Dylan van Baarle is de nieuwe Nederlandse kampioen op de weg. De hardrijder van Jumbo-Visma demarreerde in de finale op het juiste moment en ‘afstopper’ Olav Kooij bleek in de achtergrond de perfecte ploegmaat. Die laatste wist topfavoriet Mathieu van der Poel, die het nog wel probeerde, vakkundig te neutraliseren.

Een must-have voor wielerfans! Op 20 september verschijnt er weer een nieuwe RIDE Magazine. Onze 172 pagina’s dikke najaars-editie staat weer vol met prachtige wielerverhalen om heerlijk van te genieten. Bestel jouw exemplaar nu online voor slechts € 9,95. Snelle beslissers ontvangen 15 euro korting bij FuturumShop. RIDE extra voordelig lezen? Neem dan nu een abonnement en krijg 20% korting!

De strijd om het rood-wit-blauw werd vandaag afgesloten met het NK wielrennen voor elitemannen. In Zuid-Limburg was een parcours van 220,4 kilometer uitgezet, met onderweg meerdere korte beklimmingen. De finale van het NK zou losbarsten op een lokale ronde van 19 kilometer, die ongeveer 180 hoogtemeters telde. De omloop kende – met de Kollenberg (0,5 km aan 6,8%), de Stockselseweg (0,4 km aan 5,3 procent) en de klim op het Watersley Sports & Talent Park (600 meter aan 5,3%) – drie potentiële scherprechters. Op de laatste helling werd ook gefinisht.

De vroege vlucht met Gesink en Kooij – foto: Cor Vos

Jumbo-Visma opent de koers met Kooij en Gesink
Het was na de start even wachten op de eerste serieuze aanval, maar na goed vijftien kilometer sprongen twee renners weg uit het peloton. Opvallend: Olav Kooij besloot zich in de openingsfase al met de debatten te bemoeien. De sprinter van Jumbo-Visma trok – samen met Jasper Haest van VolkerWessels Cycling Team – ten aanval. Deze twee coureurs wisten een vijftiental seconden uit te lopen, maar werden richting de Loorberg alweer bij de lurven gegrepen. Niet veel later gingen Kooij en Haest opnieuw in de aanval en dit keer hadden ze – met drie andere renners – meer succes.

Kooij en Haest kregen het gezelschap van Robert Gesink (Jumbo-Visma), Jochem Kerckhaert (BEAT Cycling Club) en Timo de Jong (VolkerWessels Cycling Team) en deze vijf aanvallers kregen wel de zegen van het peloton. De voorsprong liep zo al snel op richting de drie minuten. Jumbo-Visma wist zichzelf zo een ideale uitgangspositie te verschaffen richting de finale, met liefst twee (zeer sterke) renners in de kop van de koers. Alpecin-Deceuninck, de ploeg van topfavoriet Mathieu van der Poel, had daarentegen niemand mee. De formatie werd – met slechts vier deelnemers – dan ook al vrij snel in de verdediging gedrukt.

foto: Cor Vos

Alpecin-Deceuninck controleert in het peloton
Alpecin-Deceuninck besloot wel zijn verantwoordelijkheid te nemen in de achtervolging op de vijf koplopers, en dus was het aan Oscar Riesebeek, Mees Hendrix en Ramon Sinkeldam om het verschil binnen de perken te houden. De blauwhemden lieten het verschil in de eerste koershelft oplopen naar maximaal vier minuten, maar de voorsprong van de vijf vluchters werd daarna al vrij snel weer gehalveerd. Met nog negentig kilometer te gaan, was de voorsprong van Gesink, Kooij, Kerckhaert, De Jong en Haest gezakt naar de drie minuten. Er leek met andere woorden nog niks aan de hand voor Van der Poel.

Alleen: van een georganiseerde achtervolging was inmiddels geen sprake meer. Door de smalle wegen, de hoge snelheid en de verschillende heuveltjes was het peloton inmiddels uiteengeslagen in verschillende groepen. De demarrages volgde elkaar nu in rap tempo op. Zo was uittredend kampioen Pascal Eenkhoorn zeer bedrijvig en ook Mathieu van der Poel opende de aanval, maar het waren Ide Schelling, Bart Lemmen en Frank van den Broek die een succesvolle tegenaanval op poten wisten te zetten. Deze drie renners openden de jacht naar de overgebleven koplopers Gesink, Kooij, Kerckhaert en Haest.

foto: Cor Vos

Van der Poel probeert, maar raakt niet weg
En Van der Poel. Die zat als eenling een beetje gevangen in de ploegentactiek van Jumbo-Visma. De grote favoriet probeerde zich wel te ontdoen van zijn tegenstanders, maar zijn versnellingen werden vakkundig geneutraliseerd door de geel-zwarte mannen. Heel even leek Van der Poel ribbedebie na een indrukwekkende versnelling op een van de klimmetjes, maar MVDP kon zijn inspanning toch niet doortrekken en werd zo weer ingerekend door een achtervolgende groep, met daarin onder meer Eenkhoorn, Cees Bol, Dylan van Baarle en Gijs Leemreize.

Op de voorlaatste klim van het lokale circuit schoot de topfavoriet een nieuwe pijl en dit bleek de aanzet tot een succesvolle tegenaanval. Van der Poel werd geschaduwd door Marijn van den Berg en Dylan van Baarle, die niet meteen bereid waren om over te nemen, maar toch wisten deze drie renners het gat met de (inmiddels) zeven koplopers te dichten. Met nog goed 35 kilometer te gaan was de samensmelting een feit en zo trokken we met tien koplopers naar de laatste ronde van 19 kilometer: Van der Poel, Van Baarle, Van den Berg, Gesink, Kooij, Schelling, Lemmen, Frank van den Broek, Haest en Kerckhaert.

Van den Broek op weg naar sensationele zege?
Deze renners werkten aanvankelijk best goed samen en wisten zo hun voorsprong te vergroten op een achtervolgende groep, waar de renners vooral naar adem hapten. De koers lag even in een plooi, maar niet voor lang, want op goed twintig kilometer van de streep besloot Van der Poel nogmaals zijn duivels te ontbinden. De renner van Alpecin-Deceuninck slaagde er echter niet in om Van den Berg en Kooij uit het wiel te kletsen, en niet veel later kwamen ook de andere renners terug. Het was wachten op een nieuwe demarrage en die kwam uit de kuiten van… Frank van den Broek.

De 22-jarige van het continentale ABLOC, die woensdag al zesde werd op het NK tijdrijden, sloop op kousenvoeten weg en de achtervolgers waren niet bereid om voor elkaar de kastanjes uit het vuur te halen. Ook Van der Poel hield zich afzijdig, wellicht om zijn benen te sparen voor een laatste verschroeiende aanval. Van den Broek rook daarentegen zijn kans en wist in een mum van tijd twintig seconden uit te lopen op de achtervolgende groep. Was dit genoeg om uit de greep te blijven van de grote mannen? Het antwoord was nee, want op tien kilometer van de aankomst werd hij voorbijgesneld door een gele TGV.

foto: Cor Vos

Van Baarle op z’n Van Baarles, Van der Poel gevangen
Die gele TGV was Dylan van Baarle, die op z’n Van Baarles – op zeer sluwe wijze – wegreed uit het groepje met Van der Poel. Die laatste besloot niet te reageren en was zo op achtervolgen aangewezen. Van Baarle slingerde ondertussen de motor aan, ging op en over een moegestreden Van den Broek en de voorsprong van Baarle liep al snel op tot goed vijftien seconden. Van der Poel moest iets doen en dus probeerde hij met een ultieme versnelling nog naar Van Baarle te rijden. Van der Poel wist met een fikse versnelling zijn overgebleven concurrenten te lossen, maar hij kreeg er één renner niet af: Kooij.

De sprinter speelde vervolgens het ploegenspel perfect. Kooij nam namelijk niet over van Van der Poel, in de wetenschap dat Van Baarle vooruit reed. Dit bleek een beslissend moment in de koers: Van Baarle was namelijk gevlogen en soleerde in de laatste kilometers op indrukwekkende wijze naar zijn eerste Nederlandse titel. Van Baarle had uiteindelijk alle tijd om zijn titel te vieren. Kooij maakte het feestje van Jumbo-Visma niet veel later helemaal compleet door als tweede te finishen, Van der Poel druppelde als derde binnen.

foto: Cor Vos