Olympisch kampioen Greg Van Avermaet stapte in Siena ontgoocheld op de teambus. “Nee, ik ben niet met een voldaan gevoel over de finish gereden. Op de Monte Sante Marie blies ik mezelf op. Daarna herstelde ik, maar de koers was voorbij.”

Het was op meer dan vijftig kilometer van de finish, dat we Greg Van Avermaet uit het peloton der favorieten zagen wegrijden. “Ik wilde anticiperen”, vertelde hij anderhalf uur later in de teambus. “Ik denk niet dat dat een slecht idee was. Maar op de klim zelf verloor ik toch contact met de zes besten.”

“In de daaropvolgende afdaling probeerde ik alsnog het gat te dichten, maar mijn benen reageerden niet zoals ik gehoopt had. Ik heb me daar een beetje opgeblazen, waardoor ik ontzettend veel posities verloor. Daarna kon ik goed herstellen, maar de wedstrijd was voorbij.”

Van Avermaet in het spoor van Tobias Foss – foto: Cor Vos

“Geen voldaan gevoel”
En dat was balen voor de olympische kampioen. “Omdat ik nu niet het gevoel heb dat ik alles gegeven heb. Normaal kom je met een voldaan gevoel over de finish, in de wetenschap dat je er alles hebt uitgehaald. Nu voelt het wat vreemd aan. Op het moment dat het moest, kon ik niet mee. Daarna was de koers over.”

Van Avermaet finishte uiteindelijk als negentiende, op net geen zesenhalve minuut van winnaar Van der Poel, in het zog van zijn Franse ploegmaat Clement Venturini en Bauke Mollema.