Niels Bastiaens

• vrijdag 29 december 2023 om 12:45

Interview 28e op meer dan zes minuten. Nee, de eerste veldrit van het seizoen was voor Yara Kastelijn sportief geen groot succes. Maar wie denkt dat haar glimlach daarmee verdwijnt, is aan het verkeerde adres. De 26-jarige Nederlandse kreeg deze zomer in de Tour de France Femmes de bevestiging dat haar focus verleggen van de cross naar de weg, het beste was wat haar kon overkomen. Na een waanzinnige solo won ze de vierde etappe vóór Demi Vollering, waardoor cross nu definitief bijzaak is.

“Ik werd echt als aller-allerlaatste opgeroepen bij de start”, lacht Kastelijn na de cross in Heusden-Zolder aan onze microfoon. “Maar wat maakt het uit? Voor mij was het vooral belangrijk om plezier te maken. Vandaag was pas mijn eerste intensieve training. Maar toch heb ik onderweg best veel mensen ingehaald, dus ook op sportief vlak was het niet superslecht. Het was een positieve dag.”

Ik kan me voorstellen dat het wennen is om weer in dat crosswereldje te komen, na twee seizoenen volle focus op de weg.
“Dat klopt, vooral omdat ik me hier totaal niet op had voorbereid. Ik had nog maar één keer op mijn crossfiets gezeten, maar dat was voor de stage met de wegploeg. Het was wennen, maar de sfeer is nog altijd geweldig.”

Met wat voor instelling cross je deze winter rond?
“Vorig jaar en de jaren voordien vond ik het altijd best spannend om crossen te rijden, maar nu voelt het meer als een uitstapje (lacht). Ik mag niet meer de fout maken om de druk op mezelf te hoog te leggen, iets wat ik vroeger misschien te veel deed. Nu weet ik gewoon dat ik intensiteit mis, en achteraan sta. Mijn doelen liggen gewoon ergens anders. Ik heb me gefocust op het wegseizoen, en de boog kan nu eenmaal niet altijd gespannen staan.”

Kastelijn won in 2019 nog het EK veldrijden – foto: Cor Vos

Vorig jaar zette je voor het eerst alles op de weg. Hoe is dat idee ontstaan?
“Het is voor het eerst ter sprake gekomen tijdens een meeting met Philip Roodhooft, onze grote baas. Plots zei hij me: ‘eigenlijk denk ik dat je een betere wegrenster bent dan een crosster’. Dat heeft me wel aan het denken gezet.”

Was dat iets waar je zelf rekening mee had gehouden?
“Nee. Eerlijk? Ik vind het zelf lastig om keuzes te maken en knopen door te hakken. Maar bij het team, Fenix-Deceuninck, maken zij de keuzes voor mij. En dat is dan net dat ene zetje in de rug wat ik nodig heb.”

Voelde dat op dat moment als een verplichting?
“Integendeel. Ze kijken in de ploeg steeds goed waar ieders talent ligt, en daar gaan ze op dan doorwerken. Kijk naar Marthe Truyen en Julie De Wilde, die ook op de weg zijn terechtgekomen. Dus toen Philip zei: ‘kom, zullen we eens alles op de weg zetten?’, was ik snel overtuigd. En in 2022 pakte dat meteen goed uit.”

• 

  11 dec

  Lees ook Yara Kastelijn heeft veldritprogramma rond, inclusief NK

  11 dec

Dat is een understatement, want je werd meteen dertiende in je eerste Tour.
“Wat mooi is. Maar ik heb toen veel te behoudend moeten rijden voor dat klassement. Dit jaar hebben we de plannen helemaal omgegooid, nadat ik in Dwars door het Hageland hard viel en een tijdje niet goed kon trainen. Vanaf ik was hersteld, trok ik op hoogtestage. En daar ben ik super van teruggekomen. Dan is binnen de ploeg het idee beginnen rijpen: ‘we gaan het algemeen klassement deze keer laten schieten, alles vol op de aanval!’”

Iets wat jij wellicht graag hoorde?
“Ja! Ik hou gewoon niet zo van afwachten. Het is voor mij ook niet de slimste manier om te koersen. Als ik bij rensters als Demi Vollering moet blijven, zijn die gewoon iets sterker. Ik hoop dat ik het gaatje dit jaar wat kan dichten, maar het is gewoon zo dat, als iemand als Demi aanzet, ik toch niet kan volgen.”

Een aanvallende Kastelijn in de Tour – foto: Cor Vos

“Dan moet je ander een plan maken. Zorgen dat je weg bent voor zij gaat aanvallen, en dat is iets wat we in de Tour van dit jaar hebben uitgeprobeerd. Bij de junioren reed ik ook altijd heel aanvallend. Dat is gewoon mijn stijl: aanvallen en zien wat het schip strandt. Het was heel fijn om die mindset wat terug te vinden.”

Dat resulteerde in die prachtige ritzege. Wat heeft die dag voor jou veranderd?
“Je ziet dat ik en de andere meiden veel meer respect hebben gekregen in het wegpeloton. Dat is misschien ook het grote verschil met de cross. Ik plaats mijn ritoverwinning in de Tour hoger dan de Europese titel in het veld, omdat veldrijden nu eenmaal een sport is die vooral in België en Nederland wordt bekeken. Terwijl de Tour kijkers heeft over de hele wereld.”

En niet alleen jij charmeerde de kijkers, maar de hele Fenix-Deceuninck-ploeg kleurde die Tour.
“Andere teams kopen de beste rensters, maar ons team wil talent écht laten ontwikkelen. Het doel is om met een kleiner budget door te groeien. Dat lukt zo goed, omdat we elkaar al heel lang kennen – vaak van in de cross, en de sfeer is heel hecht. Alles wordt ook heel professioneel aangepakt. We hebben precies dezelfde voorzieningen als de mannen, dat kan weleens het verschil maken. Ploegleider Michel Cornelisse gelooft écht in ons.”

Is het onmogelijk om beter te doen in 2024?
“De Strade Bianche is mijn eerste doel van het jaar. Ik werk superhard deze winter om er vanaf het voorjaar weer te staan. Maar het blijft spannend om weer aan de weg te denken. En de cross? Ik kom nog vier keer in actie, en natuurlijk ga ik het beste van mezelf geven, maar het plezier primeert.”