Harm Vanhoucke wil heel graag een bergetappe winnen en deze opdragen aan zijn overleden ploeggenoot Bjorg Lambrecht. De 22-jarige Vanhoucke heeft een lang verleden met Lambrecht. Ze koersten samen in de jeugdcategorieën en werden allebei prof bij Lotto Soudal. Vanhoucke was erbij toen Lambrecht het leven liet in de Ronde van Polen. “Ik heb besloten om uit dit drama energie te halen, nog meer voor mijn vak als renner te leven”, zegt hij in een interview met Sportmagazine.

“Dat is nu mijn grootste motivatie: ooit een bergrit winnen en aan de finish naar de hemel wijzen. Richting Bjorg… Zeker weten dat hij ook daar de muziek dan door de boxen zal laten knallen. Met zijn kenmerkende smile, zoals ik hem altijd zal herinneren”, vertelt Vanhoucke, die komend weekend zijn debuut maakt in de Vuelta a España. Ook Lambrecht zou daar rijden.

‘Bjorg was beter dan ik’
Vanhoucke reed in de jeugd lang samen met Lambrecht en ook bij de beloftenploeg van Lotto Soudal koersten de pocketklimmers samen. Dat leverde veel successen op, voor beiden. “Ik had er geen moeite mee om te erkennen dat hij beter was dan ik. Zeker op de steilere cols in de Pyreneeën en op kortere hellingen, waar Bjorgs explosiviteit bovendreef. Sowieso wist ik dat hij daardoor later bij de profs meer zeges zou behalen. Daar droomde hij ook van”, blikt Vanhoucke terug op die periode.

Bij de ploegpresentatie, begin 2018 – foto: Cor Vos

Fatale val in Polen
In voorbereiding op de Vuelta reed Vanhoucke samen met Lambrecht in de Ronde van Polen. In regenachtige omstandigheden tijdens de derde etappe ging het mis. “Ik vermoed dat hij, door een reflector te raken, de controle over zijn stuur verloor en links in de gracht gekatapulteerd werd. Mijn eerste gedacht, toen ik hem zag: zijn nek is gebroken. Ik riep meteen in mijn oortje naar Mario Aerts (ploegleider, red.) dat hij moest stoppen”, beschrijft Vanhoucke het moment van de val.

“Ik wilde ook zelf stoppen en terugdraaien, maar mijn ploegmaat Jelle Wallays gaf me een duwtje. ‘Rij door, Harm, we kunnen niets doen.’ Ook hij had gezien hoe ernstig het was. Toch durf je nog niet te denken dat… Ook omdat we van Kevin De Weert, de tweede ploegleider, aanvankelijk hoorden dat Bjorg stabiel was. Dertig kilometer voor de finish zei Kevin – Bjorg was toen nog niet overleden -: ‘Jongens, zorg dat je allemaal veilig binnenkomt, we zien wel wat we morgen doen.’ Dat vond ik vreemd: waarom zegt hij zoiets?”

Emoties
Uiteindelijk kwam na de etappe het trieste nieuws binnen over het overlijden van de pas 22-jarige Lambrecht. “Emoties heb ik pas de volgende morgen voor het eerst kunnen uiten, toen we van het hotel naar de startplaats vertrokken en toen ik naar het startpodium reed. Tweemaal ben ik in tranen uitgebarsten. Samen met die minuut stilte, net voor de start, de moeilijkste momenten: vertrekken zonder Bjorg naast mij op de bus, zonder Bjorg naast mij op de fiets.”

Harm Vanhoucke (rechts) draagt de kist van Bjorg Lambrecht – foto: Cor Vos

Vanhoucke kon na afloop het moment van Lambrechts val in de gracht niet uit zijn hoofd krijgen. Lotto Soudal had mede daarom een traumapsycholoog ingeschakeld voor de ploeg. “Die raadde me aan om aan een ander, pósitief beeld te denken. Van Bjorg, vrolijk lachend en fietsend, mijn rugnummers opspeldend, dj spelend op de bus…”

Ook had Vanhoucke zijn eigen manier van afscheid nemen. Hij ging naar het mortuarium. “Ik wilde Bjorg absoluut nog eens zien. Dat beeld van hem in de gracht mocht niet mijn laatste beeld worden. Tien minuten lang heb ik er op een stoeltje naar hem gestaard. Ik kon het niet vatten, Bjorg daar te zien liggen, levenloos, niet meer glimlachend. Zó onwerkelijk. Net als de begrafenis op dinsdag, toen ik met enkele ploegmaats zijn kist droeg. Nooit zoiets moeilijks moeten doen…”