Chloe Hosking (32) denkt voorzichtig aan het einde van haar carrière. De Australische sprinter zit onder profploeg nadat het project van B&B Hotels werd afgeblazen. “Ik heb al meerdere tegenslagen gehad en ik presteer juist goed als ik met mijn rug tegen de muur sta. Maar misschien is dit de tegenslag te veel”, erkent een gefrustreerde Hosking tegen Cyclingnews.

Hosking wilde aan de zijde van de Française Audrey Cordon-Ragot meedoen aan de Tour de France en bij B&B Hotels haar carrière afsluiten. Ondanks de twijfels, werd de Australische verteld dat alles goed ging komen. Ze had meetings en contact met mensen uit de staf. Maar toch stortte de boel ineen. De nieuwe vrouwenploeg kwam er niet en het mannenteam verdween.

“Het is heel teleurstellend hoe de hele situatie is afgehandeld”, vindt Hosking, die de afgelopen twee jaar uitkwam voor Trek-Segafredo. “Er zijn nog veel vragen die beantwoord moeten worden en ik hoop dat de mensen die er verantwoordelijk voor zijn, hier ook verantwoordelijk voor gehouden worden.”

“Voor mij was het moeilijk om het nieuws te horen, pas nadat andere renners al was verteld om te vertrekken. Waarom werd die informatie niet met alle betrokken renners gedeeld?”, vraagt ze zich af. Daardoor wist ze pas op 6 december dat ze ploegloos was voor 2023.

Australische zomer
De toekomst van de 32-jarige Hosking is voor nu vooral gefocust op de korte termijn. “Ik weet wat ik kan toevoegen aan een ploeg en ik ken mijn waarde. Maar ik ga niet gratis koersen in Europa. Dat punt ben ik al gepasseerd in mijn carrière. Het is belangrijk dat vrouwen hun waarde inzien en dat ze niet met minder genoegen nemen”, zegt ze.

Het nationale team Roxsolt Liv SRAM heeft Hosking een plek aangeboden in de ploeg voor de komende kleine Australische koersen. En mogelijk kan ze de Cadel Evans Great Ocean Road Race rijden voor de nationale ploeg. “Ik heb een volledige voorbereiding gedraaid, dus ik ga de Australische koersen gewoon rijden. Zoveel ik kan, en dan zien we wel waar ik in februari sta”, sluit ze af. “De onzekerheid is lastig, maar het is vooral moeilijk te verteren dat een mogelijk pensioen niet mijn eigen keuze is.”