Kerckhoffs Raymond

• zondag 24 maart 2024 om 07:30

Interview Matej Mohoric stal niet alleen de show met zijn ritzege in de Tour de France-etappe naar Poligny. Nog meer indruk maakte hij misschien in het flashinterview direct na de finish. In bijna vier minuten, zonder een adempauze, bracht hij zijn gevoelens als wielrenner onder woord. Dit flashinterview was voor RIDE Magazine de aanleiding om met de Sloveense toprenner in Monaco dieper in de gaan in het hoe en waarom het wielrennen zo wreed is.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Flabbergasted, dat waren de meesten journalisten na het eerlijke betoog dat Matej Mohoric na zijn Tour-ritzege in Poligny afratelde. Veel huidige en oud-collegae van de Sloveen waren verbaasd hoe sterk hij ook hun gevoelens onder woorden bracht. “Ik heb ernaar geluisterd en kon op het einde alleen maar denken: precies, zo voelde ik mij ook elke keer”, gaf bijvoorbeeld Marc Sergeant aan. De hardheid van het profbestaan had Mohoric bijna poëtisch omschreven na een inspanning van ruim 3,5 uur in de brandende zon.

Waar Mohoric (29) zelf in een waas van emotie zijn verhaal deed, stond hij later versteld van alle reacties op zijn betoog. “Alle complimenten hebben me goed gedaan”, vertelt hij in een groot interview in RIDE Magazine. “Ik ben geraakt door het feit dat mensen geïnspireerd waren door het interview. Dit is waar sport over gaat. Wat wij doen is mensen motiveren en emoties bijbrengen. Ze helpen om doelen te stellen voor zichzelf. Zodat ook zij hun dromen proberen waar te maken. Als ik door dit interview die inspiratie aan sommige mensen heb kunnen overbrengen, maakt dit mij een gelukkiger mens.”

Mohoric heeft talrijke reacties gehad van andere renners. Zij herkenden zich in zijn woorden. Vooral gevoel dat je continue worstelt met de gedachte of je het wel waard bent om in het profpeloton te rijden, was heel herkenbaar. “Voetballers leven eigenlijk altijd binnen hun club. Zij spelen anderhalf uur tegen een opponent en zitten vervolgens weer in de cocon van hun club.”

“Wij wielrenners zijn altijd met elkaar op pad. Brengen tijdens wedstrijden uren met elkaar in het peloton door. Daardoor is de onderlinge verbondenheid groter. Zeker als je drie weken met elkaar alle ontberingen in bijvoorbeeld een Tour de France ondergaat. Het onderlinge respect is groot. Je juicht stiekem mee als iemand anders wint, maar voelt ook de pijn en het verdriet als een ander wat overkomt. Ik ga nu mijn elfde jaar als prof in. Heb zelf alle emoties als wielrenner beleefd. Juist dankzij die ervaringen weet ik hoe bijzonder het is om in een grote wedstrijd succesvol te zijn, maar ook hoe hard je hiervoor moet werken en vechten.”

De diepere betekenis van het wielrenner zijn. Mohoric zou zo in het beroemde beeld ‘Le Penseur’ (de denker) van Auguste Rodin gegoten kunnen worden. Waar anderen na een zege accentueren hoe mooi het wielrennen is, stond de Sloveen uitgebreid stil bij het wrede karakter van de sport. “Het is wreed omdat er een enorm verschil is tussen winnen en verliezen. Het is hetzelfde in de natuur. Bij dieren wint ook altijd de sterkste. Dit is iets waar we naar opkijken. Maar dit is op een bepaalde manier wreed.”

foto: Cor Vos

“Op dat moment voelde ik me dankbaar dat ik in een positie was om te leveren. Maar ik realiseerde me ook hoe teleurgesteld alle anderen waren omdat dit voor een groot aantal renners de laatste kans was voor succes via de vroege ontsnapping. Wanneer je als aanvaller succesvol wilt zijn in de Tour heb je meer dan honderd serieuze concurrenten. Voor de gele trui zijn er maximaal vier of vijf kanshebbers. Zo’n twaalf renners kunnen voor het podium strijden. Als aanvaller is het dus heel moeilijk om succesvol te zijn. Het gros verlaat de Tour met lege handen. Ik wist dat ik die dag de dromen van heel wat andere renners had verpletterd. Dat raakte me.”

Dus jij kunt ook wreed zijn?
“Ja, dat is het winnaarsinstinct in je. Ik was volledig gefocust op mijn inspanning. Ik wilde heel graag winnen. Ik heb vaak bewezen dat ik nog extra krachten vind wanneer het om de zege gaat. En ik vecht hard, niet alleen voor mezelf, maar ook voor al het personeel dat net zo gepassioneerd met het wielrennen bezig is. Zij werken zich uit de naad. Iedere dag van zes uur ’s ochtends tot middernacht. Dag na dag, om het ons wat comfortabeler te maken.”

“Dan is het aan ons om te presteren en te proberen een race te winnen. Als het moment daar is, moet je ook je ballen op tafel kunnen leggen. Ik heb bewezen dat ik altijd in staat ben om onder druk te presteren. Daar ben ik trots om. Misschien ook omdat ik weet dat mijn presteren andere mensen inspireert. Als ik dit alleen voor mezelf zou doen, dan gaf ik waarschijnlijk eerder op.”

De wrede kant van het wielrennen
In de nieuwe RIDE Magazine (€9,95) lees je een uitgebreid interview met Matej Mohoric. In het interview in RIDE gaat de Sloveen in op de grote veranderingen in het wielrennen sinds hij bij de profs rijdt. Het koersen is veel tactischer geworden, vindt de kopman van Bahrain Victorious. Bestel jouw exemplaar van het voorjaarsnummer 2024 van RIDE Magazine (188 pagina’s) hier!