De wielerwereld werd goed drie maanden geleden opgeschrikt door de noodlottige valpartij van Gino Mäder in de Ronde van Zwitserland. De moeder van de verongelukte Zwitser, Sandra Mäder, deed deze week in gesprek met het Duitse Südkurier voor het eerst haar aangrijpende verhaal. “Ik geloof dat het gewoon zijn lot was om die dag te sterven.”

Vrijdag 16 juni zal voor altijd een zwarte dag blijven voor de wielersport: Gino Mäder bezweek die dag namelijk in een Zwitsers ziekenhuis aan zijn verwondingen, opgelopen bij een zware valpartij in de Ronde van Zwitserland. De nog maar 26-jarige Mäder kwam in de vijfde etappe hard ten val in de razendsnelle afdaling van de Albulapas. De koersdokter was snel ter plekke, maar trof Mäder bewusteloos en zonder polsslag aan in het water.

De Zwitser werd daarna gereanimeerd en overgebracht naar het ziekenhuis, maar daar konden de artsen niets meer voor hem betekenen. “Het was mij (na een telefoontje van de artsen, red.) al duidelijk dat de enige vraag die zou overblijven, zou zijn wanneer ze de machines moesten loskoppelen”, is Sandra Mäder bijzonder openhartig. “De arts vertelde me dat Gino nooit meer zou kunnen praten of lopen, dat hij voor altijd in bed zou blijven liggen.”

“De scenario’s waren duidelijk. Als er hersenactiviteit was, dan zouden de machines worden uitgeschakeld. Gino moest in dat geval zelfstandig kunnen ademen, anders zou hij stikken. Bovendien: als hij daadwerkelijk zou kunnen ademen, dan kon niemand zeggen of hij dat een minuut, een uur, een dag of tien jaar zou doen.” Na het stopzetten van de medicijngeving bleek er geen hersenactiviteit meer te zijn bij haar zoon. Om 11.24 uur, op 16 juni, werd Gino Mäder doodverklaard.

• 

  18 jun

  Lees ook In memoriam: Gino Mäder, de talentvolle klimmer die op weg was naar de wereldtop

  18 jun

“Wie met de auto naar het werk gaat, neemt ook risico’s”
Het vreselijke nieuws sijpelt vervolgens langzaam door en voor de familie van Mäder begint een nog altijd durend rouwproces, maar Sandra Mäder wijst niet met de vinger naar bijvoorbeeld de organisatie van de Ronde van Zwitserland. “Niemand treft schuld. Bergop fietsen en bergaf fietsen, dat hoort nu eenmaal bij de koers. Wie met de auto naar het werk gaat, neemt ook risico’s. De kans dat een renner een ongeluk heeft op training is trouwens groter dan tijdens een wedstrijd. Ik geloof dat het Gino’s lot was om op die dag te sterven.”