Jasper Philipsen heeft, na de openingsrit, ook de tweede etappe van de Ronde van Turkije op zijn naam geschreven. De Belg van Alpecin-Deceuninck moest wel diep gaan om een sterke Cees Bol te remonteren, maar bleek uiteindelijk toch gewoon de beste in Kalkan. Philipsen boekt zo zijn zeventiende zege van het seizoen en mag zich nu – met Tadej Pogacar – de zegekoning van 2023 noemen.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Op de eerste dag van de Ronde van Turkije stond een massasprint in de sterren geschreven, in de tweede rit kon het werkelijk alle kanten op. De organisatie had tussen Kemer en Kalkan namelijk een uitdagend parcours uitgetekend, met onderweg een beklimming (4,9 km aan 5,6%) van derde en een klim (11,9 km aan 4,9%) van tweede categorie. Eenmaal op de top van de laatste (gecategoriseerde) beklimming was het nog goed 55 kilometer tot de finish, maar van een daaropvolgende biljartvlakke finale was absoluut geen sprake.

Kopgroep met twee Belgen én één Nederlander
De rappe mannen konden hun borst vandaag met andere woorden natmaken, terwijl de aanvallers de rit ongetwijfeld met rood hadden omcirkeld in hun agenda. De vroege vlucht kwam al vrij vroeg tot stand en bestond dit keer uit Lennert Teugels (Bingoal WB), Jacob Relaes (Tarteletto-Isorex), Artur Sowinski (Voster ATS Team), Wesley Mol (Bike Aid) en Matteo Amella (Team Corratec-Selle Italia). Het peloton gaf zijn zegen en zo kon de voorsprong van de vijf vluchters oplopen tot ruim drie minuten.

foto: Cor Vos

Op de lange beklimming van de dag, de bijna twaalf kilometer lange Mountain Prime, spatte de kopgroep uiteen. Teugels, Sowinski en Amella bleken in de spits van de koers over de sterkste klimbenen te beschikken, voor Mol en Relaes ging het dan weer te snel. Zo werd de oorspronkelijke kopgroep van vijf gereduceerd tot een vlucht van drie renners. In het peloton reden de mannen van Alpecin-Deceuninck dan weer een strak, maar wel gecontroleerd tempo in dienst van sprinter en de leider in de koers, Jasper Philipsen.

Veel renners kiezen voor de aanval
Green Project-Bardiani CSF-Faizanè had echter andere plannen. De Italiaanse formatie wilde de boel stevig uitdunnen en verhoogde bergop dan ook het tempo, maar dit bleek niet meer dan een kortstondig intermezzo. Intussen bereikten de drie overgebleven koplopers de top van Mountain Prime: Teugels kwam als eerste boven en verzekerde zich zo van de meeste bergpunten én de bergtrui. Veel meer dan de bergtrui leek er overigens niet in te zitten voor Teugels, aangezien het verschil met het peloton inmiddels was geslonken tot anderhalve minuut.

De daaropvolgende wat vlakkere kilometers zorgden voor de nodige animo, maar versnellingen van Domen Novak en Patrick Konrad werden al vrij snel weer in de kiem gesmoord. Alpecin-Deceuninck nam vervolgens weer het commando over in het peloton: deze ploeg hoopte vandaag met Philipsen aan sprinten toe te komen. De Belgische equipe hield het verschil met de kopgroep lange tijd rond de minuut. De voorste groep bestond inmiddels niet meer uit drie renners. Teugels had zijn buit (de bergtrui) binnen en liet het – met nog goed dertig kilometer te gaan – dan ook lopen.

foto: Cor Vos

Wel of geen sprint? 
Amella en Sowinski bleven nog wat langer uit de greep van het peloton, maar op ruim tien kilometer van de finish was de hergroepering een feit. Konden we ons dan gaan opmaken voor een sprint? Dat was nog geen uitgemaakte zaak, aangezien er in de finale nog enkele korte maar wel vervelende klimmetjes moesten worden overwonnen. Dit zorgde voor een nerveuze slotfase, waarin verschillende renners nog iets probeerden. UAE Emirates besloot met nog ruim vijf kilometer te gaan de knuppel in het hoenderhok te gooien.

De finale bleek alleen net niet lastig genoeg, ook al werd het uitgedunde peloton wel meerdere keren op een lint getrokken, maar we gingen toch gewoon sprinten in finishplaats Kalkan. Philipsen werd net als in de rit van zondag weer ideaal gepiloteerd door zijn ploeggenoten, maar Cees Bol probeerde op de verrassing te spelen. De Nederlander van Astana Qazaqstan ging al vroeg aan op de hellende aankomststrook, pakte meteen wat meters, maar werd uiteindelijk toch nog overvleugeld door – jawel – Philipsen.

foto: Cor Vos

Die laatste boekte zo zijn zeventiende overwinning van 2023 en mag zich nu – met Tadej Pogacar – de zegekoning van het seizoen noemen. En Philipsen krijgt deze week wellicht nog enkele mogelijkheden om Pogacar helemaal voorbij te steken. De Colombiaan Miguel Ángel López – die tegenwoordig uitkomt voor het continentale Team Medellín-EPM – won dit seizoen weliswaar 27 wielerkoersen, maar de meeste zeges werden niet behaald op profniveau.

🚴🇹🇷 | Cees Bol lijkt de rit te pakken, maar in de allerlaatste meters is het dan toch weer Jasper Philipsen. Het staat nu 17-17 in de strijd tegen Tadej Pogacar dit jaar.

📺 Koers kijk je op discovery+ pic.twitter.com/5Wazri5g1V

— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) October 9, 2023

• 

  9 okt

  Lees ook Pogacar en Philipsen: de twee zegekoningen van 2023, al is die laatste nog niet klaar

  9 okt