De Vlaamse krant Het Laatste Nieuws quote vandaag Nick Nuyens over het al dan niet vertrekken van Wout van Aert: “Een contract is geen vodje papier”, zegt Nuyens. Ivan De Schampelaere, manager van Veranda’s Willems vóór de komst van Crelan en Nuyens, verslikte zich in zijn koffie. “Ik vraag me af of ze bij Roompot weten waar ze aan beginnen…” Exclusief voor WielerFlits doet de Belg zijn relaas.

Even terug in de tijd. In 2013 en 2014 is Veranda’s Willems een bescheiden Continentaal team, met de Waal Gaëtan Bille als meest bekende naam. Meer dan vier UCI-zeges boekt de ploeg niet. Tot het in 2015 plots een stuk beter loopt, met 14 UCI-zeges, met Dimitri Claeys en diezelfde Bille als vaandeldragers. Maar het teammanagement is ambitieus.

Interesse in sponsor, niet in team
De Schamphelaere werd in september 2014 manager van het team en gaat professioneler werken. “Veranda’s Willems werd een ploeg met een compleet wetenschappelijk onderbouwde structuur. En ik mikte op het ProContinentale niveau. Helaas hadden we daar de financiële middelen niet voor. Maar ik had opgevangen dat ook Nick Nuyens aan een project aan het werken was. Waarop ik hem in het najaar van 2015 – na de GP Jef Scherens in Leuven – aansprak met de vraag of hij oren had naar een samenwerking. Hij zou me een mail sturen. Die kwam er ook snel, maar wel met de duidelijke opmerking van hem: ‘Ivan, we willen luisteren, maar besef wel dat we eigenlijk niet geïnteresseerd zijn in jullie project, maar alleen in jullie sponsor (Veranda’s Willems, red). Daar hadden wij echter geen oren naar, want we vonden dat we zelf een goede structuur op poten hadden gezet en op de juiste manier aan het werken waren.”

foto: PhotoPress.be

Dus bleef Veranda’s Willems Continentaal. Maar met het aantrekken van onder meer snelle man Timothy Dupont beleefde het in 2016 pas echt een succesjaar met niet minder dan 24 UCI-zeges. Meer dan de helft daarvan werd behaald door de West-Vlaamse sprinter. “In juli van dat jaar – tijdens de verkenning van Dwars door het Hageland – stapte Nick Nuyens plots op me af”, gaat De Schamphelaere verder. “Hij verontschuldigde zich voor zijn mail van een jaar eerder. ‘Eigenlijk zijn jullie toch niet slecht bezig. Laten we praten over een eventuele fusie en alsnog ProContinentaal worden. Ik heb een grote sponsor én een toprenner, jullie een team.’ We mochten op dat moment echter nog niet weten over wie het ging. Niet abnormaal in die fase van de gesprekken.”

“Maar de onderhandelingen liepen vlot”, bekent De Schamphelaere. “Vrij snel was er een deal en zouden we ProContinentaal worden. Alleen eiste Nuyens dat hij teammanager werd, omdat zijn sponsor – wat achteraf Crelan bleek te zijn – dubbel zoveel investeerde in de ploeg als Veranda’s Willems. Ik zou operationeel manager zijn. Weliswaar met een overeenkomst dat ik minstens zo lang aan boord kon blijven als Veranda’s Willems geldschieter bleef: twee jaar, met een optie voor een derde. Daar kon ik me in vinden en ik nam onbetaalde verlof. Ik was – en ben ondertussen opnieuw – onderwijzer.”

“Plots eiste Nuyens bijna 40 procent meer van Veranda’s Willems”
En toen begon stilaan de grote ommekeer, vertelt De Schamphelaere met een krop in de keel. “Eerste feit: tijdens het WK in Qatar, waar we de ploegentijdrit reden, kreeg ik plots telefoon van Nuyens dat de inbreng van Veranda’s Willems met bijna 40 procent verhoogd moest worden. Anders zou de deal ‘ontploffen’. Dat terwijl Nuyens ondertussen wel al een aantal renners – waaronder Dupont – onder contract had gelegd. Dus was er voor Luc Willems (eigenaar van Veranda’s Willems) gewoon geen weg terug. Het was een eerste teken aan de wand. Later veranderde hij zonder ons medeweten het statuut van het team van vzw (vereniging zonder winstbejag) naar bvba (vennootschap met beperkte aansprakelijkheid, red), waardoor mijn aantal dienstjaren vervielen. Een doordacht manoeuvre, bleek maanden later.”

“Eens alles getekend, begon de hel echt”, verwoordt De Schamphelaere het. “Ik was op papier operationeel manager, maar ik was daar absoluut niet gewenst. Om maar een voorbeeld te geven, ik mocht zelf mijn Ikea-bureau ineen knutselen, terwijl het personeel dat voor de rest van het management deed. Op oudejaarsavond was ik volgwagens aan het bestickeren. Mijn logistieke benadering richting onze eerste rittenkoers (de Ruta del Sol, red) heb ik zeven keer moeten herwerken, terwijl dat de voorbije jaren allemaal goed was verlopen. Pure pesterijen, eigenlijk. Nog geen maand later werd ik opgedragen om in plaats van operationeel manager, ploegleider te worden – ik had namelijk die cursus gevolgd. Tot – na de ellende met de fietsen en veel andere problemen – Michiel Elijzen werd aangekondigd als nieuwe ploegleider en mijn rol helemaal was uitgespeeld.”

Financieel tekort
“Het straffe van het verhaal: in mei 2017 ben ik Nick gaan vertellen dat ik de aanvraag moest vernieuwen om mijn onbetaald verlof te verlengen. ‘Natuurlijk’, zei hij. ‘Doe maar.’ Alleen… Exact een maand later kreeg ik mijn ontslag. Reden: een reorganisatie. Zoveel is een contract voor Nuyens dus waard. 28 juni was niet toevallig de dag waarop ik moest opkrassen. De Belgische wetgeving zegt immers dat een contract met bepaalde duur dat ontbonden wordt voor het ingaan van de zevende maand overgaat in een contract van onbepaalde duur, waardoor ze mij maar vier weken moesten uitbetalen.”

“De échte reden van mijn ontslag? Een audit had toen al uitgewezen dat het team met een financieel tekort van een paar honderdduizenden euro’s kampte. Die balans moest opnieuw wat in evenwicht geraken en daarvoor moest veel wijken. Zelfs ik, die nochtans een sluitend contract had. Meneer Willems heeft nog geprobeerd mij aan boord te houden, maar dat is niet gelukt. Vandaar ook dat de optie van het derde jaar Veranda’s Willems als sponsor niet wordt gelicht. Meer zelfs, Luc Willems zal je in het wielrennen niet meer terugzien. Voor hem is een woord wel een woord.”

Waarschuwing
De Schampelaere vertelt nog verhalen. Zoals dat van een profrenner die door Nuyens onder tafel werd betaald om op die manier zijn contract te verbreken. “Ik doe dit verhaal niet uit wraakgevoelens”, vertelt De Schamphelaere. “Ik ben maar een paar maanden werkloos geweest en ben er ondertussen opnieuw bovenop. Ook mentaal. Maar laat dit toch een waarschuwing zijn naar de mensen van Roompot, want dit is een zeer herkenbare situatie. Ook nu moet een financieel gat opgevuld worden. En in het persbericht was al te lezen dat ook hier Nuyens de ‘paying agent’ in het team wordt. Een ProContinentaal team kan maar één paying agent hebben. Concreet: ook nu is het Nuyens die de rekeningen beheert. Ik houd mijn hart vast.”

“Ik hoop echt dat met Roompot niet gebeurt wat met Veranda’s Willems is gebeurd. Want Luc Willems trekt op 31 december de stekker definitief uit het wielrennen. Immens ontgoocheld… Het is me ondertussen duidelijk dat Roompot zijn ziel verkocht aan een renner die niet wil blijven.”