foto: Sirotti

Bradley Wiggins is bij de wedkantoren de grote favoriet voor de eindzege in de Tour. Ook in de Tourpoules topt hij de lijstjes. Na weken van verkennen, voorbeschouwen en voorbereiden eindigde hij vandaag als tweede in Luik. “Eindelijk is het begonnen,” pufte Wiggins. WielerFlits interviewde de excentrieke Brit op de persconferentie van team Sky.

Iedere stap, iedere beweging wordt vastgelegd door minstens tien camera’s. Wie even niet oplet waant zich in het huis van BigBrother. De eetzaal van het riante Van der Valk hotel in Verviers is omgetoverd tot perszaal. Alle koppen en lenzen staan gericht op één man: Bradley Wiggins. Hijzelf laat het allemaal over zich heen komen. Quasi ontspannen wandelt hij binnen, gaat zitten en staat de pers rustig te woord.

De eerste week van de Tour de France is heel gevaarlijk en nerveus. Dat hebben we vorig jaar gezien, toen viel je letterlijk uit de Tour met een sleutelbeenbreuk. Is het de gevaarlijkste week voor een ploeg die op het eindklassement mikt?
“Jazeker. De eerste week zijn we allemaal nerveus. Iedereen wil voorin het peloton zitten. Sinds het vertrek van Lance Armstrong in 2005 is er geen overduidelijke leider meer geweest in het Tourpeloton. Niemand neemt die rol over en ik verwacht dat ook deze Tour het geval gaat zijn.”

foto: Sirotti

In de sprintvoorbereiding domineerden in het verleden teams als HTC. Dit jaar zijn meer ploegen die een sprinter meebrengen én iemand voor het eindklassement, zoals jouw ploeg, Rabobank en onder andere Orica-GreenEdge. Denk jij dat het hierdoor onveiliger gaat worden in de laatste dertig kilometer?
“Het zou kunnen. Ik heb werkelijk geen idee hoe het gaat zijn in de finales. Maar er zijn teams als Argos-Shimano die met een sprintploeg komen. Een paar ploegen kunnen die handschoen oppakken. Vergeet niet dat wij er ook zullen zijn met de beste sprinter van de wereld in de ploeg. Mark Cavendish is hier om etappes te winnen in de eerste week. De ploeg zal er staan om hem daarbij te helpen.”

Vorig jaar moest je de Tour verlaten na zeven dagen. Heb je in die zeven dagen iets geleerd?
“Een van de dingen die ik toen heb geleerd, is dat je je niet druk moet maken om dit soort dingen. Als het gaat gebeuren, dan gaat het gebeuren. Het is gewoon controleren wat je kan controleren, en niet te veel zorgen maken om zaken die je niet kunt controleren.”

Je oogt rustig en relaxed. Ben je in de vorm van je leven?
“Ik barst van het vertrouwen. Je weet niet hoe ver je er mee geraakt ten opzichte van Cadel Evans, Frank Schleck en al die anderen. Ik heb dit keer alles gedaan wat ik kon. De cijfers uit de testen spreken in mijn voordeel. Ik ben in de vorm van mijn leven en meer kan ik nu niet doen.”

Drie weken geleden won je het Critérium du Dauphiné. Op een zeker moment in die koers reed je ogenschijnlijk ontspannen. Voel je geen druk?
“Sommige wedstrijden dit jaar startte ik redelijk vermoeid door de zware trainingen. Ik voelde me bijvoorbeeld lang ongemakkelijk in de Ronde van Romandië. Dat klinkt vreemd want ik won twee etappes en het eindklassement. Het was lastig zo te racen, maar ik begreep dat het moest. Als ik niet op zo’n manier had getraind, was ik nu nooit zo goed geweest.

Vlak voor Dauphiné hebben we de trainingsintensiteit teruggeschroefd, en begon ik wat beter uitgerust aan die wedstrijd. Na de tijdrit was het een opluchting. Ik wist toen waar ik stond. Zo is het een beetje gegaan. Na de Dauphiné is het herstellen en een beetje voorbereiden om de drieweken tot nu te overbruggen. Het grootste deel van het seizoen is getraind en gekoerst onder lichte vermoeidheid om niet te vroeg te pieken.

De Dauphiné was de derde grote etappewedstrijd die je hebt gewonnen dit jaar. Parijs-Nice en de Ronde van Romandië won je met een beetje geluk. In de Dauphiné daarentegen was je oppermachtig.
“Zo is het niet helemaal gegaan. De Dauphiné was meer een goede generale repetitie. We wilde kijken waar we stonden als team. Vorig jaar moest ik diep in mijn krachtenarsenaal tastte om de Dauphiné te winnen. In de bergritten voelde het alsof ik een seconde verwijderd van lossen zat. Dit jaar wilde ik de wedstrijd overleven alsof het de eerst week van de Tour zou zijn. Ik heb het gevoel dat dat is gelukt. Ben nooit in problemen geraakt en had vertrouwen in de tijdrit.

Je moet dit gevoelen overhouden na de Dauphiné, wil je als favoriet in de Tour staan. M’n prestatie in de Dauphiné van vorig jaar was denk ik niet goed genoeg geweest voor de eindzege in de Tour 2011, misschien top 10 of top 5.”