Interview Minerva-ploegleider Preben Van Hecke stelde het voor het seizoen al: van Thimo Willems hebben we het laatste nog niet gezien. De voormalige Belgische kampioen heeft afgelopen week volledig gelijk gekregen. Wat een beetje meer zelfvertrouwen al niet met een mens kan doen.

De 26-jarige Willems is een trage groeier, maar de laatste weken gaat zijn curve plots exponentieel omhoog. Eerst was er zijn zege tegen doorwinterde profs in de GP Vermarc, maar vooral de Brussels Cycling Classic deed toch wat monden openvallen. Een continentale renner die bijna een 1.Pro-koers naar zijn hand zet, dat hebben we al een hele tijd niet meer gezien.

“Daarom kon ik na afloop zo snel de omschakeling maken van een enorme teleurstelling, naar trots. Je wint bijna nooit een koers, dus als je elke keer als je niet wint ontgoocheld moet zijn, dan ga je elke koers met een slecht gevoel naar huis. Filip Carpentier was vaak al blij als we eens een verre ereplaats reden of in beeld kwamen op tv, maar als hij had gezien dat we op dit niveau meededen voor de winst, zou hij helemaal uit zijn dak zijn gegaan.”

“Ik moet onthouden dat ik in de laatste rechte lijn alles heb gegeven en ik denk niet dat ik één per uur sneller kon rijden. Ik heb gewoon de pech gehad dat er met Taco van der Hoorn een wel héél sterke beer achter mij aan kwam. Veel renners zouden beginnen twijfelen en naar elkaar beginnen kijken. Taco niet.”

Eindelijk weer aanvallend koersen
Willems was ook in zijn driejarige periode bij Sport Vlaanderen-Baloise geen slechte renner, maar zijn talent kwam er niet altijd tot uiting. Wat maakt dit seizoen dan het verschil? “Enerzijds is er de pechfactor waar ik de vorige jaren mee te maken kreeg. Klierkoorts, COVID-19, valpartijen op slechte momenten, noem maar op. Dit jaar blijft mijn deel gelukkig achterwege.”

Foto: Minerva Cycling

“Die pech zorgde telkens voor een mentale setback, waardoor mijn zelfvertrouwen soms kelderde. Je hebt zelfvertrouwen nodig om te durven koersen, en dat was ik kwijtgeraakt. Het is nochtans al van bij de beloften dat ik mijn prijzen pak door offensief te koersen en dat probeer ik nu weer te doen. Ik maak op voorhand een duidelijk plan, en in de finale staat Preben Van Hecke mij bij. Hij heeft de ballen om mij dingen te laten proberen. Wat ik zelf soms mis, omdat ik niet voldoende geloof in eigen kunnen heb. Maar als Preben mij iets zegt, dan doe ik dat wél.”

Willems ging op die manier positief om met zijn gedwongen exit bij Sport Vlaanderen-Baloise. Andere renners zouden de handdoek in de ring hebben gegooid. “Ik heb ook lang getwijfeld om door te gaan, maar je moet je kansen op dit niveau gewoon grijpen. Oké, de budgetten en omkadering zijn logischerwijs beter op een niveau hoger. Maar uiteindelijk zijn het de benen die spreken. Als je er geen probleem van maakt, speelt het niet in je hoofd en zal je wel presteren.”

Toekomst in de ProSeries?
Het is de vraag hoelang Willems nog in het Minerva-truitje rijdt. Aan het begin van het jaar verklaarde hij nog dat hij heel straf uit de hoek zou moeten komen om een stapje hogerop te zetten. Nu ziet het er steeds beter uit. Ploegen als Bingoal Pauwels Sauces WB moeten dit ook gezien hebben. “Inderdaad. De bal ligt nu in het kamp van de ploegen. Ik denk dat ik al bewezen heb dat ik het waard ben, maar het is nu aan hen om vertrouwen in mij te hebben en de kans te gunnen.”

“Intussen blijf ik keihard leven voor mijn vak en lekker aanvallend koersen. Ik voel dat ik jaar na jaar progressie blijf maken en blijf verbeteren qua wattages. Ik lees de koersen beter, ik kan me beter positioneren, ik rijd finales. Dat doet me denken dat ik in dit soort koersen echt mijn plaats heb. Hopelijk kan ik in het Hageland, de Baloise Belgium Tour en het BK die lijn doortrekken.”