Tadej Pogačar heeft de koninginnenetappe naar de Col du Portet gewonnen. Na een boeiende driestrijd met Jonas Vingegaard en Richard Carapaz op de slotklim kwam de drager van de gele trui als eerste over de streep.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Op de Franse nationale feestdag Quatorze Juillet koerste het peloton van Muret naar Saint-Lary-Soulan in de Aure-vallei, waarna de aankomststreep op de Col du Portet was getrokken. Op het moment dat de renners aan de slotklim van buitencategorie begonnen, hadden zij de Peyresourde en de Val Louron-Azet al in de benen. Daarmee was de finale vrijwel dezelfde als in de ultrakorte zeventiende Touretappe in 2018, die werd gewonnen door Nairo Quintana. Het was de rit die met een heuse Formule 1-startgrid in Bagnères-de-Luchon van start ging. Alleen werd destijds op de Peyresourde doorgereden naar het hoger gelegen skioord Peyragudes.

foto: Cor Vos

Even voor het middaguur werd het peloton op gang gebracht en en Magnus Cort was de eerste die demarreerde. Ook zagen we Wout Poels en Mark Cavendish meteen van voren. Poels mocht proberen zijn bolletjestrui te verdedigen, terwijl Cavendish zijn oog op de tussensprint had laten vallen. Anders dan de finale kende de eerste 115 kilometer geen noemenswaardige hindernissen, waardoor de Britse sprinter mogelijk weer wat kon uitlopen in de strijd om de groene trui. Pierre Rolland was de eerste renner die een serieus gaatje pakte, maar de aanvalspoging van de Franse klimmer was geen lang leven beschoren.

Danny van Poppel mee in de vlucht van de dag
Lukas Pöstlberger, Anthony Perez, Dorian Godon en Danny van Poppel hadden meer succes. Uit het peloton mochten ook Anthony Turgis, Maxime Chevalier en Julien Bernard nog wegrijden voor Deceuninck-Quick-Step en Movistar ‘het blok erop zetten’. Turgis en Chevalier wisten naar de vier koplopers toe te rijden, maar Bernard belandde in de chasse patate en werd na 58 kilometer weer ingelopen door het grote pak. De zeskoppige kopgroep, waar Godon op de 84e positie, op meer dan twee uur van het geel, de best geklasseerde renner was, had op dat moment al acht minuten voorsprong te pakken.

Jumbo-Visma zag al vroeg in de etappe Steven Kruijswijk opgeven. De Nederlander, dertigste in het klassement, begon zich op de rustdag ziek te voelen en dat gevoel werd sindsdien niet beter. Daardoor moest de Nederlandse ploeg met nog slechts vier man verder. In het peloton zetten Vegard Stake Laengen van UAE Emirates en Connor Swift (Arkéa Samsic) zich op kop om voor hun kopmannen Tadej Pogačar en Nairo Quintana de voorsprong van de koplopers te controleren. Zij kregen daarbij de hulp van de mannen van Michael Woods bij Israel Start-Up Nation. Quintana en Woods hadden hun zinnen op de bolletjestrui gezet.

foto: Cor Vos

Met nog 65 kilometer te gaan kwam de kopgroep aan bij de tussensprint in Bagnères-de-Luchon. Van Poppel liet zijn snelle benen gelden en pakte de volle twintig punten, vóór Turgis. Ook Godon deed een weifelende poging en werd derde. De andere vluchters geloofden het wel en bemoeiden zich niet met de puntenstrijd. Even later werd ook vanuit het peloton gesprint voor de punten. Het was Luka Mezgec die de spurt aantrok voor zijn kopman Michael Matthews en de Australiër bleef vervolgens Cavendish, Michael Mørkøv en Sonny Colbrelli voor. Zo liep de snelle man van Team BikeExchange weer een puntje in in de strijd om het groen.

Poels springt mee met aanval Quintana
Vervolgens werd aan de Col de Peyresourde begonnen, de eerste klim van de dag. Daar reed Élie Gesbert weg uit het peloton en zijn ploeggenoot Quintana sprong naar hem toe. Poels was alert en sprong mee, wetende dat de Colombiaan kort stond in het bergklassement. Ook Pierre Latour sloot aan bij het drietal. Het peloton was nooit ver weg en even later werden Gesbert, Quintana en Poels weer ingerekend. Latour ging er nog een keer voluit tegenaan en reed alleen verder. Op de top van de Peyresourde kwam Turgis als eerste door, vóór Perez en Godon. Turgis volgde daar op 3:20 minuten, het peloton op vier minuten.

Op de volgende klim, de Val Louron-Azet, losten Perez, Godon en Turgis hun drie medevluchters en daarmee kregen we op Bastille Day drie Franse koplopers. Met nog vijfenhalve kilometer naar de top reed Perez ook weg bij Godon en Turgis en ging hij solo verder. De voorsprong van de Franse aanvaller van Cofidis, die vandaag zijn contract verlengde, bedroeg vier minuten op het peloton, waarin Latour weer was teruggezakt. Even later werden ook aanvallers Pöstlberger, Van Poppel en Chevalier ingelopen door Davide Formolo, die voor Pogačar het tempo bepaalde in de steeds kleiner wordende grote groep.

foto: Cor Vos

Perez kwam als eerste over de top van de Val Louron-Azet, met een kleine voorsprong op Godon. De boomlange renner van AG2R Citroën kwam in de afdaling terug van voren, waardoor we weer twee koplopers kregen. Turgis kwam als derde boven, terwijl ook Poels (vier) en Quintana (twee) punten opstreken voor het bergklassement. Na de afdaling begonnen Perez en Godon met een kleine vier minuten voorsprong op het peloton aan de zestien kilometer lange Col du Portet, met een gemiddelde stijging van 8,7 procent. Deze klim bracht de renners naar 2215 meter hoogte en was daarmee de hoogste bergop aankomst van deze Tour.

Perez gaat alleen verder
Met nog dertien kilometer te gaan liet Perez Godon achter om alleen verder te gaan. De Franse koploper had toen nog drie minuten op het peloton, waar UAE Emirates nog steeds het tempo bepaalde. Wilco Kelderman had vlak voor de slotklim een mechanisch probleem, maar kon zijn plaats in de groep-gele trui opnieuw innemen. In de favorietengroep kwamen Enric Mas (achtste) en Guillaume Martin (negende) als eerste renners uit de top-10 in de problemen. Ook Poels moest de groep laten gaan, terwijl Michael Woods zich kon handhaven. De Canadese renner vormde een bedreiging voor de bolletjestrui van de Nederlander.

Rafał Majka was de laatste helper van Pogačar in de favorietengroep, waarin intussen ook Alexey Lutsenko moeite had om het tempo te volgen. Op negen kilometer van de streep versnelde Pello Bilbao bij de favorieten, maar de Spanjaard werd door Majka met een laatste krachtsinspanning bijgehaald. Vervolgens was het aan Pogačar zelf en de gele trui haalde in een vloek en een zucht de enig overgebleven koploper Perez bij. Alleen Rigoberto Urán, Jonas Vingegaard en Richard Carapaz konden de versnelling van de Sloveen op acht kilometer van de streep volgen. Even later kreeg ook Urán het lastig en moest de nummer twee van het klassement lossen.

foto: Cor Vos

Pogačar en Vingegaard wisselden hun kopbeurten af, terwijl Carapaz met ogenschijnlijk hangen en wurgen wist bij te blijven. Met nog vijfenhalve kilometer te gaan versnelde Pogačar nog eens, maar Vingegaard en Carapaz bleven in zijn wiel. Pogačar demarreerde op twee kilometer van de streep nog twee maal, maar weer bleven Vingegaard en Carapaz bij hem. Had Carapaz een potje poker gespeeld? De Ecuadoraan van INEOS Grenadiers bleek zijn moment te hebben afgewacht en ging met nog 1200 meter te gaan zelf aan. Daarmee loste hij Vingegaard, maar Pogačar wist zich in zijn wiel vast te bijten.

Vingegaard wist zich in de laatste kilometer terug te knokken, maar Pogačar was niet te stoppen voor de etappezege. De Sloveen maakte er een sprint van en verwees zijn mede-aanvallers naar de overige podiumplaatsen. Daardoor streek hij ook nog eens tien bonificatieseconden op. Achter Pogačar, Vingegaard en Carapaz was David Gaudu the best of the rest op de vierde plek. Ben O’Connor kwam als vijfde over de streep, Wilco Kelderman werd met een beschadigde kin zesde. Pello Bilbao, Sergio Higuita, Rigoberto Urán en Dylan Teuns maakten de top-10 van de daguitslag compleet.