Youri Coudron

• vrijdag 15 maart 2024 om 09:00

Sprinters boven in de Classic Brugge-De Panne. Het traject tussen Brugge en kuststad De Panne staat sinds 2018 enkel en alleen in het teken van de snelle mannen. Toch is deze huidige voorjaarsklassieker bij een groot deel van het publiek wellicht beter bekend als de Driedaagse van de Panne-Koksijde. WielerFlits neemt je mee in de historie van deze wedstrijd.

Allicht kent u de Classic Brugge-De Panne beter als de Driedaagse van De Panne-Koksijde, maar wist u dat de wedstrijd begon als een vierdaagse? De Kempense sponsor IJsboerke, dat met de gelijknamige profploeg dikwijls in hotel Terlinck in De Panne verbleef tijdens de nabijgelegen Vierdaagse van Duinkerke, zette haar armen onder het project. In samenwerking met de Koninklijke Veloclub De Panne Sportief kwam in 1977 de eerste ‘Vierdaagse van De Panne’ tot stand.

Hoe zag de rittenkoers er toentertijd uit? De vierdaagse bestond uit – jawel – vier ritten tussen Tielen, de thuishaven van de ijsfabrikant, en de meest westelijke kuststad van Vlaanderen: De Panne. De verdeling was een keurige 50/50 tussen tijdritten en ritten in lijn. Een ploegentijdrit, een etappe tussen De Panne en Tielen, een ritje in de omgekeerde richting en een afsluitende tijdrit zorgde voor vier dagen koersplezier. Vooral de aanwezigheid van Primavera-laureaat Jan Raas en Tourwinnaar Lucien Van Impe maakte van die allereerste editie een succes.

Rudy Pevenage tijdens de Tour van 1980, in dienst van de ploeg gesponsord door IJsboerke – foto: Cor Vos

In de jaren erna had de organisatie moeite om genoeg sponsoren binnen te slepen. Het resulteerde in een reductie van het aantal ritten van vier naar drie. Een vierdaagse met slechts drie ritten zorgt natuurlijk voor verwarring. Een naamsverandering volgde dan ook snel. Ook het parcours werd meer divers. Zo zagen we vanaf de jaren 80 echte wielersteden als Herzele en Zottegem regelmatig hun intrede maken als start- of aankomstplek. Pas vanaf de jaren 90 kwam er een vaster patroon in het rittenschema. De ploegentijdrit ging op de schop, en in de plaats kwam Koksijde zich met de debatten bemoeien.

Aangezien de Driedaagse op de dinsdag, woensdag en donderdag voor de Ronde van Vlaanderen werd verreden, zocht organisator Bernard Van de Kerckhove in de eerste rit vaak een gelijkaardig terrein op in de Vlaamse Ardennen, zodat de renners nog die laatste competitieprikkel konden opzoeken voor Vlaanderens Mooiste. Op dag twee konden de sprinters hun hartje ophalen in afwisselend Koksijde of deelgemeente Oostduinkerke, om op de laatste dag nog zowel een sprintcriterium in De Panne als een tijdrit over onder andere de Zeedijk op het programma te zien staan. Het algemeen klassement werd in die tijdrit vaak in een beslissende plooi gelegd.

Philippe Gilbert won de laatste echte Driedaagse van de Panne-Koksijde – foto: Cor Vos

In de jaren ’00 en ’10 lieten steeds meer toppers de Driedaagse links liggen, tot ongenoegen van de organisatie. Na jaren van twijfel werd pas vanaf 2018 besloten de koers om te dopen tot eendaags event. Al ging dat deze keer niet direct gepaard met een naamsverandering. In 2018, 2019 én 2020 werd de Driedaagse Brugge-De Panne verreden, die maar één dag duurde. Juist. Pas in 2021 werd het meerdaagse element uit de naam gehaald.

De kalender was intussen ook wat gewijzigd, waardoor semiklassieker Dwars door Vlaanderen plots de plek van ultieme voorbereiding op De Ronde kreeg toegewezen. De koers moest op zoek naar een nieuwe identiteit én een nieuwe plek op de kalender. Uiteindelijk vonden ze dan ook een nieuwe datum: de woensdag na Milaan-San Remo. Wat hield de wedstrijd in? Een sprintkoers met de spectaculaire waaierpassage door De Moeren als hoogtepunt en scherprechter. Golazo raakte ondertussen ook betrokken bij de organisatie, waardoor Brugge-De Panne in 2019 een WorldTour-koers werd.

Archiefbeeld van recordhouder Vanderaerden – foto: Cor Vos

Op de erelijst vinden we verschillende grote namen terug. Het opmerkelijkste op de lijst is zonder twijfel de vier overwinningen op een rij van Eric Vanderaerden. Dat deed hij van 1986 tot en met 1989. Een aantal jaar later, in 1993, won Vanderaerden voor de vijfde keer en daarmee is hij ook recordhouder. Verder kleuren renners als Sean Kelly, Frans Maassen, Michele Bartoli, Johan Museeuw, Peter Van Petegem en Alessandro Ballan de erelijst. In recentere jaren voegden topsprinters als Dylan Groenewegen, Tim Merlier en Jasper Philipsen zich in dit rijtje. Wie is de volgende?

Laatste tien winnaars Classic Brugge-De Panne
2023: Jasper Philipsen
2022: Tim Merlier
2021:  Sam Bennett
2020:  Yves Lampaert
2019:  Dylan Groenewegen
2018:  Elia Viviani
2017:  Philippe Gilbert
2016:  Lieuwe Westra
2015:  Alexander Kristoff
2014: Guillaume Van Keirsbulck

In het wielerseizoen 2024 wordt de Classic Brugge-De Panne verreden op woensdag 20 maart.