Mattias Skjelmose reageert koeltjes in aanloop naar Luik: “Ben in de vorm van mijn leven”
Interview Mattias Skjelmose haalde woensdag alle voorpagina’s van de wielermedia. Na de ijsregen in de Waalse Pijl werd hij compleet schokkend en onderkoeld van zijn fiets naar de ploegbus gedragen. Het gaat intussen een stuk beter met hem. “Al voelden de benen tijdens de verkenning van Luik-Bastenaken-Luik donderdag wel alsof ik een monument had gereden”, vertelt de Deense kampioen (23) aan onder meer WielerFlits. Desondanks gaat hij met vertrouwen naar La Doyenne.
Allereerst Mattias, wat is er nu woensdag precies gebeurd en hoe is het nu met je?
“UAE Emirates ging vroeg aan, van zodra de hagelstorm begon. Ik probeerde hen direct te volgen. Daardoor kon ik mijn regenjasje niet aantrekken, maar gelukkig was Toms Skujiņš daarmee al onderweg naar me. Ik moest echter volgen en eigenlijk voelde ik me toen heel goed. Bovenop de eerste passage van de Muur van Hoei kon ik mijn regenjasje aandoen. Alleen was ik toen al zó koud, dat ik nooit meer warm werd. Ik realiseerde me niet dat ik onderkoeld was, ondanks dat ik rilde. Dat was me namelijk wel vaker overkomen en toen kon ik daarvan wel herstellen.
Toen ik eenmaal besloot af te stappen op de tweede passage van de Muur, verloor ik de controle over mijn lijf. Dat was een van de meest oncomfortabele momenten in mijn leven. Gelukkig hebben we een goede ploegdokter. Hij gaf me veel hete dranken en andere zaken om mijn gezondheid op peil te houden. Daardoor bleef ik uit de problemen. Donderdag hebben we dan de laatste 95 kilometer van Luik-Bastenaken-Luik verkend. Ondanks dat ik maar een halve koers reed woensdag, voelde mijn lijf aan alsof ik een monument had gereden. Ik had spierpijn, maar uiteindelijk voelde ik me drie uren later al een stuk beter.
Deze onderkoelingsverschijnselen had ik wel nog niet eerder gehad. Ik had ook nooit moeite met de kou. Sterker nog, ik wenste dat altijd. Maar vorig jaar heb ik voor mijn eindzege in de Ronde van Zwitserland een grote stap voorwaarts gezet samen met onze voedingsdeskundige. Ik ben daardoor flink wat gewicht verloren, omdat we erachter kwam dat dit hielp in zeer warme weersomstandigheden. De Waalse Pijl was nu de eerste keer in zeer koud weer en toen kwam ik tot de ontdekking dat de gewichtsafname in deze omstandigheden het omgekeerde effect heeft.”
Is het extreme weather protocol van de UCI ter sprake gekomen?
“Nou, eigenlijk had ik wel verwacht dat ze die zouden aangrijpen. Op een bepaald moment was er die hagelstorm en ook onweer. Ongeveer een kwartier lang was het weer slecht genoeg om te zeggen: ‘we leggen de koers stil’. Maar daarna was het denk ik wel verantwoord om verder te koersen. Het grootste probleem was dat iedereen het in dat kwartier zó koud had gekregen, dat niemand meer warm werd. Daarom leek het zo extreem. Behoudens dat kwartier – laat het een half uur zijn – was het weer best oké. Bij de vrouwen zag je dat zij er best in konden koersen.”
Na de beelden van jou werd er door critici gezegd dat media die beelden niet moeten tonen. Hoe denk jij daarover?
“Met hoe de situatie er nu voor ligt, denk ik juist dat het goed is dat die beelden er zijn. Ik denk dat veel fans niet begrijpen waarom zo veel jongens de koers hebben verlaten. Natuurlijk was niet iedereen in dezelfde staat als dat ik was, maar dit gaf de fans wel een goed beeld van hoe de weersomstandigheden waren. De vele opgaves kwamen niet door een beetje regen en uiteindelijk ging het met mij ook goed. Mocht ik nu in het ziekenhuis beland zijn in een zeer slechte toestand, dan had ik er anders over nagedacht. In de Ronde van het Baskenland was de situatie totaal anders, bijvoorbeeld. Maar nu liet het goed de situatie zien. Dat hoort ook bij wielrennen.
Ook voor mijn geliefden was het geen probleem. Als renner leer je dat je in zulke situaties zo snel mogelijk je thuisfront op de hoogte brengt. Zij wisten dus heel snel dat ik in orde was, ondanks dat de beelden natuurlijk wel best extreem waren.”
Heb je het weerbericht van zondag al gezien?
“Haha, ja! Ik denk dat ik het nu al zo’n tien keer gecheckt heb sinds ik wakker werd vanmorgen. Ik heb me er al op voorbereid: alles wat ik nodig heb, zit al in mijn wedstrijdtas voor zondag. Dat is dan toch de grootste fout die ik gemaakt heb, want ik was niet goed genoeg voorbereid op de regen. Bij Uno-X Mobility waren ze dat bijvoorbeeld wel. Zij waren superslim door zichzelf dik aan te kleden. In de beginfase zullen ze het iets te heet hebben gehad, maar het heeft ze op het eind van de rit wel gered. Ik ga me daar nu zondag ook op kleden. Iets uittrekken kan namelijk altijd.”
Wat verwacht je zelf in Luik?
“Ik ben blij dat Tadej Pogačar terugkeert. Hij houdt van een harde koers en dat betekent dat het tempo al vroeg in de wedstrijd hoog komt te liggen. Voor mij is dat het beste wat er is, omdat ik me daar heel goed bij voel. Hij heeft ook de ploeg om er keihard in te vliegen, dat zal het grootste verschil zijn met de Amstel Gold Race en de Waalse Pijl. Ik denk ook dat veel jongens in die twee koersen nog niet de kans hebben gehad of kunnen nemen, om hun vorm te tonen. Uiteraard zagen we in die koersen erg sterke renners, zoals Marc Hirschi en zeker ook Tom Pidcock.
Maar toch hadden veel renners in De Amstel ook ploeggenoten van voren, die ze een goed resultaat gunden. We zullen veel van die namen ook in Luik wel zien, maar daar verwacht ik nog een aantal andere namen bij die afgelopen zondag in de achtervolgende groep bij Mathieu van der Poel en mij zaten. Al zou het me ook niet verbazen als sommige jongens ziek blijken te zijn na de Waalse Pijl van woensdag. Let ook op Stevie (Steven Williams, red.), die was ook al heel sterk in de koersen voor zijn zege. De favorieten voor zondag hebben zich niet verstopt tot nu toe.”
Doordat je gevangen zat in de koerssituatie in de Amstel en je op moest geven in de Waalse Pijl, konden we nog niet zien hoe goed je bent. Hoe groot is jouw vertrouwen?
“Ik heb mezelf inderdaad nog niet kunnen tonen, helaas. Maar ik weet wel hoe mijn gevoel was op de fiets. In de Amstel voelde ik mezelf écht heel goed en dat was ook zo bij de eerste beklimming van de Muur van Hoei in de Waalse Pijl, vlak voordat ik het ijskoud kreeg. Wat ik meeneem uit die twee klassiekers is dat ik – en dat zeg ik met mijn hand op mijn hart – in de vorm van mijn leven ben. Ik ben er echt van overtuigd dat ik in Luik meevecht voor het podium zondag. Mijn 1-2-3? Ik zie mezelf daar staan met Tadej en Mathieu. Maar in welke volgorde dat is, gaan we zondag zien.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.