Een overgelukkige Quinten Hermans na de allereerste wereldbekerzege uit zijn carrière. “Na mijn rampseizoen van vorig jaar, heb ik heel hard toegewerkt naar deze winter en gepiekt naar deze wedstrijden in de VS. Mooi dat dat resulteert in een overwinning.”

Zondag in Waterloo zag de Tormans-renner zijn kansen op winst in rook opgaan na een valpartij in de tweede ronde. Hij had er naar eigen zeggen ook de voorbije dagen nog last van. “Ik voelde me echt niet zo goed. Dat is niet gelogen”, vertelde hij in het flash-interview. “Tot het deze morgen op de rollen toch beter ging.”

Hermans begon in het Centennial Park aan zijn solo in de derde van zeven rondes. “De ronde ervoor was ik de enige die een versnelling van Toon Aerts kon beantwoorden. Maar na de klim viel het wat stil. Ik dacht: de volgende ronde ga ik hier iets proberen. Niet stilvallen, maar tempo blijven rijden tot aan de trappenpartij. Dat heb ik ook gedaan.”

“Ik hoopte ook dat de drie achter mij een beetje naar mekaar zouden kijken en ik zo enkele seconden cadeau zou krijgen. Daar gokte ik op. Die heb ik daarna niet meer afgegeven.”

Voor de 26-jarige Hermans is het pas zijn eerste zege in een Wereldbeker sinds hij prof is. “Na dat rampseizoen vorig jaar (Hermans kampte lang met de naweeën van een val in de Dauphiné, red) heb ik de voorbije zomer echt hard naar dit veldritseizoen toegewerkt. En ik heb gepiekt naar deze wedstrijden in de VS. Ik weet, het is niet evident de topvorm te pakken te hebben op het moment dat je wil, maar het is ons toch gelukt. Uiteraard ben ik hier bijzonder blij mee.”