Tegen Tadej Pogacar bleek geen kruid gewassen in Strade Bianche, maar Maxim Van Gils eindigde na 215 loodzware kilometers toch maar mooie als derde in Siena. De jonge Belg van Lotto Dstny stond zaterdag voor het eerst op het podium van een topklassieker.

De prestatie van Van Gils komt zeker niet uit de lucht vallen, aangezien de 24-jarige coureur al enkele jaren aan de weg timmert, dit seizoen uitstekend op dreef is en voor de start van Strade Bianche al werd gerekend tot de (schaduw)favorieten voor de overwinning. Alleen: er stond zaterdag geen maat op Pogacar, die op een heroïsche manier zijn eerste koers van 2024 wist te winnen.

Van Gils wist zich – in de schaduw van Pogacar – echter ook in de kijker te rijden. “Ik had wel het gevoel dat ik bij de beteren in koers was”, vertelde hij na afloop in gesprek met Het Nieuwsblad. De jonge Belg streed in de finale met de Let Toms Skujiņš om plek twee. “Ik denk gewoon dat Skujiņš in de finale iets frisser was omdat ik toch lang alleen gereden heb. Op twintig kilometer van de finish voelde ik dat de benen volliepen.”

Regelmaat
“Het was een zware wedstrijd, hé. Allez, mijn vermogensmeter bleek al snel kapot te zijn. Ik heb eigenlijk geen idee welke vermogens ik getrapt heb”, aldus Van Gils, die niet echt verrast is door zijn prestatie. “Ik wist ook wel dat ik goed was en dit is een wedstrijd die me ligt. Vorig jaar werd ik genekt door twee fietswissels, maar vond ik dat top vijf er ook al inzat.”

“Voor mezelf had ik vandaag opnieuw top-vijf als doel gesteld. Op het podium staan met Pogacar is gewoon leuk. Dit is nog maar mijn vierde wedstrijddag en met een eerste, twee keer een derde en een vijfde plaats kan ik alleen maar vaststellen dat er regelmaat in mijn prestaties zit.”