Jelle Wallays ziet na vijf jaar Topsport Vlaanderen-Baloise zijn aanvalslust eindelijk beloond met een contract bij het grote Lotto Soudal. Zondag vertegenwoordigt de 26-jarige Belg voor de laatste keer de kleuren van de formatie vol jonge talenten in Parijs-Tours, de klassieker die hij exact een jaar geleden nog verrassend op zijn palmares mocht bijschrijven. Daarna is het definitief tijd voor een nieuw avontuur in de WorldTour. In het Weekendinterview kijkt de sympathieke West-Vlaming zowel terug als vooruit.

De Avenue de Grammont in Tours mocht op de twaalfde oktober van vorig jaar even omgedoopt worden in de Avenue de Wallays, nadat de jonge Belg tot ieders verbazing de ervaren Thomas Voeckler te kijk zette in een spannende sprint-à-deux. Dat deed Wallays na een lange ontsnapping van liefst 230 kilometer. Met Parijs-Tours op het palmares liggen de aanbiedingen van de grote ploegen voor het oprapen, zou je denken, maar niets is minder waar. “Geen enkele WorldTour-ploeg liet mij iets weten, maar echt verrast was ik daar niet door”, aldus Wallays. “De week voor Parijs-Tours had ik bijgetekend bij Topsport Vlaanderen-Baloise en dat was via de media natuurlijk ook tot bij de WorldTour-ploegen gekomen. Ze wisten dus dat ik nog een jaar vast lag en misschien wilden ze ook zien of ik dit jaar nog zou kunnen bevestigen.”

Vlaamse vriendengroep
Wallays was genoodzaakt om nog een jaartje langer bij de volledig Vlaamse formatie te blijven, maar daar was hij allesbehalve rouwig om. “Topsport Vlaanderen-Baloise is een vriendengroep, waar een heel jaar lang een geweldige sfeer heerst. In de eerste plaats omdat er enkel Vlamingen zijn, maar ook omdat iedereen met elkaar gekoerst heeft tijdens de jeugdcategorieën. Zo heb je eigenlijk al een iets betere band nog voordat je bij de ploeg komt. Zo’n ploeg wil je niet zomaar verlaten. Daarnaast zie je elkaar ook een pak meer dan in een WorldTour-ploeg, omdat wij vooral in België koersen en zij meer in veel verschillende landen. De voorbije vijf seizoenen heb ik op die manier echte vriendschappen opgebouwd en veel renners echt beter leren kennen. Het zal daarom niet makkelijk worden om de ploeg te verlaten, maar je kan natuurlijk nog afspreken met iedereen tijdens rustige periodes. Op die manier behoud je toch een beetje die band.”

Ik ben altijd al een laatbloeier geweest ten opzichte van mijn leeftijdsgenoten. Er is dus nog groeimarge.

Wie een groot aandeel heeft in de sfeer en prestaties van Topsport Vlaanderen-Baloise, is volgens Wallays de 67-jarige Walter Planckaert. Hij werd eind vorig jaar niet voor niets boven Valerio Piva en Patrick Lefevere tot Belgisch ploegleider van het jaar verkozen, tijdens de uitreiking van de Kristallen Fiets. “Walter wil altijd het beste voor zijn renners. Hij heeft mij en de anderen heel veel bijgeleerd, maar hij staat er vooral op dat je uit je fouten leert. Een aantal jaar geleden was ik in volle finale van Dwars door Vlaanderen samen met Niki Terpstra weggereden. Door een tactische fout moest ik hem laten gaan en kon ik mijn kansen op de zege vergeten. Later heb ik samen met Walter mijn fout geanalyseerd en dankzij zijn hopen ervaring en tips zal mij zoiets geen tweede keer overkomen. Daar moet ik hem enorm dankbaar voor zijn. Ik zal zijn raad ook in de rest van mijn carrière met mij mee kunnen nemen.”

Het voorbije seizoen moest voor Wallays dat van de bevestiging worden. Die bevestiging kwam er in Dwars door Vlaanderen, waar hij als enige overblijver van een vroege vlucht zijn wagonnetje kon aanpikken bij een groepje met zijn ploegmaat Edward Theuns, Dylan van Baarle en wereldkampioen Michal Kwiatkowski. Met een snedige aanval in de slotkilometer was hij iedereen wederom te slim af. “Dat was voor mij het bewijs dat ik klaar ben voor een volgende stap in mijn carrière: meestrijden met de beteren in de kleine klassieke wedstrijden. De Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix zijn nog wat te hoog gegrepen voor mij, maar ook in die koersen ben ik al veel versterkt. Het doet mij deugd dat ik elk jaar sterker word en dat wil ik nog een aantal jaar blijven doen. Ik ben altijd al een laatbloeier geweest ten opzichte van mijn leeftijdgenoten en niet iemand zoals Tiesj Benoot die er vanaf dag één staat. Er is dus nog een groeimarge.”

Blijven aanvallen bij Lotto
Na zijn tweede klassieke zege, wachtten de WorldTour-ploegen niet langer om eindelijk contact met Wallays op te nemen. Onder meer Trek, Etixx-Quick Step en Lotto Soudal toonden interesse, maar het was de laatstgenoemde ploeg die Wallays een goede week geleden definitief kon vastleggen. “Je zou eigenlijk kunnen zeggen dat Dwars door Vlaanderen een grotere invloed op mijn carrière gehad heeft dan Parijs-Tours, omdat de grote teams dan pas kwamen aankloppen”, redeneert de West-Vlaming. “Maar Lotto Soudal kreeg snel mijn voorkeur. In het eerste gesprek zeiden ze al dat ik mijn ding zou mogen blijven doen in de klassiekers. Ze wilden mij ook helpen om sterker te worden door mij een grote ronde te laten rijden. En als je dan nog eens van streekgenoot Jens Debusschere hoort dat de sfeer binnen de ploeg altijd goed is, dan is de knoop snel doorgehakt.”

Ik moet het hebben van de vroege vlucht. Als ik de finale aanvat in het peloton, ben ik niet explosief genoeg.

Ook belangrijk: Lotto Soudal beloofde Wallays niet te beperken in wat hij het liefste doet: aanvallen. “Dat heeft mij veel deugd gedaan, want je begint ten slotte helemaal onderaan de ladder bij deze ploeg en je hebt niet veel te eisen. Maar ik ben nu eenmaal een renner die het moet hebben van een harde wedstrijd en hoe kan je de wedstrijd beter hard maken dan in zo’n vroege vlucht? Dat heb ik wel bewezen met mijn overwinningen in Parijs-Tours en Dwars door Vlaanderen, denk ik. Als ik de finale van een grote koers gewoon in het peloton aanvat, dan is het voor mij niet zo gemakkelijk om telkens voor de hellingen explosief te gaan versnellen. Misschien word ik daar nog wel beter in, maar voorlopig ben ik daar nog niet goed genoeg in om met de beteren mee te kunnen. Daarom ga ik ook volgend jaar mijn gekende recept van de vroege vlucht nog een aantal keer proberen toe te passen.”

Maar werkt dat recept nog steeds even vlot nu Wallays twee klassiekers op zijn erelijst heeft staan? “Ik geef toe dat het niet meer zo gemakkelijk gaat als voor mijn overwinningen. Je krijgt gewoon iets minder ruimte van het peloton dan vroeger, maar dat is niet meer dan logisch. De grote ploegen hebben nu schrik van mij, maar daar moet ik mij niet door laten afremmen. Als je het blijft proberen, dan lukt het ooit wel terug. De schrik van de ploegen moet ik vooral compenseren met mijn ervaring die ik in de loop der jaren heb opgedaan. Ik heb geleerd een koele kikker te zijn, dat is een belangrijk talent dat mij al enorm geholpen heeft. Ik ben ervan overtuigd dat als al mijn vluchtgenoten evenveel werk geleverd hebben als ikzelf, ik altijd als een van de laatste renners zal overblijven, omdat de wedstrijd zo hard geweest is. Al komt er bij het winnen van een wedstrijd ook altijd het nodige geluk kijken.”

Zonder stress naar Tours
Er staat de West-Vlaming dit jaar nog één grote uitdaging te wachten: zijn titel verdedigen in Parijs-Tours. Onder andere Jens Debusschere, Danny van Poppel, Nacer Bouhanni, Arnaud Démare en Greg Van Avermaet zullen er echter alles aan doen om een nieuwe zege van Wallays te voorkomen. “Het wordt in ieder geval niet gemakkelijk. Ik zal meer dan ooit in de gaten gehouden worden en ga deze koers dus niet zomaar opnieuw winnen. Wat mij geruststelt, is dat ik niets te verliezen heb. Ik ben de enige renner die Parijs-Tours zowel bij de profs als de beloften gewonnen heeft en moet niets meer bewijzen. Bovendien heb ik recent samen met Victor Campenaerts de Duo Normand in Frankrijk gewonnen, wat toch bewijst dat ik de jetlag na het WK ploegentijdrit in de Verenigde Staten goed verteerd heb en in optimale omstandigheden mijn titel kan verdedigen. Ik kom in ieder geval zonder stress aan de start.”