Interview Pieter Weening zou ook in 2020 graag deel uitmaken van het peloton. De 38-jarige Fries zit nog zonder ploeg, omdat zijn huidige team Roompot-Charles aan het einde van dit seizoen de stekker eruit trekt. Weenings laatste koers was het WK op de weg in Yorkshire, waar hij veel werk verrichtte voor kopman Mathieu van der Poel. Maar als het aan de Harrekiet ligt, is dat niet de laatste wedstrijd uit zijn loopbaan geweest. “We zien wel hoe het komt, ik maak me daar niet echt heel druk om”, vertelt hij aan WielerFlits.

Een echte vakantie is er voor Weening deze winter niet bij. De ervaren rot is op dit moment druk aan het verhuizen. Er moet nog het nodige kluswerk gebeuren en dus is hij daar de komende tijd wel zoet mee. Ondertussen wacht hij geduldig af of er nog een mooie ploeg voorbijkomt waar hij oren naar heeft. De fiets aan de wilgen hangen? Nee, daar is de nuchtere Fries op dit moment niet mee bezig. “Waarom zou ik nu al zeggen dat ik zou stoppen?”, vraagt Weening zichzelf af. “Ik heb nog ruim twee maanden de tijd om daarover na te denken. Ik heb absoluut geen haast om zoiets te bekendmaken. Rustig aan.”

Weening legt het WK-peloton zijn wil op – foto: Cor Vos

Weening kijkt op dit moment rond. “Vind ik nog iets leuks, dan wil ik zeker nog een jaartje fietsen”, klinkt het gedreven. “Dient dat zich aan het eind van deze maand of zelfs in december nog aan, dan is dat voor mij ook prima. Ik houd daarom alle opties open, maar gestopt ben ik zeker nog niet. ‘Druk op zoek’ naar iets nieuws is dan ook weer overdreven, maar je snapt me wel. Dat leuks hoeft overigens ook niet per se in Europa te zijn. Ik heb er natuurlijk wel over nagedacht en eigenlijk zie ik meerdere plannen wel zitten”, zegt hij.

Avonturieren
Die plannen lopen overigens erg uiteen. “Er zijn zo veel plaatsen op de wereld waar je mooi kunt fietsen. Ik heb weleens zitten denken aan een jaartje in de Verenigde Staten, ik noem maar iets. Azië zou ik ook leuk vinden, maar ik ga niet tachtig tot honderd koersdagen aan de andere kant van de aardbol rijden. Daar heb ik totaal geen zin in. Maar mocht ik een programmaatje hebben met een paar leuke wedstrijdjes erbij, dan zou ik dat overwegen. Denk aan dertig tot veertig koersdagen, waarbij ik drie of vier keer op en neer kan vliegen. Alleen ik ga geen hemel en aarde bewegen om überhaupt ergens een jaartje te fietsen.”

Weening kort nadat hij over de streep kwam in Luxemburg – foto: Cor Vos

Op welk niveau dat overigens is, maakt Weening niet zo heel veel uit. “Kijk je naar Amerika, dan hebben ze daar alleen nog Rally-UnitedHealthcare op ProContinental-niveau en in Azië is er zelfs geen enkele. Maar neem nu bijvoorbeeld het team dat voorheen Jelly Belly (nu WildLife Generation p/b Maxxis, red.) heette. Dat is op papier dan wel geen ProContinental-formatie, maar zij rijden op hun continent wel alle grote koersen. Alleen zo ver is het nog lang niet, hoor. Momenteel heb ik niets.” Dit jaar was Weening nog goed voor een ritzege in de Ronde van Luxemburg. In de slotkilometers hield hij een jagend peloton af.