Youri IJnsen

• zaterdag 15 april 2023 om 09:00

Steeds meer beloftenwedstrijden verdwijnen van de kalender. Zo is er al een paar jaar geen Ronde van Vlaanderen U23 meer en dit voorjaar ging voor het eerst in jaren de vermaarde Ardense rittenkoers Le Triptyque des Monts et Châteaux niet door. Gelukkig wel nog altijd van de partij: Luik-Bastenaken-Luik voor beloften, komende zaterdag 15 april. Wie volgt Romain Grégoire op? WielerFlits blikt vooruit.

Historie

De eerste versie van dit mini-monument vond plaats in 1986. In de eerste uitgaves was de wedstrijd uitsluitend voor amateurs. In die hoedanigheid schreef de toen 21-jarige Frans Maassen (nu ploegleider bij Jumbo-Visma) de eerste uitgave op zijn naam. In de twee jaren erna wonnen er met Stephan Rakers en Marcel Derix nog eens twee Nederlanders. Naderhand wonnen ook enkele iets oudere renners deze wedstrijd. Dat veranderde in 1996, toen de UCI niet langer sprak van amateurs en de beloftencategorie in het leven riep.

Vanaf dat jaar doet de koers Luik-Bastenaken-Luik U23 eer aan, want sinds dat seizoen is de wedstrijd enkel en alleen toegankelijk voor renners onder de 23 jaar. De wedstrijd maakte ook welgeteld één seizoen deel uit van de UCI Nation’s Cup U23. Grega Bole won die editie in 2008, voor Anthony Roux en Andris Buividas uit Litouwen. Eerste Belg was Dimitri Claeys op plek acht, Lars Boom was op de dertiende plaats de eerste Nederlander. Nog een opvallende naam in die uitslag: ene Chris Froome werd 28ste, op ruim één minuut van Bole.

Valgren wint voor een tweede keer in 2013 – foto: Cor Vos

Belgische renners wonnen (via onder meer Johan Vansummeren, Jan Bakelants en de veel te vroeg gestorven Bjorg Lambrecht) deze koers het vaakst. Zij stonden in 37 edities negen keer op het hoogste schavot. Frankrijk won zeven keer en Nederland (Kai Reus won bijvoorbeeld in 2006) deelt de derde plek met Denemarken (Martin Pedersen, Rasmus Guldhammer en twee keer Michael Valgren) met elk vier zeges. Diezelfde Valgren en Raivis Belohvoščiks zijn de enige renners die twee keer wisten te winnen en daardoor dus recordhouder zijn.

Laatste tien winnaars Luik-Bastenaken-Luik U23
2022: Romain Grégoire
2021: Leo Hayter
2020: geen editie vanwege coronapandemie
2019: Kevin Vermaerke
2018: João Almeida
2017: Bjorg Lambrecht †
2016: Logan Owen
2015: Guillaume Martin
2014: Anthony Turgis
2013: Michael Valgren
2012: Michael Valgren

Vorige editie

In de uitgave van vorig jaar zochten twee renners middels de vroege vlucht naar eeuwige roem. Arno Brouwers (Acrog-Tormans) en Frederik Bjørn Sørensen (ColoQuick) gaven elkaar de hand, maar ver zou hun glorietocht niet reiken. Precies halverwege de koers, werden zij vlak voor de Stockeu gegrepen. Daar liet Groupama-FDJ U23 zien wat ze in hun mars hadden. Ze reden er met drie weg: favorieten Romain Grégoire en Lenny Martinez, tezamen met klimmer Reuben Thompson. Ook de Fransman Alex Baudin schoof mee namens Swiss Racing Academy. De kloof met de rest van het veld werd uitgediept en lang leek het erop dat het viertal zegezeker zou zijn.

Op 35 kilometer van het einde kwam daar een einde aan, toen er met Lennert Van Eetvelt een mede-favoriet overstak vanuit het peloton. Hij nam de Britse klimmer Mason Hollyman mee. Daarachter deed Jumbo-Visma Development het werk in de achtervolging. De Nederlandse formatie slaagde er na hard werk in om de scheve situatie recht te zetten op twintig kilometer voor het einde. Een aantal demarrages ten spijt, volgde de beslissing op zeven kilometer voor het einde. Zeven man sprongen weg, met daarbij Johannes Staune-Mittet van de geelzwarten. In het sprintje dat volgde stond er echter geen maat op andermaal het toptalent Romain Grégoire.

Luik-Bastenaken-Luik U23 2022
1. Romain Grégoire (Groupama-FDJ U23) in 21m15s
2. Lennert Van Eetvelt (Lotto Soudal U23) z.t.
3. Gwen Leclainche (CC Étupes) z.t.
4. Aloïs Charrin (Swiss Racing Academy) z.t.
5. Mason Hollyman (Israel Cycling Academy) z.t.
11. Rick Pluimers (Jumbo-Visma Development) +8s
Volledig verslag en uitslag

Parcours

In tegenstelling tot wat de naam van de koers (Luik-Bastenaken-Luik) doet vermoeden, doet deze wedstrijd de bekende Waalse arbeidersstad Luik helemaal niet aan. De start is komende zaterdag 15 april dan wel weer in Bastenaken. Daar rijden de renners een omloop ten oosten van de stad, waar die vorig jaar nog ten westen lag. Het is een van de vele kleine wijzigingen die het parcours heeft ondergaan. Waar de organisatie vorig jaar hier en daar nog een dwarsstraat nam, rijdt het peloton zaterdag veelal rechttoe, rechtaan. Dat resulteert erin dat er in de beginfase bijvoorbeeld een helling weggevallen is, omdat de renners nu niet door Houffalize rijden maar er omheen.

Vorig jaar viel de klim voor de Côte de Saint-Roch, maar die is nu ook niet opgenomen in het parcours. Dat komt omdat het parcours nu ten oosten van de snelweg E25 haar weg omhoog vindt in Wallonië, eigenlijk parallel aan de grens met Luxemburg. Pas bij Bovigny komen beloften die vorig jaar ook meededen, weer bekende wegen tegen. Tot die tijd kan het oorlog zijn om de vroege vlucht te halen, omdat er tot dat punt nergens écht lastige hellingen liggen. Anderzijds is het ook nergens echt vlak, dus de sterkste avonturiers zullen altijd ergens kunnen wegrijden van de mindere goden. Van Bovigny gaat het naar Vielsalm, waarna weer een parcourswijziging volgt.

Vorig jaar reden de beloften daar langs het spoor meteen naar Grand-Halleux, nu nemen ze een ommetje via Petit-Thier. In dat dorpje ligt de voet van de eerste klim van de dag, de Côte de Mont-le-Soie. Eigenlijk is dit direct het startsein voor de finale. Op de top buigt het parcours weer naar Grand-Halleux, waar de volgende klim meteen volgt. Op zo’n negentig kilometer voor het einde krijgen de beloften dan de Côte de Wanne onder de wielen, kort daarop gevolgd door de bekende Côte de Stockeu nabij Stavelot. Niet veel later volgt ook de wat langere Côte de la Haute-Levée in de richting van Francorchamps. Vorig jaar volgde toen de Col du Rosier, dit keer niet.

De langste klim van vorig jaar laten de renners dit jaar rechts liggen. Via Moulin du Rey en La Gleize gaat het naar Stoumont. Daar wacht met de Côte de la Vecquée opnieuw een bekende naam, uit de grote broer van deze wedstrijd. Behoudens het overslaan van het dorpje La Reid is de aanloop naar de volgende klim identiek aan vorig jaar. Wie Remourchamps zegt, weet dat daar – ook voor deze koers – de finale definitief losbarst. Die plek is namelijk de voet van de traditionele scherprechter Côte de la Redoute. Daarna zoekt men andere wegen op dan bij de profversie van La Doyenne. Bij Sprimont trekken de profs naar de Valkenrots, de beloften gaan noordwaarts.

De finish ligt sinds 2019 namelijk in Blegny en niet meer op de Vélodrome Militaire de Alleur in Ans. De beloften rijden zodoende als het ware om Luik heen. In die laatste twintig kilometer liggen vervolgens nog eens vier hellingen, te beginnen met Côte de Nessonvaux. Ten opzichte van vorig jaar, doet de koers nu nog een extra hellende strook aan in de richting van Soumagne. Daarna volgen net als de laatste jaren de wegen over Côte de José en tot slot de Côte de Bolland. Op een van deze drie zal uiteindelijk de beslissing moeten vallen. Zo niet, dan loopt de slotkilometer in Blegny nog op. Timing is daar key, als het uitmondt in een sprint met een groepje.

Voor de editie van 2019 was de beloftenversie van Luik-Bastenaken-Luik minder zwaar dan nu het geval is. De organiserende wielerclub Royal Cyclist’s Pesant Club Liégeois zei bij monde van koersdirecteur Christian Deby daarover: “Luik-Bastenaken-Luik voor beloften zal niet makkelijker zijn dan voorheen. Hier wint alleen een beest.” Dat belooft!

Start: 12.15 uur
Finish: ≠ 16.45 uur
Afstand: 173,2 kilometer
Hoogtemeters: 2736

Favorieten

Wie de website van Luik-Bastenaken-Luik U23 bezoekt, vraagt zich misschien af of 1997 haar website terug wil. Het past misschien ook wel bij de wat vervallen streek rondom Luik. Maar wie denkt dat de stoffige uitstraling het karakter van deze wedstrijd tekent, heeft het goed mis. De beste opleidingsploegen en Continental-teams ter wereld willen namelijk maar wat graag aan de start staan van deze mini-klassieker. Het deelnemersveld belooft dan ook vuurwerk!

Johannes Staune-Mittet – foto: Cor Vos

Jumbo-Visma Development drukte vorig jaar al een behoorlijke stempel op LBL U23. Johannes Staune-Mittet moest toen genoegen nemen met een zesde plaats, maar hij is nu een jaar sterker. Bovendien is de 21-jarige Noor al het hele jaar in vorm. Eerst verzette hij berenwerk in dienst van Jonas Vingegaard toen hij met de profs mee was in O Gran Camiño, vervolgens werd hij zestiende in de Ster van Zwolle, vijftiende in de Internationale Wielerweek van Coppi & Bartali en veertiende in de Volta Limburg Classic. Afgelopen maandag verzilverde hij zijn conditie voor het eerst, door in Italië de lastige eendagkoers voor beloften Giro del Belvédère (solo) op zijn palmares te schrijven.

Staune-Mittet werd de dag erna ook vijfde in de GP Palio del Recioto (ondanks een val in de slotfase), ook zo’n lastige Italiaanse klassieker. In beide finales zaten wat langere klimmen, die de Noor ook in Luik U23 tegenkomt. Dat hij daar het beste tot zijn recht komt, bewees hij vorig najaar. Toen werd Staune-Mittet vijfde in de Sazka Tour tussen de profs, tweede in de Ronde van de Toekomst achter Cian Uijtdebroeks en won hij de Ronde de l’Isard U23. Aangezien deze Waalse miniklassieker nooit liegt (sla de erelijst er maar op na), is de Noor de te kloppen man. Zeker met mannen als Loe van Belle en Lars Boven in de ploeg, die zelf óók kunnen winnen.

Alec Segaert – foto: Cor Vos

De grootste uitdager van Staune-Mittet is een thuisrijder. Althans, normaal gezien. Alec Segaert stond afgelopen zondag derde in de lastige Franse etappekoers Circuit des Ardennes, maar moest ziek opgeven voor de slotrit. Ziekte en hoogvorm liggen dicht bij elkaar en dus gaan we er vanuit dat de 20-jarige prof van Lotto Dstny – die hier meedoet dankzij de mixregel van de UCI – er zal staan komende zondag. Ook Segaert is sterk aan zijn jaar begonnen. Zo werd hij negentiende in de GP Criquelion (UCI 1.1), 21ste in de Ronde van Drenthe (UCI 1.1), tweede in een door zwaar weer getekende de Youngster Coast Challenge (UCI 1.2U) en dertiende in Gent-Wevelgem U23.

Afgelopen weekend volgde dus Circuit des Ardennes, waar hij in de lastige tweede etappe enkel rit- en later ook eindwinnaar Mathias Bregnhøj en Tsjechisch kampioen Matěj Zahálka hoefde voor te laten. Beiden zijn respectievelijk zeven en negen jaar ouder dan Segaert. De jongeling is met andere woorden een geduchte tegenstander in Luik-Bastenaken-Luik. Want wie denkt dat de geblokte Belg enkel gemaakt is voor de vlakkere klassiekers en tijdrijden, zit er goed naast. De regerend Europees kampioen tijdrijden won vorig jaar de lastige Hel van Voerendaal in de U23 Road Series én de Ronde van Lombardije voor beloften. Pas maar op, zaterdag!

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door tijmen graat (@tijmengraat)

Segaert rijdt dan dus tegen Jumbo-Visma Development, maar had daar ook kunnen rijden. De Nederlandse ploeg wilde hem maar wat graag langdurig vastleggen, maar uiteindelijk besloot de Belg zijn huidige ploeg trouw te blijven. Maar goed ook, want anders hadden de drie grootste favorieten allemaal een geel-zwart shirt aan. De derde is namelijk Tijmen Graat. Binnen de Nederlandse formatie zijn ze lyrisch over de tweedejaars belofte, die vooral bergop indruk maakt. De 20-jarige Graat viel vorig jaar tussen de regels door al op, maar de jongeling vertaalt dat dit voorjaar ook door in resultaten. Daarom heeft hij een streepje voor op Van Belle en Boven. 

Graat was een maand geleden de sterkste in een heuvelrit met bergopaankomst in de Istrian Spring Trophy (UCI 2.2), een vermaarde Kroatische voorbereidingskoers voor de beste opleidingsploegen ter wereld én zelfs een aantal profteams aan de start. Nadien reed hij met de profs van Jumbo-Visma mee in Coppi e Bartali, waar hij de beste renner in het eindklassement werd. Graat eindigde als elfde, vier plekjes boven Staune-Mittet. De Noor won dus afgelopen maandag in Italië, waar de Nederlander dan weer vierde werd. Een dag later was Graat echter zelf aan het feest. In een sprint met twee klopte hij in de GP Palio del Recioto prof Giulio Pellizzari.

Alessio Martinelli – foto: Cor Vos

Die laatste rijdt bij Green Project-Bardiani CSF-Faizanè, net als de nummers drie en vier in die uitslag. Die laatste is Alessio Martinelli. De 21-jarige Italiaan maakt al twee en een half jaar indruk in lastige eendagsklassiekers op beloftenniveau en zware rittenkoersen van het 2.2-niveau. Steeds vaker lukt hem dat ook bij de profs. Zo werd hij vorig seizoen zevende in de Giro dell’Appennino (1.1, gewonnen door Louis Meintjes) en op Mallorca werd hij dit jaar vierde en zevende in de Trofeo’s die Kobe Goossens won. Martinelli zette dat voort met een vierde plek in de Istrian Spring Trophy, een tweede plaats in de Trofeo PIVA en een vierde stek in GP Palio del Recioto. De Italiaan moet het hebben van een zware koers. Zijn eerste seizoenszege lonkt.

Martinelli kennen we wellicht nog van het doorregende WK in Yorkshire, 2019. Toen werd hij bij de junioren tweede achter Quinn Simmons. Diezelfde prestatie viel in Wollongong te beurt aan António Morgado. De besnorde Portugees rijdt hier namens Hagens Berman Axeon, maar het 19-jarige toptalent schijnt al rond te zijn met UAE Emirates. Niet gek, want Morgado is een echte winnaar. Hij won dit jaar meteen tijdens de Tour of Rhodes (2.2) en werd in een zeiknatte en koude editie van de Volta Limburg Classic begin deze maand al dertiende tussen de profs. Zijn vorm is in ieder geval goed, getuige zijn vierde plek in het Circuit des Ardennes afgelopen weekend. Romain Grégoire liet vorig jaar zien dat een eerstejaars prima La Doyenne voor beloften kan winnen.

Update donderdag 13 april 20.00 uur
wegens een lichte ontsteking aan de knie, start Morgado uit voorzorg niet.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Thibaud Gruel (@thibaud.gruel)

Diezelfde opleidingsploeg van Groupama-FDJ hevelde afgelopen winter liefst zeven talenten over naar het WorldTeam, waarbij er met Jensen Plowright nog een achtste prof werd bij Alpecin-Deceuninck. En dus moest het Franse team opnieuw gaan bouwen. Zou je denken. Maar met Thibaud Gruel hebben ze opnieuw goud in handen. De snelle klassiekerspecialist uit Tours is nog altijd maar achttien jaar, maar verteert de overstap van de junioren naar de beloften wonderwel. Hij werd tiende in de Trofej Umag, derde in de Trofej Porec, vijftiende in de Istrian Spring Trophy, elfde in Gent-Wevelgem U23 en afgelopen weekend derde (met een ritzege) in het Circuit des Ardennes. In oktober werd hij in deze regio ook derde in de sterk bezette Philippe Gilbert Juniors.

De Italiaanse selectie brengt hier naast Martinelli nog een groot talent aan het vertrek voor heuvelklassiekers. We hebben het dan over Davide De Pretto, die komende woensdag zijn 21ste verjaardag viert. Sinds hij in 2022 het prachtige shirt van Zalf-Euromobil-Désirée-Fior draagt, gaat het hard met De Pretto. Hij is afkomstig uit het dorp Thiene (regio Veneto), dat vruchtbare wielergrond is. Ook de huidige Italiaanse kampioen Filippo Zana en profs Simone Bevilacqua en Simone Raccani (EOLO-Kometa) zijn er geboren. De Pretto werd deze maand nog derde in de Trofeo PIVA en afgelopen week tweede achter Staune-Mittet in de Giro del Belvédère. De Italiaan veroverde vorig jaar EK U23-brons en is er altijd dichtbij in lastige koersen, maar winnen is lastig.

Francesco Busatto – foto: Cor Vos

Italië mag overigens hopen op meer. Bij Circus-ReUz-Technord (de opleidingsploeg van Intermarché-Circus-Wanty) rijdt er nog een veelbelovend talent uit De Laars rond. Samen met Roel van Sintmaartensdijk moet Francesco Busatto dat team gaan dragen. De 20-jarige klassiekerspecialist uit Bassano Del Grappa maakte in 2022 indruk in het Italiaanse circuit. Zo werd hij in het najaar vijfde in de Ronde van Lombardije U23 en vijftiende en zevende in de profkoersen Giro del Veneto (Matteo Trentin) en de Veneto Classic (Marc Hirschi). In Belgische dienst werd hij al vierde in de Muscat Classic tussen de profs. Afgelopen week toonde hij vorm in het Circuit des Ardennes (zesde) én de Brabantse Pijl. Daar werd Busatto knap veertiende.

Als gezegd staan dus de beste opleidingsploegen ter wereld aan het vertrek. Een daarvan is Trinity Racing, de ploeg van het managementbureau van Andrew McQuaid. Zij brengen Finlay Pickering naar Wallonië. De 20-jarige Britse pocketklimmer won vorig jaar de Tour Alsace en mocht begin dit jaar al mee op stage met Jumbo-Visma. Maar eendagskoersen is een ander paar mouwen. Daar heeft hij tot nu toe een beetje de Pickering. Uitzonderingen zijn de zware GP Capodarco (gewonnen door kersverse prof Nicolò Buratti, vóór De Pretto) waarin hij negende werd en een twaalfde plaats in de GP Palio del Recioto van afgelopen week. Keert hij het tij?

Darren Rafferty – foto: Cor Vos

Een van de meest veelbelovende talenten in het beloftencircuit is Darren Rafferty. De 19-jarige Ier ging vorige winter al op trainingskamp met Quick-Step en UAE Emirates, nog voor hij een wedstrijd gereden had. In mei won hij vervolgens de eerste uitgave van Strade Bianche U23. In juli werd hij vervolgens twaalfde in de loodzware Giro della Valle d’Aosta. Knap, want Raffery is nu niet meteen een vederlicht klimmertje. Hij maakte daarna ook indruk op de Citadel van Namen tijdens de GP de Wallonie. Die koers werd gewonnen door Mathieu van der Poel voor Biniam Girmay; Rafferty werd dertiende. Dit seizoen begon hij niet spectaculair, maar in Italië werd hij maandag en dinsdag toch vijfde en achttiende. Hij en Morgado vormen een zeer sterk duo.

Outsiders
Net als Van Belle en Boven bij Jumbo-Visma Development, zitten Koos Moerenhout en Axel Merckx bij Hagens Berman Axeon ook gebakken. Want naast Rafferty hebben ze nog twee renners waarvan je helemaal niet raar moet opkijken als ze winnen. We denken dan vooral aan Emil Herzog. De Duitser werd in Wollongong afgelopen september wereldkampioen bij de junioren. Dinsdag kwam hij plots piepen in de GP Palio del Recioto (zevende). We noteren hier ook multitalent Jan Christen – die al een profcontract bij UAE Emirates ondertekende – en Gonçalo Tavares. Hij reed vorig jaar veel in dienst van Morgado en mag dat nu ook doen bij HBA. Alle drie zijn achttien jaar.

Emil Herzog – foto: Cor Vos

Ook de nieuwe opleidingsploeg van Soudal-Quick-Step is aanwezig in Luik-Bastenaken-Luik U23. Zo wonnen met Gil Gelders al een dikke vis door Gent-Wevelgem U23 binnen te harken. Hij geldt zaterdag als outsider voor de winst, vorig jaar werd hij immers al dertiende. Zijn ploegmaat William junior Lecerf deed dat nog beter. Hij werd vorig jaar zevende in La Doyenne. De vederlichte klimmer werd daarna de openbaring in de Giro d’Italia U23, waarin hij vierde werd. Daarna kreeg hij het aan de stok met zijn toenmalige ploeg Lotto Soudal U23 en dus zal Lecerf gebrand zijn om zijn gelijk te halen. Samen met Gelders en Lars Craps vormen ze een sterk blok.

Bij Trinity Racing hebben ze ook meerdere ijzers in het vuur achter Pickering. Zo werd Oliver Rees hier vorig jaar al negende, maar hij kreeg donderdag te horen dat hij de Ziekte van Pfeiffer heeft. De sterke Amerikaanse sprinter Luke Lamperti vervangt hem. Voor hem lijkt Luik net iets te lastig. Klimmer Lukas Nerurkar had dat wel aangekund. Net als Rees was hij voorzien, maar Nerurkar laat verstek gaan vanwege lichte knieklachten. Blijft over: Max Walker. De 21-jarige Brit is sterk bezig dit seizoen. Hij werd al vijftiende in O Gran Camiño tussen de profs, zesde in de Volta ao Alentejo en maandag nog achtste in de Giro del Belvédère. Bliksemafleider voor Pickering?

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Max Walker (@max_wa1ker)

Naast de reeds genoemde namen, zijn er nog zat renners die op een goede dag en het juiste koersverloop mogen dromen van winst. Denk bijvoorbeeld aan de achtste van vorig jaar en onlangs zesde in Gent-Wevelgem U23 Robin Orins, de altijd sterke Ramses De Bruyne (beiden Lotto Dstny U23), het Luxemburgse talent Mathieu Kockelmann, de sterke en snelle Noorse klassiekerman Sakarias Koller Løland (DARE Development), het sterke Tudor U23-viertal Mathys Rondel, Zachary Walker, Fabian Weiss en Hannes Wilksch, de piepjonge Deen Tobias Svarre (ColoQuick), Floris Van Tricht (EFC-L&R-Van Mossel) en de Fransman Brieuc Rolland (FDJ U23).

Tot slot nog twee absolute dark horses die zaterdag kunnen toeslaan en eigenlijk ook wel een ster verdiend hadden. De 21-jarige Italiaan Giacomo Villa (Italiaanse selectie) is gemaakt voor dit soort zware wedstrijden. Vorig najaar verzamelde hij al een aantal dichte ereplaatsen in die zware, Italiaanse beloftenkoersen. Begin deze maand wist hij er met de Trofeo PIVA ook eentje te winnen, voor Martinelli en De Pretto. Last but not least: Vlad Van Mechelen. De 18-jarige Belg is de vooruit geschoven pion bij Development Team DSM. Afgelopen najaar veroverde hij op het WK brons bij de junioren, na een straf seizoen. Luik-Bastenaken-Luik U23 past heel goed bij zijn kwaliteiten en zijn eerste wedstrijden bij de beloften gaan crescendo. Opgepast, concurrentie!

Vlad Van Mechelen – foto: Cor Vos

Favorieten volgens WielerFlits
**** Johannes Staune-Mittet
*** Alec Segaert, Tijmen Graat
** Alessio Martinelli, António Morgado, Thibaud Gruel
* Davide De Pretto, Francesco Busatto, Finlay Pickering, Darren Rafferty

Deelnemerslijst (FirstCycling)
Website organisatie

Weer & tv

Er staat de beloften goed weer te wachten komende zaterdag. Het blijft heel de dag droog en het kwik stijgt ’s middags naar elf graden Celsius. Er staat windkracht drie vanuit het noorden, wat wel betekent dat de wind in vrijwel heel de koers pal tegen staat. Solo-aanvallers zijn daarmee vaak in het nadeel van groepjes en dus kan de koers wel eens lang gesloten blijven. Voor de liefhebbers is er wel minder nieuws, want het spektakelstuk in de Ardennen is niet live op tv te aanschouwen. Bespreek het verloop van de wedstrijd daarom in het Wielercafé van WielerFlits.