Mike Teunissen is in Turkije bezig aan zijn laatste dagen in het shirt van Sunweb. Zonder tegenslag wordt hij volgend voorjaar één van de sterkhouders bij het vernieuwde Jumbo. “2018 was niet slecht. Het gaf me de hoop dat ik er de komende jaren nog wat kan van maken. Als ik straks een beetje meer vertrouwen en steun krijg, denk ik echt dat er nog meer inzit.”

Hoe kijk je terug op 2018, Mike?
“Ik startte aan het seizoen met het gevoel dat ik nog een flinke stap vooruit moest zetten. Zo niet, dan werd het stilletjes aan tijd om een pure helper te worden, redeneerde ik. Om dan te zien wat ik van waarde kon zijn voor het team en om daar dan een bepaalde rol aan te koppelen. Ik doe het immers niet slecht in de voorbereidingen van de sprints en ik kan ook als wegkapitein ingezet worden. In dat laatste ben ik de voorbije twee jaar gegroeid. Ik krijg vaak complimenten over mijn koersinzicht en tactieken.”

“Nu, dat idee leefde vóór het seizoen, maar desalniettemin blijf je toch altijd de hoop koesteren om een eigen resultaat te rijden. En ondanks de weinige kansen die ik kreeg, liet ik toch een paar mooie resultaten optekenen. Dus je hoort me absoluut niet klagen. Laat me zeggen dat 2018 me de hoop gegeven heeft dat ik er de komende jaren nog wat van kan maken.”

En die rol als ‘helper’ heb je opnieuw uit je hoofd gezet…
“Hopelijk kan ik in het klassieke voorjaar nog de stap zetten richting het absolute topniveau. Ik ben nu net 26 geworden. Als ik 30 ben, kan ik nog altijd gaan knechten. Maar als je weet dat ik dit jaar mijn resultaten behaalde zónder veel steun, dan denk ik dat er meer in zit. En dat is een beetje de discussie die ik gevoerd heb in functie van 2019. Tijdens de gesprekken met de geïnteresseerde teams (Teunissen had vier aanbiedingen, red.) voelde ik bij LottoNL-Jumbo wél dat vertrouwen dat ik bij Sunweb miste.”

Wat uitmondde in een vierjaarscontract. Met garanties op het kopmanschap in bepaalde wedstrijden?
“Dat was geen eis. Ik hoef geen kopman te zijn. Maar in principe liggen er in het voorjaar mooie kansen. Niet alleen met mij, maar ook met de rest van de ploeg. Ga er gerust van uit dat we in het voorjaar een heel sterk team in de breedte hebben. Maar ook in andere wedstrijden zijn er mogelijkheden. Ik ben geen sprinter, maar ik eindigde wel een paar keer in de top tien van een uitgedund groepje. Als ik daar met een plan kan naar toe werken… De voorbije twee jaar klonk het: als die uitvalt en die voelt zich niet goed en jij zit er nog bij, dan kan je nog je kans gaan.”

Laten we eens die voorjaarskern doorlopen…
“Taco van der Hoorn komt er bij. Die was een half jaar out, maar wint daarna wel nog een rit in de BinckBank Tour. Zondag eindigde hij in de top tien in Parijs-Tours. Die jongen heeft heel veel potentieel en zal er wel staan. Timo Roosen eindigde zowel in Québec als Montréal in de top vijf. Amund Grøndahl Jansen is een talentvolle Noor die stilaan ontbolstert. Danny van Poppel liet de voorbije weken ook zien dat hij sterker geworden is en zware wedstrijden aan kan. Dylan Groenewegen zal in wedstrijden zoals Gent-Wevelgem ook wel van de partij zijn. Ik denk dat we een leuk voorjaar tegemoet gaan. En dat is mooi, want het blijven de mooiste koersen. Dat Jumbo daar nu vol op inzet, geeft je ook als renner meer ‘moral’ en vertrouwen.”

Je vergeet er nog eentje, dachten we.
(lachend) “Klopt. Ik weet niet of dat in 2020 of reeds volgend jaar zal zijn. Maar ik kijk echt uit naar een samenwerking met Wout van Aert. Ik ken hem redelijk goed uit het veldrijden en heb met interesse gevolgd hoe hij het voorbije jaar het veld en de weg combineerde. Het leuke aan Wout is dat hij er gewoon graag invliegt, mee de koers kleurt. Dat hij het voorbije voorjaar al zo sterk voor de dag kwam, bewijst alleen maar hoe talentvol hij is. Weet je, het wordt straks nog drummen in die voorjaarskern van Team Jumbo.”

Eerst duiken we de winter in. Zien we jou nog in een of andere veldrit aan de start?
“Helaas. Ik ga crossen, maar bij ons thuis in de bossen, zonder rugnummer. Ik breng liever de winter door op de crossfiets omdat dat toch iets meer dezelfde houding als op de wegfiets is. Maar dan puur als ontspanning. Vorig jaar reed ik een strandrace. Misschien dat ik dat wel nog een keertje doe. Maar het huidige wegwielrennen en het veldrijden, dat is niet te combineren op topniveau.”

Behalve als je Van Aert of Van der Poel heet…
“Maar zij rijden wel een aangepast wegprogramma. Wout heeft geknipt in zijn crossseizoen en rijdt ook op de weg een ander programma. Ik was het voorbije jaar in de weer van januari tot nu. Dan wordt het in je rustperiode moeilijk om ook nog eens in het veld naar een piek toe te werken. Nee, ik ben nu fulltime wegrenner. Maar dat neemt niet weg dat ik het best jammer vind. Het veldrijden blijft een geweldige discipline en tegen veel van de jongens die nu meedraaien in de top tien, heb ik zelf nog gestreden. Wout en Mathieu staken er in mijn beloftenperiode ook al bovenuit, maar veel van die andere jongens die nu meedoen voor het podium, waren toen niet veel beter dan mij.”

Slotvraagje. Staat er in 2019 een grote ronde op de agenda?
“Daar hebben we het nog niet over gehad. Het is in elk geval niet zo dat ik per se de Tour of per se de Vuelta wil rijden. Eentje wel, maar het maakt niet uit welke. Er zijn andere jongens in de ploeg die daar hun prioriteiten hebben. Eenmaal zij met de ploegleiding overlegd en beslist hebben, zien we wel waar ik nog een plekje vind.”