foto: Il Piccolo Airone

Greg Van Avermaet (27) fietst deze dagen door de zandvlaktes van Oman. Vorige week reed hij voor Team BMC in de Ronde van Qatar, daar waar het zes jaar geleden voor hem allemaal begon. In het shirt van Predictor-Lotto debuteerde Den Greg in 2007 op het hoogste niveau. In de vijfde rit van Al Zubarah – Mesaieed won hij de sprint van een kopgroep van tien. Met ereplaatsen dat jaar in de Ronde van het Groene Hart, de Ronde van België en ritwinst in de Tour de Wallonie en Memorial Rik van Steenbergen bevestigde de jonge Belg zijn belofte.

Een jaar later, in het shirt van de nieuwe naamgever Silence – Lotto, stond Van Avermaet in Qatar opnieuw op het podium. Ditmaal won hij de derde plek in het algemeen klassement. Het was een voorteken voor een succesvol seizoen. Een derde plek in de E3-prijs Harelbeke en tweede in het eindklassement van de Ronde van België en Tour de Wallonie waren kanttekeningen ten opzichte van de ritwinst en puntentrui in de Ronde van Spanje.

In de twee daarop volgende jaren stokte de progressie. Ereplaatsen gedurende het seizoen waren het hoogst haalbare. Gebukt onder de suprematie van ploegmaat Philippe Gilbert lukte winnen niet meer. Hij besloot zijn geluk elders te beproeven. In de zomer van het seizoen 2010 onthulde Van Avermaet naar BMC te verkassen.

Het bleek een schot in de roos. Met top tien-prestaties in Milaan-San Remo en Luik-Bastenaken-Luik, en in de herfst van het seizoen de zege in de semiklassieker Parijs-Tour liet Van Avermaet opnieuw zien potentieel in de benen te hebben.

Vorig seizoen weerhielden problemen aan de hiel hem van het hoogste treetje. Vijfde plaatsen in de Strade Bianche en Brabantse Pijl, en vierde in de Ronde van Vlaanderen, toverden geen lach op zijn gezicht. Wielrennen is een sport waar alleen winnen telt, zegt hij. “Het is enorm frustrerend dat ik dicht bij de zegebloemen kwam, maar ze niet kon grijpen”, verzuchte Van Avermaet tegenover WielerFlits.

Met een knalstart opende Van Avermaet in de woestijnen van Qatar het nieuwe seizoen. De tweede etappe, een veertien kilometer lange ploegentijdrit, werd door de rode brigade gewonnen. Team Sky en wereldkampioen ploegentijdrit Omega Pharma-Quickstep eindigden op vier en tien seconden. Het is voor de Belg zijn eerste seizoenssucces.

Het bovengemiddeld hoge niveau binnen de ploeg en een stabiele winter van de Belg verklaren het dagsucces in Qatar. “Dit jaar maak ik opnieuw deel uit van een topploeg. En als ik voor eigen rekening spreek: de trainingswinter was goed. Ik ben verhuisd naar Wallonië. Mede vanwege de betere trainingsomstandigheden. In Wallonië is bergop trainen gewoonweg eenvoudiger. Ik ben helemaal klaar voor het seizoen.”

Na te hebben warmgedraaid in Qatar en buurstaat Oman, mikt Van Avermaet op de dubbel in het openingsweekend: Omloop Het Nieuwsblad en Kuurne-Brussel-Kuurne. Vervolgens zakt hij met de ploeg af naar Italië, om opnieuw stof te happen. Ditmaal op de onverharde wegen van de Strade Bianche. Deze herontdekte koers staat hoog op het verlanglijstje. Vorig jaar strandde Van Avermaet in finishplaats Sienna op de vijfde plaats, 48 tellen na Fabian Cancellara.

foto: Sirotti

Van Avermaet viseert zich op eendaagskoersen. Van Milaan-San Remo tot Luik-Bastenaken-Luik. En alles wat daar tussen valt. Een ongebruikelijke combinatie, maar Van Avermaet heeft in iedere afzonderlijke klassieker een top tien notering behaald. In La classica di Primavera van 2011 plaatste Van Avermaet een indrukwekkende demarrage op de Poggio. Weggereden uit een kopgroep van vier dook hij als eerste de gevaarlijke en bochtige Poggioafdaling in. Op drie kilometer van de streep werd hij – onder gezag van Cancellara – gegrepen. Matthew Goss won uiteindelijk de sprint van een uitgedunde kopgroep van acht.

Ondanks dat hij zowel in de Vlaamse als Waalse klassiekers zich wil tonen, verwacht hij in het aan Nederland grenzend gebied over betere kaarten te beschikken. “Vlaanderen is qua parcours toch iets meer voor mij. Maar nog altijd kan ik alle wedstrijden aan.” Het voordeel overal in de finale te kunnen meestrijden kent als nadeel nergens een procent extra profijt te hebben. Van Avermaet erkent dat: “Het zou makkelijker zijn als je een specialiteit zou hebben. Dan kan je focussen. Als je bijvoorbeeld in Luik-Bastenaken-Luik of de Amstel Gold Race in de finale er af wordt gereden, maar dat is niet zo. Ook in de heuvels kom ik mee. Het is balanceren waar ik mee kan doen.”

Wereldkampioenschap
Tijdens het WK in Valkenburg ontpopte Van Avermaet zich tot luitenant van kopman Gilbert. De Belgische ploeg glorieerde in haar missie door Gilbert heel de wedstrijd van dienst te zijn. Vanwege het foutloze voorwerk van Van Avermaet lukte het Gilbert een beslissende krachtsexplosie op de Cauberg te plaatsen. De Waal soleerde naar de finishlijn. “Het is mooi om van zo dichtbij iemand wereldkampioen te zien worden. En er een aandeel in te hebben gehad”, voegt hij toe. “Als jonge kerel droom je ooit wereldkampioen te worden.”

De eerstvolgende kans zijn droom te verwezenlijken is in september, in het Italiaanse Firenze. “Vorig jaar heb ik het traject in Firenze verkend. Het is een heel lastig parcours. Ik zou mee kunnen komen, maar dan is het op het limiet. Met twee klimmen, eentje van een kilometer en heel steil, die andere van drie kilometer loopt wat geleidelijk. Ik voorspel dat dit WK voor de echte klimmers als Alberto Contador en Joaquim Rodriguez gaat zijn.”