Geen sneeuw, geen ijs en ook geen snelle groene grasweide. Het parcours van het WK veldrijden 2024 is het tegenovergestelde van wat werd voorspeld. In Tabor is het nu ploeteren door de modder.

“Het is veel zwaarder dan verwacht”, stelt Mathieu van der Poel na zijn eerste inspectie. “Ik ben blij dat ik een paar rondjes heb kunnen rijden, want het parcours is heel erg anders dan ik had verwacht. Dit is écht veldrijden, veel zwaarden dan ik aanvankelijk had gedacht en verwacht.”

Met name in de oostelijke grasweide is het ploeteren door de modder. Op dit deel van het 2,95 kilometer lange parcours liggen ook de meeste hoogtemeters.

Net als vorig jaar is er het nodige te doen om de balkjes. Op het parcours in Tabor liggen de balkjes op een oplopende strook, maar daar is het niet om te doen. De hoogte van veertig centimeter maakt erover springen quasi-onmogelijk.

Op social media cirkelen wat beelden van crossers die tijdens de verkenning met succes de balkjes passeerden zonder van de fiets te stappen. Maar dat was wel op een minder drassige ondergrond.

De modderige omloop hoeft voor MVDP niet in het nadeel te zijn. “Het is een eerlijk parcours, waar normaal gesproken de renner met de beste benen wereldkampioen gaat worden. Ik voel mij goed en kijk al uit naar morgen.”

Parcours bij iedereen bekend
Omdat Tábor een klassieker in de cross is, kent menig renner het rondje al als zijn broekzak. Mathieu van der Poel pakte er in 2015 zijn eerste wereldtitel bij de profs en in 2017 zijn eerste Europese titel.

Verder vinden we er in het begin van het seizoen vaak een wereldbekermanche terug. “Je kan het parcours van het WK daar voor zo’n tachtig procent mee vergelijken”, vertelt Jakub Riman, een Tsjechisch WK-deelnemer bij de profs. “De enige echte verschillen zijn dat de sector aan de achterkant in andere richting wordt verreden en daar een lusje extra is toegevoegd. Verder zijn er twee extra bruggen aangelegd.”

Twee weken terug mocht hij tijdens de nationale kampioenschappen, waarin hij door een lekke band op een slecht moment pas twaalfde werd, al eens proeven van de omloop. “Toen was het rondje wél nog bedekt onder een laag ijs, waardoor het in de bochten glad was. Maar dan nog bleef Tábor een omloop waarin elke renner zijn krachten kwijt kan en de beste versie van zichzelf kan zijn.”