Op 25 oktober staat voor het eerst in de geschiedenis een vrouwenversie van Parijs-Roubaix op het programma. Lucinda Brand en Ellen van Dijk trokken afgelopen donderdag naar Noord-Frankrijk om de beruchte kasseistroken te verkennen. “De kasseien zijn echt verschrikkelijk”, zo concludeerde Brand na afloop.

De 30-jarige Brand reed samen met Van Dijk, ploegleider Ina Yoko Teutenberg en Steven de Jongh (ploegleider bij het mannenteam van Trek-Segafredo) een hele middag over de belangrijkste kasseistroken van Parijs-Roubaix. Zo dokkerde Brand – die als veldrijdster de nodige ervaring heeft met atypische ondergronden – over het Bos van Wallers.

Het werd een middag om nooit te vergeten, zo blijkt uit een gesprek met De Telegraaf. “Wat een rotding is dat zeg! Natuurlijk, je probeert je er een voorstelling van te maken. Je denkt het ook te weten omdat je over zulke stenen hebt gereden in Drenthe en Vlaanderen… Maar die keien komen in de verste verte niet in de buurt van deze stenen”, aldus Brand.

“Je zit gewoon de hele weg te stuiteren” 
Parijs-Roubaix is een aaneenschakeling van kritieke zones. “Van de uitzendingen op tv herinner ik me dat de zones elkaar in rap tempo opvolgen. Zodra je de route zelf aflegt, is het nog erger. Er is nergens een momentje om te bekomen. Je zit gewoon de hele weg te stuiteren. In Parijs-Roubaix stopt het gewoon nooit”, zo klinkt het.

Van Dijk is eveneens onder de indruk van het parcours. “Dit is heel iets anders dan wat ik ooit heb beleefd als wielrenster. Hoe zal ik het omschrijven? Het is uitdagend. Het zal echt een superzware wedstrijd worden, het hele lichaam zal pijn doen. Deze wedstrijd vereist veel. Je moet technisch vaardig zijn, maar je moet ook enorm taai zijn.”

Vallen in Roubaix 
De 33-jarige Van Dijk – in het verleden al winnaar van kasseiklassiekers als Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen – kwam niet ongeschonden uit de verkenning. “Ik reed in het wiel van Steven (de Jongh, red.). Hij reed op het midden van het pad dat een beetje bol loopt. Om uit de wind te zitten, ging ik iets naar links en ik reed in feite een soort afgrond in.”

“Ik week iets te veel naar links uit, waardoor mijn stuur uit mijn handen sloeg. Er viel niets meer te corrigeren”, aldus Van Dijk, die slechts last heeft van enkele schaafwonden. Beide dames vertrokken met de nodige blaren weer naar huis. Anna van der Breggen schetste eerder al het meedogenloze karakter van de Noord-Franse kasseien.