De eerste sprintersrit in de Giro d’Italia, met aankomst in Fossano, is gewonnen door Tim Merlier. De Belg was na een razendspannende finale, die werd gekruid door een duo-aanval van rozetruidrager Tadej Pogacar en Geraint Thomas, de snelste in de sprint. Jonathan Milan en Biniam Girmay eindigden als tweede en derde.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Pas op de derde dag van de Giro d’Italia van 2024 leken de sprinters hun eerste kans te kunnen krijgen. In een etappe van 166 kilometer reed het peloton vandaag zuidwaarts van Novara richting Fossana. Na twee ritten met veel hoogtemeters konden de rappe mannen hun hart ophalen. Met ruim 800 hoogtemeters viel het vandaag goed mee, al werd de slotfase nog wel wat lastiger gemaakt door twee korte heuvels bij Cherasco (1,2 km aan 6,1%) en in Fossano (1,8 km aan 4,2%) zelf. Goed positioneren leek voor de kanshebbers op de dagzege dus een must.

Geen animo voor de vroege vlucht
Maar vooraleer we gingen sprinten in Fossano, moesten de sprintersploegen eerst nog een tijd achter de vroege vlucht aanrijden. Toch? De weg lag open voor de aanvalslustigen, maar die waren er aanvankelijk niet. Iedereen hield zich koest in de eerste wedstrijdkilometers. De renners zagen vooral een mogelijkheid om na twee intense openingsdagen even bij te praten. Het bleek de aanzet tot een heuse wandeletappe. Intermaché Wanty en Alpecin-Deceuninck wisselden elkaar af aan kop van het peloton, maar dit ging aan een bijzonder laag tempo.

Pogacar blinkt in zijn roze trui – foto: Cor Vos

In aanloop naar de beklimming naar Lu (vierde categorie) vonden enkele renners het welletjes en kregen we dan toch wat koersvertier. In aanloop naar de klim probeerden enkele coureurs weg te komen, onder wie Lilian Calmejane (Intermaché Wanty), maar het viertal werd al snel weer ingerekend door Daan Hoole in dienst voor Lidl-Trek. Calmejane legde zich er niet zomaar bij neer en besloot opnieuw aan te vallen. De Fransman staat met twintig punten voorlopig derde in het bergklassement en wilde zijn puntentotaal vandaag verder uitbreiden.

Calmejane doet goede zaken voor bergklassement
Het peloton liet nu wel begaan en zo begonnen Calmejane en zijn medevluchter Davide Ballerini (Astana Qazaqstan) met voorsprong aan de enige gecategoriseerde helling van de dag van vierde categorie. De twee koplopers leken overigens niet echt happig om door te rijden. Calmejane zat vooral met de bergpunten in zijn hoofd en werd door Ballerini geen strobreed in de weg gelegd. De Fransman mocht drie bergpunten op zijn conto bijschrijven en liet zich daarna weer uitzakken naar het peloton.

En Ballerini? Die reed in zijn eentje nog iets langer voor de meute uit, maar zag ook al snel het heilloze van zijn missie in. Na een lange en trage achtervolging werd ook de Italiaan weer bij de lurven gegrepen en was het traag de kilometers aftellen richting de finale. Dit was gelukkig echter van korte duur, want in aanloop naar de eerste tussensprint van de dag in Masio werd het tempo in het peloton weer flink opgedreven. De sprint die volgde, bleek een kolfje naar de hand van Jonathan Milan, die daarmee de volle buit wist te pakken.

Een gehavende Kooij maakte deel uit van een interessante kopgroep – foto: Cor Vos

Tussensprint zorgt voor zeer omvangrijke en sterke kopgroep
De Italiaan van Lidl-Trek – vorig jaar nog winnaar van het puntenklassement – streek zo twaalf punten op. Edward Planckaert (de lead-out van Kaden Groves) en Olav Kooij werden respectievelijk tweede en derde. De rust leek daarna weer terug te keren, maar niets bleek minder waar.  Filippo Fiorelli, nog altijd de leider in het puntenklassement, wilde wegrijden met het oog op de volgende tussensprint. De Italiaan van VF Group-Bardiani bleek zo de initiator van een zeer interessante kopgroep, waar na een tijdje vol werd doorgereden.

In het peloton had men de ernst van de situatie pas vrij laat door, waardoor de voorsprong al snel opliep richting de anderhalve minuut. Dit was voor Team Polti-Kometa, Movistar en Bahrain Victorious, drie teams die niet mee waren, het sein om de achtervolging te leiden. In de voorste groep van in totaal liefst 24 renners zaten veel snelle mannen mee met Milan, Kooij, Christophe Laporte, Tim Merlier, Kaden Groves, Alberto Dainese, Caleb Ewan, David Dekker, Biniam Girmay en Danny van Poppel.

Richting de tweede tussensprint in Montegrosso D’asti kwam het peloton wat dichter, ook al omdat er in de kopgroep toch met enige reserve werd rondgereden. Niet door Milan, die ook de tweede tussensprint naar zijn hand wist te zetten, dit keer voor Merlier en Groves. In de daaropvolgende kilometers werd het verschil tussen de twee groepen kleiner en kleiner en dus leek een hergroepering aanstaande. Leek, want door het ontzettend hoge tempo werd het peloton op een lang lint getrokken, en ontstonden er diverse scheuren.

Meerdere breuken in het peloton, Uijtdebroeks laat zich verrassen
Het peloton brak niet veel later zelfs in drie stukken. In de eerste achtervolgende groep zagen we rozetruidrager Pogacar en de meeste andere klassementsmannen, maar niet iedereen was bij de pinken. In de groep met geloste renners bevonden Cian Uijtdebroeks – de drager van de witte jongerentrui – Juan Pedro López en Esteban Chaves zich plots in een zeer penibele situatie. Voor deze renners liep het gelukkig met een sisser af: met nog minder dan vijftig kilometer te gaan kwam alles weer samen in de achtervolging op de kopgroep.

En ook de voorste groep was bezig met zijn laatste stuiptrekkingen, want op 43 kilometer van Fossano kwam het peloton weer aansluiten. Na deze schermutselingen keerde de rust weer terug in de Giro-karavaan, al kon het peloton zich ook alweer opmaken voor de verraderlijke finale. Op 22 kilometer van de meet was er nog een laatste tussensprint, maar dit keer voor de bonificatieseconden. Pogacar liet deze de kans niet liggen om zijn voorsprong in het klassement nog wat te vergroten en pakte – achter Ben Swift – nog twee seconden mee. Een eveneens attente Thomas was goed voor één extra seconde.

De roze man laat zich zien op laatste helling
Na de tussensprint ging het in een rotvaart naar de laatste tien kilometer, waar de renners dus nog twee korte klimmetjes moesten zien te overwinnen. Op de eerste helling werd er bijzonder hard doorgetrokken, maar bleef de boel bijeen. Op de tweede klim ging het zo mogelijk nog een tandje sneller, mede door het tempo van INEOS Grenadiers. Niemand minder dan Thymen Arensman besloot alle registers open te trekken, met Thomas in zijn wiel, maar de meeste rappe mannen wisten zich goed te handhaven.

Pogacar kon zich niet bedwingen in de finale – foto: Cor Vos

Mikkel Honoré had echter andere plannen en dus besloot de renner van EF Education-EasyPost vlak voor de top te versnellen. De Deen kreeg het gezelschap van… Pogacar en Thomas. De man in het roze zag een unieke kans om de sprinters een loer te draaien en nam zonder aarzelen over. Dit bleek de doodsteek voor Honoré, die glad uit het wiel werd gereden. Thomas wist op hangen en wurgen het wiel van de ontketende Pogacar te houden. De twee topfavorieten voor de eindzege begonnen zo met voorsprong aan de laatste kilometer.

Maar het bleek net niet genoeg om uit de greep te blijven van de sprintersteams, al kwam Pogacar nog wel erg dicht bij zijn tweede zege. De Sloveen opende nog wel zijn sprint, maar werd op goed 300 meter van de streep toch overvleugeld door de rappe mannen. In de sprint die volgde leek Milan op weg naar de zege, maar de sterke Italiaan moest toch zijn meerdere erkennen in Merlier. De Belg won zo de eerste sprintclash van deze Giro, en was nog maar eens de beste in de eerste sprintersrit van een grote ronde.

• 

  6 mei

  Lees ook Tim Merlier na felbevochten sprintzege: "Mijn zwaarste overwinning tot nu toe"

  6 mei

Milan moest zich dus tevreden stellen met de tweede plaats, Biniam Girmay kwam als derde over de streep. Olav Kooij raakte in de sprint wat ingesloten en kwam zo niet verder dan plek zes. Met Jenthe Biermans (4e) eindigde er overigens nog een tweede Belg in de top-10. Fabio Jakobsen moest in de finale laten lopen en kwam dus niet aan sprinten toe.