Wouter Weylandt heeft er een heus pechjaar opzitten. Zijn goede vriend Frederiek Nolf liet tijdens de Ronde van Qatar het leven, zijn ploegmaat Kurt Hovelijnck had een zwaar accident, zelf viel hij in de Vuelta waardoor zijn seizoen erop zat en bovendien hangt hem een tweede gemiste dopingcontrole boven het hoofd. “Dat het maar rap 2010 is”, aldus Weylandt in Het Nieuwsblad.

Over Frederiek Nolf
“Ik kwam in de eetzaal en er kwam een renner op mij af. Hij zei: “Er is iemand van Vlaanderen gestorven”. Je denkt niet meteen aan een renner, maar een minuut later kwam Wilfried Peeters naar mij en zei: “Ga even zitten”. En toen wist ik het. Frederiek Nolf was echt mijn beste vriend, in en buiten het peloton. Dan komen de tranen en de gedachten: ik stop. Ik heb de koers dit jaar meer gehaat dan liefgehad.”

Over Kurt Hovelijnck
“Ik heb hem zien vallen: op zijn gezicht gleed hij de hele breedte over, zijn armen achter hem. Toen ik bij hem kwam, zag ik alleen nog wit in zijn ogen en bij elke ademstoot pompte er bloed uit zijn oren. Het toeval wil dat er een week eerder iemand met dezelfde groep was gevallen. Ook op zijn hoofd en daar was ik ook bij. Er is toen heel lang gewacht op de ziekenwagen, maar die kon niks doen.”

“Dat geschreeuw van Kurt zal mij altijd bijblijven. “Laat mij los, help mij, ik heb dorst, ik heb pijn”. Later alle woorden door elkaar: “Laat mij dorst”. (zucht) Vreselijk.”

Over zijn val
“Ik weet niet of ik een geboren pechvogel ben, maar veel geluk heb ik toch nog niet gehad. Een gemiddelde prof valt vier keer per jaar en ik val dit jaar één keer en ik moet meteen weken aan de kant. Ik had pijn aan mijn pols en toen dacht ik nog, dat lukt wel morgen, maar uit de foto’s bleek dat het beentje gebroken was waar de bloedvaten binnenkwamen: ik mocht niet starten.”

Over zijn twee gemiste dopingcontrole
“Die eerste keer was ik bij mijn vriendin blijven slapen nadat ik was uitgeweest in Gent. De dokter stond hier een uur te vroeg. Als hij mij had gebeld, was ik tegen zeven uur thuis geweest, want het is hier enkele kilometer vandaan. Neen, ik word niet gebeld, maar hij maakt toch een verslag op en daarvoor krijg ik een gemiste controle.”

“Die tweede keer is nog eenvoudiger uit te leggen. De ploeg vult onze koersen in op de whereabouts. Ik verwijt de ploeg niet dat ik niet aangemeld ben als rijdend in de Vuelta, want die foutjes wórden gemaakt. Alleen ben ik aan het koersen in de Vuelta en staat er een dopingcontroleur aan mijn deur in Sint-Denijs-Westrem.”

Lees het volledige interview op de site van Het Nieuwsblad.