Magnus Cort heeft de tiende etappe van de Giro d’Italia op zijn naam geschreven. De Deen van EF Education-EasyPost bleef na een loodzware regenrit over met medevluchters Derek Gee en Alessandro De Marchi en versloeg zijn twee vluchtkompanen in de sprint. Geraint Thomas gaat nog altijd aan de leiding in het algemeen klassement.

Na een welverdiende rustdag ging de Giro d’Italia vandaag, zonder Remco Evenepoel, verder met de tiende etappe van Scandiano naar Viareggio. Op voorhand het koersverloop voorspellen, was geen sinecure. In de openingsuren was het namelijk klimmen geblazen richting de Passo delle Radici (4,2 km aan 6,3%) en de Monteperpoli (2,4 km aan 8,4%), maar daarna volgde een vlakke finale van ruim zeventig kilometer naar de Tyrreense kust. Vluchters zagen hun kans schoon om iets te proberen, maar de (sterke) sprinters waren ook verre van kansloos.

Doldwaze openingsfase, zieke Vlasov haakt al vroeg af
Voor de start was het nog niet duidelijk of de tiende etappe in zijn volledigheid verreden kon worden. Vanwege de regen, wind en koude werd overwogen om de rit in te korten, maar na lang overleg werd de etappe toch verreden zoals gepland. Ondanks de slechte weersomstandigheden, hadden veel renners wel animo voor de vroege vlucht. Het bleek het begin van een doldrieste openingsfase. In de spits van de koers regende het aanvallen en achteraan het peloton stond de deur dan weer wagenwijd open. Zo moest Mads Pedersen al erg vroeg lossen en ook voor een zieke Aleksandr Vlasov – de nummer zes in het klassement – ging het te snel.

foto: La Presse

Amanuel Ghebreigzabhier (Trek-Segafredo), Alessandro De Marchi (Jayco AlUla), Louis Vervaeke, Mattia Cattaneo (Soudal Quick-Step) en Derek Gee (Israel-Premier Tech) wisten zich inmiddels af te scheiden van het peloton. Deze vijf renners vormden een eerste serieuze vlucht, maar bleven niet lang bij elkaar. Voor Ghebreigzabhier ging het op een gegeven moment te snel en ook Cattaneo en Vervaeke bleken niet in staat om het tempo van De Marchi en Gee te volgen bergop. De Italiaan en Canadees gingen met z’n tweeën verder en wisten een maximale voorsprong van goed vier minuten bij elkaar te fietsen.

Vier koplopers, Movistar controleert
De vlucht van de dag leek vertrokken en in het peloton keerde de rust weer langzaam terug. Dit was voor Movistar het sein om de koers in handen te nemen. De Spaanse formatie zette zich vol overgave op kop van de groep. De telecombrigade mikte overduidelijk op een een sprint met Fernando Gaviria, die nog op zoek was naar zijn eerste ritzege in deze Ronde van Italië. Inmiddels kregen De Marchi en Gee nog het gezelschap van twee renners, die eerder in de rit in de tegenaanval waren gegaan. De namen? Magnus Cort (EF Education-EasyPost) en bergkoning Davide Bais namens EOLO-Kometa.

De voorsprong van De Marchi, Gee, Cort en Bais bleef in de daaropvolgende kilometers naar de top van de Passo delle Radici schommelen rond die vier minuten. Het was op dat moment echter nog meer dan 120 kilometer tot de finish, en de renners moesten de resterende kilometers ook nog een afleggen in beestenweer. De regen viel nog altijd met bakken uit de hemel en bovendien werd het ook steeds kouder richting de top van de klim op goed 1.500 meter hoogte. Het was kortom flink afzien voor de renners. Simone Petilli en Vlasov konden het niet meer aan en besloten uit de wedstrijd te stappen.

Davide Bais deed goede zaken voor het bergklassement – foto: Cor Vos

Bahrain Victorious met een putsch
De vier koplopers zagen inmiddels de top van de Passo delle Radici. Op deze klim kwam Bais in zijn blauwe trui als eerste boven en zo mocht de Italiaan 18 punten bijschrijven in zijn strijd voor het bergklassement. Goed vier minuten rondde het peloton de top van de klim, en begonnen de doorweekte renners aan een dertig kilometer lange, natte en daardoor verraderlijke afdaling. Aan kop van het peloton waren de mannen van Movistar inmiddels afgelost door INEOS Grenadiers, de ploeg van leider Thomas. De Britse formatie nam duidelijk geen risico’s in de afdaling. Veilig naar beneden rijden, was het devies.

Bahrain Victorious had echter andere plannen en besloot een putsch te plegen in de afdaling. Andrea Pasqualon stortte zich met ware doodsverachting naar beneden en nam met sprinter Jonathan en klassementsman Damiano Caruso twee ploegmaats mee in zijn spoor. Pavel Sivakov volgde de mannen van Bahrain Victorious, maar kwam ten val en liet zich vervolgens weer inrekenen door het peloton. De drie renners van Bahrain Victorious reden vol door, maar deze gedurfde coup ging uiteindelijk niet door. Het inmiddels flink uitgedunde peloton was inmiddels wel weer wakker, en brak in de afzink in verschillende stukken.

Toch een sprint? 
Het werk van Bahrain Victorious wierp niet meteen zijn vruchten af voor klassementskopman Caruso, maar het werk was niet voor niets geweest. Door het hoge tempo waren enkele rappen mannen gelost – Gaviria was toch het voornaamste slachtoffer – terwijl Milan nog wel goed van voren zat. Die laatste liet zijn ploeg dan ook vol op kop rijden. De mannen van Bahrain Victorious kregen steun van Soudal Quick-Step. De Belgische ploeg had met Davide Ballerini nog een kandidaat-ritwinnaar in de gelederen. Ook Mads Pedersen, Michael Matthews en een verrassend sterke Mark Cavendish zaten er nog bij.

foto: Cor Vos

Met nog goed vijftig kilometer te gaan was de situatie (eindelijk) weer overzichtelijk. De Marchi, Gee en Cort reden nog altijd voorop – bergkoning Bais werd gelost in de afdaling – maar de voorsprong was inmiddels wel geslonken tot goed tweeënhalve minuut. De chaos was in deze rit echter nooit ver weg. De koers werd al snel weer opgeschrikt door een aanrijding tussen een mecanicien van Jayco AlUla en Alberto Bettiol, maar dit liep gelukkig met een sisser af. Minder goed verging het Warren Barguil. De Franse klimmer van Arkéa-Samsic kwam eveneens ten val, kon wel weer verder, maar had erg veel pijn.

De sprintersteams hadden zich inmiddels verenigd en wisten steeds meer van de voorsprong af te knabbelen. Met nog vijftien kilometer te gaan, bedroeg het verschil nog maar vijftig seconden. Het laatste gaatje dichtrijden, bleek alleen nog niet zo evident. In de achtervolgende groep werden de laatste helpers inmiddels opgerookt, terwijl de drie renners vooraan nog altijd een zeer strak tempo reden. De Marchi, Gee en Cort bleken bijzonder taai en verloren in de laatste tien kilometer amper terrein. Op drie kilometer van de finish werd de achtervolgende groep geklokt op veertig seconden. Boeken toe?

Trilogie van Cort is een feit 
Met nog twee kilometer te gaan was het duidelijk: de winnaar zat vooraan. De meeste ogen waren gericht op Cort. De Deen was op papier de snelste van het drietal, en dus kregen we in de voorlaatste kilometer een verrassingsaanval van Gee. Heel even leek de Canadees ribbedebie, nadat De Marchi moest passen, maar Cort reed op een groot mes weer naar het achterwiel van Gee. Een sprint moest vervolgens de beslissing en daarin bleek Cort veruit de sterkste. Gee eindigde voor de tweede keer in deze Giro als tweede, De Marchi moest genoegen nemen met de derde plaats.

foto: Cor Vos

Voort Cort is het alweer zijn negende ritoverwinning in een grote ronde, maar pas zijn eerste zege in de Giro d’Italia. De Deen heeft zo een knappe trilogie – winst in alle drie de grote rondes – voltooid. Na de binnenkomst van de eerste drie renners was er nog een sprint voor de vierde plaats, die werd gewonnen door Pedersen, voor Ackermann. Ook nog het vermelden waard: het tijdverslies van Jay Vine. De Australische klimmer van UAE Emirates, toch een van de outsiders voor een podiumplek, kwam onderweg ten val en verloor meer dan tien(!) minuten op de overige klassementsrenners.