van de Trofeo Alfredo Binda bijna in. In het begin van de wedstrijd won ze al een bergpremie, en bij het ingaan van de laatste ronde van goed achttien kilometer zat ze er nog altijd bij. Sterker nog: ze trok brutaal ten aanval. En de Berkelse kreeg de ruimte van het peloton. De top van de nijdige Via Sciareda bereikte ze met ongeveer een halve minuut voorsprong op het restant van het peloton. Was er een megastunt in de maak?

Enkel een afzink, de klim naar het dorpje Orino en een afdaling tot aan de finish moest Vollering overleven. Van plankenkoorts was geen sprake, want ze stortte zich naar beneden. Ze gaf alles, maar het peloton schoot op tijd in gang en de klim was er te veel aan voor de renster die afgelopen winter een transfer maakte naar SD Worx. De meute kreeg Vollering op tijd te pakken, en dat was voor de latere winnares maar goed ook: “Als ik het tot op de top had volgehouden, hadden ze me nooit meer ingehaald”, aldus Vollering.

Na de inrekening van Vollering scheidde een elitegroepje zich af. Onder meer Marianne Vos, Ashleigh Moolman-Pasio, Anastasiia Chursina, Katarzyna Niewiadoma en Cecilie Uttrup Ludwig gingen op de pedalen staan, maar alle demarrages werden teniet gedaan. Door het vele getreuzel wisten de achtervolgers ook nog weer de aansluiting vinden, al was dat voor het mooie net te laat. 

Floortje Mackaij wist haar ploeggenote Coryn Rivera nog in het wiel van de koplopers af te zetten in de laatste bocht, maar op dat moment was Vos haar sprint al begonnen. Met een aantal ferme trappen zette de meervoudig wereldkampioene de concurrentie op grote achterstand. Ruim voor de finish kon ze daardoor haar vierde overwinning in de Trofeo Alfredo Binda al gaan vieren. Vintage Vos.

foto: Cor Vos

Uitslag Trofeo Alfredo Binda 2019
1. Marianne Vos (CCC-Liv)
2. Amanda Spratt (Mitchelton-Scott)
3. Cecilie Uttrup Ludwig (Bigla)
4. Anastasiia Chursina (BTC City Ljubljana)
5. Elena Cecchini (Canyon-SRAM)

Parcours

Cocquio Trevisago is een kleine nederzetting op slechts enkele kilometers van Cittiglio. Daar begint de wedstrijd met een korte opwarmronde rond het plaatsje, maar na 14 kilometer fietsen staat de eerste beklimming van de dag op het programma. De klim van Caldana naar Ordino is er een van net geen vier kilometer aan drie procent gemiddeld, met het zwaarste deel eerst. Na een verkenning van de slotafdaling komen de rensters een eerste keer uit in de finishplaats.

Vervolgens wordt er een grote ronde gereden. Daarin een eerste keer de klim van Via Sciareda, maar vooral de klim naar Bedero Valcuvia. Zo’n zeven kilometer klimmen aan een gemiddelde van bijna vier procent, maar er zitten enkele stukken bij waarin het stijgingspercentage acht procent bedraagt. Daarna zet de karavaan via een plateautje en een geniepig tussendoortje koers richting de startplaats. Van daaruit rijden de rensters  linea recta richting Cittiglio, om daar aan vier lokale omlopen van 17,6 kilometer te beginnen.

De Via Sciareda (0,8 kilometer aan 8,4% gemiddeld) doemt al na enkele kilometers op. De kuitenbijter naar de Chiesa Nuova di San Vittore in Casazuigno is een mooie gelegenheid om een eerste keer aan de boom te schudden. Na een korte afzink en enkele vlakkere kilometers volgt de tweede en laatste klim in het rondje, naar het dorpje Orino.

De statistieken (3,1 kilometer aan 4,4%, met een maximaal stijgingspercentage van 10% op ongeveer 500 meter van de top) verraden dat het geen al te zware beklimming is, maar wel eentje waar op kan worden gekoerst. In de afdaling zal het zeker in de laatste ronde volle bak gaan. Op twee haarspeldbochten na hoeft er ook bijna niet te worden geremd. De laatste 500 meter op de Via Valcuvia, waar de finishlijn ligt, lopen nog smerig omhoog. Als een sprint de wedstrijd moet beslissen (en dat is vaak het geval) is het voor de rensters die willen winnen zaak om goed te timen.

Zondag 21 maart: Cocquio Trevisago – Cittiglio (141,8 km)

Start: 12.10 uur
Finish: 15.44-16.07 uur

Favorieten

Wanneer beweerd wordt dat iedereen binnen SD Worx een wedstrijd kan winnen, dan is dat ook vaak echt zo. Ga maar na: vijf overwinningen met vijf verschillende rensters. Hoe zou dit zondag vergaan? Chantal van den Broek-Blaak zal als winnares van de eerste WorldTour-wedstrijd van het seizoen starten in de paarse leiderstrui. Kan ze de zo succesvolle start van het seizoen een vervolg geven of moeten ploeggenoten daarvoor zorgen? Vergist u zich niet: Niamh Fisher-Black en Elena Cecchini kunnen ook echt een flink houtje fietsen. Zo ook Ashleigh Moolmna-Pasio.

Marianne Vos kan in de Trofeo Binda, een week na haar eerste podiumplaats voor haar nieuwe ploeg, nu op zoek naar een eerste overwinning voor de vrouwentak van Jumbo-Visma. Ze is er in ieder geval de meest aangewezen persoon voor. Als ze net als in 2019 in zo’n zetel wordt afgeleverd voor de sprint kan ze zomaar eens haar vijfde Trofeo Binda winnen. Toch best maar oppassen voor een type als Elisa Balsamo, al zal Vos dat recent in de GP Oetingen ook wel hebben gemerkt. De 23-jarige Italiaanse is een linke klant als ze er op het einde nog bij zit.

Chantal van den Broek-Blaak won de eerste WorldTour-wedstrijd van het jaar – foto: Cor Vos

Nee, Elisa Longo Borghini komt niet uit Cittiglio, maar dit is voor haar toch praktisch een thuiswedstrijd. Ze komt van Ornavasso, aan de andere kant van het Lago Maggiore. Het zal weinigen dan ook verbazen dat ze deze wedstrijd graag nog een keer zou winnen. Net als een hoop andere wedstrijden is het een koers waarin ze zeker haar ei kwijt zou moeten kunnen. Ze zal het vermoedelijk van een succesvolle ontsnapping moeten hebben, en dan het liefst een solo. Een renster als Lucinda Brand mag ook niet worden onderschat…

Dat ELB het in haar Italiaanse kampioenstrui gaat proberen lijkt een van de weinige zekerheden die we hebben in het leven. Maar winnen zal niet meevallen op dit parcours, zeker met de voorspelde degelijke weersomstandigheden. En dus zal er binnen Trek-Segafredo ook worden gekeken naar Elizabeth Deignan, een renster met meer kansen in een spurt, al dan niet met een klein groepje. Vergist u zich niet, solorijden kan ze ook. Denk maar aan hoe ze vorig jaar Luik-Bastenaken-Luik won…

Op dit duo zal worden gelet – foto: Cor Vos

Net als Elisa Longo Borghini kan Amanda Spratt de Trofeo Binda als een thuiskoers zien. Hoe dit komt? Het Service Course van de Team BikeExchange is namelijk gevestigd in het nabijgelegen Varese. De ploeg is sterk genoeg om met meerdere pionnen in de finale terecht te komen, al lijkt Spratt op het eerste gezicht de meest kansrijke binnen de selectie.

Katarzyna Niewiadoma is een usual suspect in dit soort wedstrijden. Geheel terecht, want ze bewijst keer op keer dat ze in dit soort wedstrijden bij de besten hoort. Ze wordt ondersteund door heel wat rensters die zelf ook voor een mooie uitslag kunnen zorgen. Bij FDJ-Nouvelle Aquitaine-Futuroscope kan er worden gerekend op een andere usual suspect, Cecilie Uttrup Ludwig. Maar Marta Cavalli heeft al laten zien ook erg goed voor de dag te kunnen komen in dit soort wedstrijden. Misschien maar eens op haar gokken?

Niewiadoma won de Trofeo Binda in gure omstandigheden – foto: Cor Vos

Tot slot: we zouden nog lang door kunnen gaan met het opnoemen van kanshebsters. Zoals gezegd zijn er heel veel rensters denkbaar die de wedstrijd kunnen winnen, en dat is ook precies de charme van deze koers. Marta Bastianelli, Lizzy Banks, Marlen Reusser, Eugenia Bujak, Sofia Bertizzolo, Soraya Paladin, Katia Ragusa, Rasa Leleivytė, Mavi García, en ga zo nog maar even door.

Maar de laatste ster gaat naar een renster van Tibco-SVB. We zien daar onder meer Lauren Stephens, die de finale zeker kan kleuren. Maar we noemen de twintigjarige Sarah Gigante. Dit pientere Australische toptalent verpulverde begin dit jaar haar landgenoten tijdens de Tour Down Under. Ze kan goed tijdrijden, maar klimmen gaat haar misschien nog wel beter af.

Een geheel onbekende renster is ze niet meer, want ze haalde onder meer al het podium op het eerste WK Esports. Daarnaast hebben ze in Australië echt al wel door wat voor een groot talent er rondrijdt. Maar toch, dit wordt haar eerste WorldTour-wedstrijd binnen Europa en wellicht kan ze nog een beetje profiteren van haar onbekendheid. Het zou ons niet verbazen als ze gelijk in haar eerste grote Europese koers al mooie dingen laat zien.

Noot: deze favorietenlijst is gebaseerd op een nog niet volledige startlijst. Er kunnen dus nog wijzigingen worden aangebracht.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Marianne Vos
*** Elisa Longo Borghini, Chantal van den Broek-Blaak
** Katarzyna Niewiadoma, Elizabeth Deignan, Amanda Spratt
* Elisa Balsamo, Ashleigh Moolmna-Pasio, Marta Cavalli, Sarah Gigante

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en TV

De weersvoorspellingen lopen nog wat uiteen, maar de meeste meteorologen zijn het er tijdens het schrijven van deze voorbeschouwing over eens dat het niet zal regenen tijdens de wedstrijd. Bijzonder aangenaam lenteweer zal het ook niet worden. Het kwik zal maximaal een graadje of twaalf aantikken.

De Trofeo Alfredo Binda wordt vanaf 14.30 uur uitgezonden via Eurosport 2, de Eurosport Player en GCN. PMG Sport biedt via YouTube een livestream aan met Italiaans commentaar.