foto: Marcel Koch

De voorspelde tweestrijd tussen Lars Boom en de nieuwe man aan het front, Lars van der Haar, werd nooit een spannend duel. Al vroeg in de wedstrijd liet Van der Haar, op het bevroren parcours van de Beekse Bergen, zijn naaste belagers achter zich. Boom en Thijs van Amerongen zouden hem niet meer in het vizier krijgen. WielerFlits peilde de reacties na afloop.

De voorbije jaren was het Nederlands kampioenschap een kolfje naar de hand van Boom. Sinds zijn intrede bij de elite in 2008 is hij ongeslagen. Na vijf jaar is die zege reeks abrupt beëindigd door naamgenoot Van der Haar. De vierdejaars belofte, die met dispensatie mee mocht strijden op het hoogste niveau, was een maat te groot voor zijn concurrenten. “In de bochten moest ik toegeven”, bekent uittredend kampioen Boom. “Van der Haar ging daar steeds sneller doorheen. De verloren meters kan je niet blijven goedmaken. Maar het ging absoluut niet slecht”, verklaart de ex-wereldkampioen. “Dit was de beste van de drie crossen.”

Nadat Boom op geruime achterstand van de winnaar de finish passeerde, seinde hij een official linea recta naar de verwarmde camper te willen. Het toegestroomde publiek versperde hem de weg. In de verzorgingstent, en hersteld van de inspanning, feliciteert hij Van der Haar. “Ik heb een waardig opvolger. Het werd tijd voor Van der Haar om toe te slaan. Hij zal de trui laten zien, want dit geeft motivatie,” spreekt Boom uit ervaring. “Ik was jaren de beste veldrijder van Nederland, daarom doet het geen pijn om afstand te doen van de titel. Volgend jaar ben ik er gewoon weer bij, als er dan een modderig parcours is, wil ik die trui weer terugwinnen”, verzekert de Blanco-renner.

De nieuwe Nederlands kampioen prees zich gelukkig met de weersomstandigheden. De vrieskou zorgde voor een steenharde ondergrond. Hoge snelheden en technisch manoeuvreren, precies zoals Van der Haar het graag heeft. “Deze omstandigheden liggen mij. Je behaalt hoge snelheden met minder vermogen. Het rolt makkelijker. De wind kwam vandaag van de zijkant. Je had het nooit tegen of mee.” Tot eigen verbazing kwam Van der Haar al vroeg in de wedstrijd solo aan de leiding. “Ik had verwacht dat het langer bij elkaar zou blijven. Vanuit de start ben ik er vol ingevlogen om de andere het mes op de keel te zetten. Het is geweldig dat ik nu die trui heb”, glundert hij.

Ondanks dat Van de Haar halverwege de koers een geruststellende voorsprong bijeen had gefietst, geloofde hij pas op drie ronden van het einde dat het ging lukken. “Toen wist ik het zeker. Tot twee ronden van einde blijf je volle bak gaan. De laatste ronde heb ik met een smile op mijn gezicht gereden. Dat was genieten.”

Het parcours op het wereldkampioenschap, eind deze maand in het Amerikaanse Louisville, is net als op dit NK een razend snel traject. De Vlaamse ‘concullega’s’ geven Van der Haar grote kansen. “Ze schuiven als snel de favorietenrol van zich af. Ik ga me er niet druk om maken. Bovendien is een WK bij de beloften iets anders dan kampioenschap bij de elite. Die mannen hebben zoveel meer power. Ze zijn alleen bang voor mijn eindschot”, analyseert de kersverse kampioen.

Maar voor het zover is, verdedigt Van der Haar eerst zijn vijfde positie in het wereldbekerklassement, volgende week in Hoogerheide. Het verschil tussen de nummer vijf en zes is maar een paar punten in het klassement. Het verschil in prijzengeld is met tweeduizend euro echter aanzienlijk. “Ik ga dat niet zomaar weggeven aan een Belg”, knipoogt Van der Haar.