Santiago Buitrago heeft mogen juichen in de vierde etappe van Parijs-Nice. De Colombiaan van Bahrain Victorious bleef samen met vluchtmakker Luke Plapp (Jayco AlUla) de favorieten voor. De Australiër mag zich wel de nieuwe leider noemen.

Op dag vier van de Koers naar de Zon was het opnieuw menens voor de klassementsrenners. In de etappe doemden er maar liefst zes beklimmingen van tweede categorie en een klim van eerste categorie op. Na de start in Chalon-sur-Saône trok de karavaan zuidwaarts, op weg naar de eerste klim van de dag: de Côte du Mont-Saint Vincent (2,9 km aan 6,3%).

In aanloop naar die eerste beklimming, zat het spel op de wagen. Jonas Rutsch (EF Education-EasyPost), de nummer twee in het bergklassement, toonde zich wel bijzonder bedrijvig, maar ving bot bij de punten. Die gingen namelijk naar Christian Scaroni (Astana Qazaqstan), die drie sterke vluchtgenoten met zich meekreeg. Jasper De Buyst (Lotto Dstny), Stefan Bissegger (EF Education-EasyPost) en Mathieu Burgaudeau (TotalEnergies) zijn misschien niet de drie strafste klimmers in het peloton, maar die laatste had wel een bergtrui te verdedigen.

Achterin begon de zware koersweek, die vandaag ontsierd werd door enkele regenbuien, door te wegen bij de rappe mannen. Dylan Groenewegen (Jayco AlUla) en Arvid de Kleijn (Tudor), de nummers één en drie van de maandagrit, moesten onherroepelijk overboord. En ook Groenewegens ploegmaat Michael Matthews bleek niet in staat om het tempo van het peloton bij te benen. De Australiër gaf er even later de brui aan, net als Ion Izagirre (Cofidis) en Marc Soler (UAE Emirates). Arnaud De Lie (Lotto Dstny) was niet eens meer van start gegaan.

Scaroni was de sterke man voorin – foto: Cor Vos

Bedrijvige Scaroni
Logischerwijs was het de ploeg van klassementsleider Brandon McNulty, UAE Emirates, die de controle in het peloton op zich nam, aan de zijde van BORA-hansgrohe. Diens kopman Primoz Roglic had immers nog iets goed te maken na de mislukte ploegentijdrit. Daarvoor was de lastige finale die te wachten lag, ideaal.

Er wachtte immers nog een zeer lastige heuvelzone, met in een straal van veertig kilometer de Col de Boubon (4,4 km aan 6%), Côte de Vauxrenard (3,2 km aan 6,7%) en Col de Durbize (2,2 km aan 9,4%). Na die Col du Durbize was het nog een kleine zeventien kilometer naar de eerste finishpassage op Mont Brouilly, zonder enige twijfel dé scherprechter van de dag.

Maar de koplopers wachtten niet op die bewuste Mount Brouilliy om het tempo op te trekken. Scaroni had zijn zinnen op extra bergpunten gezet, en dwong Burgaudeau al op de Col du Durbize in het defensief. De Buyst en Bissegger werden zelfs helemaal weggereden en kwamen opnieuw in het peloton terecht. De bedrijvige Scaroni werd beloond met een stevig aantal bergpunten op de Col du Durbize én Mount Brouilly, maar zijn voorsprong was te klein om het peloton ook maar op één moment te bedreigen. Zeker omdat de BORA-hansgrohe-troepen van Primoz Roglic van geen wijken wilden weten.

Eenmaal boven op Mount Brouilly, volgde een korte afdaling en de Col du Fût d’Avenas. Maar eerst: een tussensprint! Zoals we Belgisch kampioen Remco Evenepoel (Soudal Quick-Step) kennen, gaf hij zich vol om de zes bonificatieseconden. Roglic ging met de vier tellen aan de haal, snelle man Laurence Pithie (Groupama-FDJ) pakte twee seconden. Even wilden de vier, met ook Matteo Jorgenson (Visma | Lease a Bike), hun inspanning doortrekken, maar ze zagen snel het nutteloze van die poging in.

Buitrago en Plapp kleurden de finale met succes – foto: Cor Vos

Plapp en Buitrago
Op de daaropvolgende Avenas, een beklimming van iets meer dan vijf kilometer aan een gemiddelde van 7%, was het aan de minder grote namen. Luke Plapp (Jayco AlUla) was de verrassende aanvaller. Evenepoel stuurde slim zijn helper Louis Vervaeke mee, maar de Belg kon niet lang aanpikken. Even later maakte Santiago Buitrago (Bahrain Victorious) wel de sprong naar Plapp. Hun voorsprong werd nooit écht groot, en eenmaal op de top van deze klim, was het nog 22 kilometer tot de daadwerkelijke finish op Mont Brouilly. De slotklim was dan weer slechts drie kilometer aan 7,7 %.

Voor Plapp en Buitrago bleef het op de glooiende wegen vechten tegen het werk van voornamelijk INEOS Grenadiers en Soudal Quick-Step in het peloton. Vooral voor Plapp stond er heel wat op het spel, want hij stond in het klassement amper op vijftien seconden. Buitrago moesten we op 42 seconden zoeken. Vlak voor de klim, waren de knechten achterin stilaan opgesoupeerd en werden de vijftien seconden achterstand van het peloton er plots weer 45. Konden Plapp en Buitrago dan toch standhouden tegen de favorieten?

Op de slotbeklimming zelf verloren de twee amper iets van hun pluimen. Voor Plapp lonkte de leiderstrui, en voor Buitrago de ritzege. Die laatste trok bij het ingaan van de slotkilometer het tempo nog wat op, wat hem uiteindelijk een knappe etappezege opleverde.

Bij de favorieten voor de eindzege was het vooral wachten, kijken en pokeren. Pas in de ultieme slotkilometer waagde Remco Evenepoel zich aan een tweetal prikjes. Evenepoel was ook nog uit op de vier bonificatieseconden die aan de derde plaats waren verbonden, maar hij zag in extremis Mattias Skjelmose (Lidl-Trek) die wegkapen. Die andere grote favoriet voor de eindwinst, Primoz Roglic, werd op een handvol seconden gereden. Met ook de winstseconden bij de tussensprint, werd het voor Evenepoel dus een tamelijk succesvolle dag.