Fietstoerisme De Amstel Gold Race organiseert al sinds jaar en dag de bekendste toertocht van Nederland. Logisch, want de route voert door het fraaie Zuid-Limburgse Heuvelland over hetzelfde parcours waarop een dag later de profs met elkaar de strijd aangaan. De komende week presenteren wij samen met Sanidirect een serie artikelen over de populairste wielertocht van Nederland. Vandaag in de eerste aflevering helpen wij je om optimaal aan de start van de AGR-toertocht te verschijnen. We zetten een aantal cruciale punten van de verschillende afstanden op een rijtje.

Maasberg
Zuid-Limburg staat niet bekend om zijn kasseiklimmen. Gelukkig maar, zullen velen denken. Wie goed zoekt, kan overigens wel op kasseien omhoog rijden. Bijvoorbeeld op de Maasberg, de eerste echte beklimming in het parcours van de Amstel Gold Race.

De Maasberg – foto: Cor Vos

Met zijn gemiddelde stijgingspercentage van 3,9% over 600 meter lijkt de klim niet heel lastig, maar door een steile start aan 10% is het toch behoorlijk aanpoten. Zeker omdat je met weinig snelheid aankomt aangezien er direct voor de klim een haakse bocht ligt. Dat maakt de laatste 400 meter aan ongeveer 2% ook gelijk een stuk lastiger, want je neemt weinig snelheid mee.

Loorberg
De Loorberg is in tegenstelling tot veel andere beklimmingen in dit lijstje niet bijzonder lastig. Sterker nog, het geleidelijke stijgingspercentage, het fijne wegdek en een authentieke haarspeldbocht maakt het een erg leuke klim. Toch kan dit een van de lastige punten van de Amstel Gold Race vormen.

Dat komt mede door de aanloop, die volgt over een brede regionale weg die al enkele kilometers vals plat omhoog loopt. Verleidelijke stroken om wat tempo te houden, maar dat is precies wat ervoor kan zorgen dat de Loorberg er behoorlijk inhakt. De klim lijkt dan niet zo steil; hij kan behoorlijk pijn doen als je al de nodige kilometers achter de rug hebt.

Camerig
De langste klim én de klim met de meeste hoogtemeters van de Amstel Gold Race is de Camerig. Bijzonder steil of uitdagend is de beklimming niet, maar de lange inspanning is hij er toch één die er behoorlijk in kan hakken.

foto: Cor Vos

Anderzijds, als je de beklimming van de Camerig goed indeelt, kan het ook juist een hele leuke beklimming zijn. De lengte, het lange winnen van hoogte en enkele haarspeldbochten doen het bij vlagen een beetje lijken alsof je je op een echte col bevindt. Daarnaast wordt je na de beklimming beloond met een fraaie afdaling door het Vijlenerbos.

Drielandenpunt
Het Drielandenpunt vormt het hoogste punt van de Amstel Gold Race. Het is geen Col du Galibier of Mont Ventoux waar de lucht ijl is van de grote hoogte, maar het blijft het hoogste punt van de rit. Een lekkere gedachte, want vanaf hier ga je dus meer naar beneden dan omhoog.

De klim is net als de Camerig betrekkelijk lang en relatief steady. Geen bijzonder steile uitschieters, maar een beklimming waar je lekker in een ritme kan komen. Ongeacht de afstand die je rijdt is één ding zeker: de finale is begonnen!

Kruisberg-Eyserbosweg-Huls
Alsof één loeisteile beklimming nog niet genoeg is, liggen er in verschillende afstanden van de Amstel Gold Race-toertocht ook de de Kruisberg, de Eyserbosweg en de Huls. Drie beklimmingen die stuk voor stuk al lastig genoeg zijn, maar direct achter elkaar al helemaal genoeg om de energie uit je benen zuigen.

foto: Cor Vos

De Kruisberg is kort, maar bijzonder venijnig. Niet door het gemiddelde stijgingspercentage, maar door het steile middenstuk met uitschieters aan 16%. Het profiel lijkt wel wat op de Cauberg, al is de Kruisberg nog wat steiler. De Eyserbosweg is nóg een stukje lastiger. De weg loopt steeds steiler op, terwijl hij wegzinkt tussen de bermen. De steilste passage in het bos piekt rond de 17%, maar is ook nog eens behoorlijk lang.

Twee inspanningen waar je de benen lastig kan sparen dus, waarna in de vorm van de Oude Huls nog een pittige inspanning volgt. Hier is het niet de steilste uitschieter van 12%, maar vooral het middenstuk van de klim wat de benen flink pijn zal doen. Een halve kilometer aan 10%, met ook nog eens een kleine tweehonderd meter klimmen ervoor en erna. Een flinke kluif in de diepe finale van de toertocht.

Deze drietrapsraket vind je in de routes van 150 en 240 kilometer. De route van 200 kilometer trekt over de Plettenberg in plaats van de Kruisberg.

Keutenberg
De Keutenberg is een beklimming die eigenlijk geen introductie behoeft; het is een absoluut icoon van de Zuid-Limburgse heuvels. De klim staat bekend om zijn loeisteile openingsstrook, die ook nog eens vooraf wordt gegaan door twee haakse bochten, waardoor je met weinig snelheid aan de voet van de klim geraakt.

De Keutenberg – foto: Cor Vos

De eerste 400 meter aan ruim 12% zijn pittig, maar daarmee zit de klim er niet op. Eenmaal aangekomen in het dorpje Keutenberg vlakt het wegdek af om nog eens 700 meter vals plat door te lopen. Een lastige passage met de nodige verzuring dan al in de benen, zeker omdat het er ook vaak hard kan waaien.

De Cauberg
Het is bij uitstek de meest bekende beklimming van Zuid-Limburg: de Cauberg. De klim waar de Amstel Gold Race zijn ontknoping kent, de klim waar het WK van 2012 in Valkenburg finishte en de plek waar iedere dag tientallen, zo niet honderden Nederlandse fietstoeristen omhoog rijden.

De Cauberg: nog één keer aanzetten naar de finish – foto: Cor Vos

De klim is maar een kleine 800 meter. Dat is genoeg om pijn te doen, mede door het steile stuk halverwege de klim. De weg loopt dan al even stevig omhoog, dus snelheid meenemen en op hoge snelheid over de beklimming rammen, is lastig. Alhoewel de steile passage slechts 200 meter duurt, kan de uitloper die volgt nog behoorlijk veel pijn doen. Zeker na een lange dag door het Zuid-Limburgse heuvelland is de Cauberg een echte killer.

Na deze top gerond te hebben, is het tijd om te genieten. Zelf kan je aan de finish genieten van een heerlijk biertje, terwijl jouw fiets na deze topprestatie beloond wordt met een Sanidirect Bike Wash. Twee zaken die deze toertocht uniek maken!