Interview De persconferentie van de Belgische selectie minus Wout van Aert in het Van der Valk-hotel in Mechelen begon gisteren met een knaller. Kan er zondag een Belg wereldkampioen worden die niet Wout van Aert heet, was de vraag die het zevenal kreeg. “Nee”, antwoordde een droge Jasper Stuyven. De rest knikte stuk voor stuk.

Ondanks dat er nog geen rolverdeling is afgesproken binnen het Belgische kamp – dat spaart bondscoach Sven Vanthourenhout nog op tot vrijdag of zaterdag – is de eensgezindheid bij de thuisrijders blijkbaar groot. “Wout is onze man, dat is alles wat telt”, verduidelijkte Milaan-San Remo-winnaar Stuyven aan de aanwezige pers.

Evenepoel pareert Merckx
Evenepoel, stilaan geërgerd wanneer hij even later nogmaals gepolst werd naar zijn specifieke functie, beaamde. “We hebben maar één plan, en dat is Wout. Eén ultieme kopman waar we zo veel mogelijk werk voor moeten doen, dat maakt het gemakkelijk. Voor de rest is het nog af te wachten wat Sven in petto heeft, qua rolverdeling. Alleen Tim Declercq weet zeker wat hem te wachten staat.”

Niemand minder dan Eddy Merckx uitte deze week in Het Nieuwsblad nochtans zijn twijfels bij ‘de knecht Evenepoel’. De grootste aller tijden suggereerde om Evenepoel thuis te laten “omdat hij toch alleen maar voor zichzelf rijdt, zoals in Tokio.” Het toptalent van Deceuninck-Quick Step was not amused met die woorden, zo bleek.

“Met hem is het altijd iets”, aldus Evenepoel. “Dat is gewoon heel jammer. Misschien pikt het dat ik niet bij zijn zoon in de ploeg ben gaan rijden. Ik heb veel respect voor hem en zijn palmares, maar dat is blijkbaar niet wederzijds. Hij zou moeten weten dat ik ook maar gewoon mijn best doe en hard werk. Ik sta niet aan de start om de ploeg te flikken. Dat komt niet eens in mij op.”

Van Aert is zondag de grote man bij de Belgen – foto; Cor Vos

Fouten van Qatar vermijden
Allen voor één, het is een scenario dat ook enig risico inhoudt. Denk maar aan het WK in Qatar van 2016, waarin de Belgische equipe sterk vertegenwoordigd was in de eerste waaier, maar dat overwicht niet uitbuitte. Kevin De Weert zette alles op Tom Boonen, een derde plaats met een wrange nasmaak was het gevolg.

“Maar die fout zie ik ons niet meer maken”, vertelde Stuyven. “Ik stond toen al niet achter die tactiek, maar je moet je daar op dat moment wel gewoon naar schikken. Ik vind dat we nu wel met een andere situatie zitten. Ik heb nu meer vertrouwen in de sprint van Wout dan die van Tom tegen Cavendish en Sagan.”

Vreemd gedoe
Verder was het een vreemde, bijna gênante persconferentie, met veel gesloten vragen en korte antwoorden. Met hoeveel ploegmaats moet Wout idealiter de slotronde in? “Een à twee man.” Waar zal de koers openbreken? “Op de laatste keer de Flandrienlus.” Wie zijn dan de grootste tegenstanders? “De Denen en de Italianen?” En is een massasprint realistisch? “Alles kan.”

Alleen Evenepoel had helemaal aan het einde nog een uitleg klaar over zijn gevoel en vorm. “Ik start hier zonder stress, omdat ik eindelijk terug het gevoel heb van voor de val. Misschien zelfs beter. Ik heb de afgelopen koersen gemerkt dat ik door zo relaxed te zijn, veel gemakkelijker kan wringen en vooraan kan geraken. Dat gevoel wil ik zondag doortrekken. Ik kijk er naar uit om het op mijn jonge leeftijd allemaal mee te maken”, sloot de winnaar van de Druivenkoers af.